ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1348

ซืออี้หรันกระโจนเข้าใส่ชายชุดดำ

ชายชุดดำหัวเราะเยาะ

เขาเดาคิดไว้อยู่แล้วว่าวิธีสุดท้ายของพวกเขาคือหารลอบสังหารด้วยจิตเทพ ในเมื่อไม่มีคนอื่นมาด้วยงั้นไม้ตายสุดท้ายของพวกเขาก็ต้องเป็นหารลอบสังหารด้วยจิตเทพ

ชายชุดดำหยิบจิ่วติ่งออกมาด้วยความมั่นใจ และยกขึ้นมาสูงระดับหัวของเขา

จิตเทพของซืออี้หรันค่อน ๆ รุกฆาตเข้ามา จากนั้นก็เกิดเสียงดังสวบขึ้นมา เป็นเสียงที่เหมือนเวลาเอาจอบขุดดิน เราคิดว่าด้านล่างเป็นดินเลยออกแรงฟันจอบลงไปแล้วชนก้อนหินแข็ง ๆ แทน

มันสั่นสะเทือนจนสมองของเขาชาไปหมด

ชายชุดดำแสยิ้ม ดวงตามืดมน "คิดว่าข้าหมดหนทางแล้วจริง ๆ หรือ?"

ทีพวกเขายังซ่อนไม้ตายไว้เลย แล้วทำไมเขาจะไม่มี

จิ่วติ่งนี้สามารถยับยั้งการโจมตีด้วยจิตเทพได้ เป็นการพึ่งพาที่ใหญ่ที่สุดของเขาในปัจจุบัน เดิมทีจะเก็บไว้เพื่อป้องกันจักรพรรดิตงเยว่

ไม่คิดว่าจะถูกกดดันให้เอาออกมาใช้เสียก่อน!

จิ่วติ่งคือความลับของเขา ดังนั้นวันนนี้เด็กสองคนนี้ต้องตาย

ชายชุดดำถือจิ่วติ่งไว้ในมือข้างหนึ่ง อีกมือหนึ่งงอเป็นกรงเล็บแล้วยื่นไปจับคทาในมือของซืออี้หรัน

"ชาตินี้ เจ้าไม่สมควรได้รับคทานี้"

สายตาของชายชุดดำฉายแววอาฆาต พอจักรพรรดิชิงหัวมหาราชสิ้นคทาก็จะตกเป็นของเขาแล้ว

แล้วในตอนนี้เขารู้สึกถึงอันตรายที่คุ้นเคยขึ้นมาอีกครั้ง

มีอีกคนหนึ่งที่มีจิตเทพ!

ซู่เป่ารีบก้าวไปข้างหน้าและตะโกนว่า "ข้าจะฆ่าเจ้าซะ เจ้าพระปลอม!"

เหมือนว่าเธอจะร้อนใจจนทนไม่ไหวแล้ว ทําให้เวมมนต์ของเธอสับสย จิตเทพพุ่งกระโจนเข้ามาโดยตรงเหมือนจะบีบคอเขาให้ตาย

ชายชุดดำยกจิ่วติ่งขึ้นมาข้างหน้าเขาทันที เป็นไปตามคาดข้อมือของเขาสั่นสะเทือน แล้วจิ่วติ่งก็ป้องกันการโจมตีด้วยจิตเทพไว้ได้อีกครั้ง

"เจ้าก็ฝึกฝนจนมีจิตเทพแล้วหรือ..." ชายชุดดำตกใจแล้วตกใจอีกตั้งไม่รู้กี่หนแล้ว

การต่อสู้ที่ดุเดือดนี้ดูเหมือนยาวนานมาก แต่จริง ๆ แล้วเพิ่งผ่านไปเพียงห้านาทีเท่านั้น

ภายในเวลาแค่ห้านาที เด็กสองคนนี้จะปล่อยไม้ตายออกมาไม่หยุด เขาคิดว่าคทากับพู่หันชี้ชะตาเป็นอาวุธที่ทรงพลังที่สุดของพวกเขาแล้ว ไม่คิดว่าพวกเขายังมีไม้ไผ่ภาพลวงตาและผานกู่เบิกฟ้าอีก

เขาคิดว่าที่พวกเขาใช้พลังพิเศษเพราะหมดหนทางแล้งจริง ๆ ไม่คิดว่าพวกเขาเองจะมีจิตเทพ

เขาคิดว่ามีเพียงแค่ซืออี้หรันคนเดียวที่มีจิตเทพ ไม่คิดว่าพญายมตัวน้อยก็มีด้วย...

ความอิจฉาริษยาและความเย็นชาในสายตาของชายชุดดำใกล้เคียงกับความเป็นจริงมาก หลังจากป้องกันการโจมตีด้วยจิตเทพได้แล้ว เขาก็เปลี่ยนทิศทางทันที เขาดึงไม้เท้าดีบุกเก้าห่วงออกมาจากฝ่ามือ แล้วฟาดใส่หัวซู่เป่าย่างแรงเอาตายแบบไม่ลังเล

เมื่อเทียบกันกับซืออี้หรันแล้ว เห็นได้ชัดว่าซู่เป่าซึ่งฝึกฝนจนได้จิตเทพทั้งยังสร้างกฎแห่งวิถีใหม่เองได้ทำให้เขารู้สึกถึงวิกฤติมากกว่า

"ข้ายอมรับว่าเจ้าเก่งเหนือกฎสวรรค์ แต่น่าเสียดายที่ใจยังใจร้อนเกินไป" ชายชุดดำหัวเราะเยาะ

หลังจากเขาบรรลุธรรม เขาถือไม้เรียวเก้าห่วงต่อหน้าฝูงชนอย่างภาคภูมิใจ

เจ้าของไม้เท้าเก้าห่วงคนที่สองคือพระสารีบุตร เอหิภิกขุอุปสัมปทา 1 ใน 10 ของพระพุทธเจ้า มารดาของของพระสารีบุตรในขณะมีชีวิตอยู่ได้กล่าวร้ายพระพุทธเจ้า ใส่ร้ายพระสงฆ์ โลภเลวทรามมากมายตายแล้วต้องตกนรก และก็เป็นพระสารีบุตรดเองที่ถือไม้เท้าเก้าห่วงฝ่านรกช่วยชีวิตมารดาออกมา

มีข่าวลือว่าไม้เท้าเก้าห่วงเป็นของพระถัง พระถังเดินทางไปเรียนรู้พระไตรปิฎกที่ชมพูทวีก็ถือไม้เท้าเก้าห่วงไปด้วย แต่ไม่เคยใช้แม้แต่ครั้งเดียว

ไม่ว่าประวัติความเป็นมาของไม้เท้าดีบุกเก้าห่วงจะเป็นอย่างไร แต่อิทธิฤทธิ์ฝืนชะตาฟ้ามีอยู่จริง ตอนนี้ไม่เท้าอยู่ในมือของชายชุดดำ สิ่งนี้ทําให้ซู่เป่ากับซืออี้หรันต้องคิดหนัก ชายชุดดำบิดตัวหลบเข็มเงิน เข็มเงินไม่ได้แทงทะลุหัวใจเขา มันพลาดเป้าไปพอสมควร

แต่หลังจากเข็มเงินแทงเข้าไปในร่างกายของเขา มันก็ยังระเบิดอยู่ดี

ตูม~

เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว

ชายชุดดำถูกสะเก็ดระเบิดจนหน้าอกเป็นรู

ซู่เป่าและซืออี้หรันเองก็ตกตะลึงเช่นกัน เพิ่งจะรู้ว่ารู้ว่าเข็มเงินมีพลังมากขนาดนี้

จุดที่เข็มเงินระเบิดยังขยายตัวออกไปเรื่อย ๆ กว่าที่ชายชุดดำจะหยุดอาการบาดเจ็บได้ หน้าตาเขาก็ดำคล้ำจนน่ากลัวมากแล้ว

"เยี่ยม... เยี่ยมมาก " ชายชุดดำหอบหายใจ เขสมองซู่เป่าและซืออี้หรันด้วยความระมัดระวังมากขึ้น "แต่ก็แค่..."

พูดยังไม่ทันจล ซืออี้หรันก็ยกมือขึ้นมาบีบนิ้วแล้วตะโกนสียงเย็นชาว่า "วงล้อแห่งโชคชะตา"

ชายชุดดำเบิกตากว้างอ้าปากค้างพูดไม่ออก