เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2183

เสียงตะโกนที่ดังขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด ทำให้บรรพบุรุษมังกรเพลิงที่กำลังเดือดดาลอยู่หยุดชะงัก

ลู่ฝานที่ยกระดับพลังจนถึงจุดสูงสุดแล้วพลันชะลอตัวลงด้วยเช่นกัน

เสี่ยวหง?

ลู่ฝานขมวดคิ้ว และรีบเอ่ยถามเจดีย์เสวียนเก้ามังกร “ไอ้เก้า แกกำลังพูดอะไรน่ะ?”

ดูเหมือนว่าเจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตอนนี้กำลังตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง ตะโกนเสียงดังตอบกลับ “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เสี่ยวหงเดิมทีเป็นลูกสมุนของฉัน และเป็นหนึ่งในเก้ามังกร ฮ่า ๆ เสี่ยวหง ที่แท้แกก็ยังมีชีวิตอยู่ ฉันคิดว่าแกคงจะถูกสังหารไปนานแล้ว”

บรรพบุรุษมังกรเพลิงมองไปยังเจดีย์เสวียนเก้ามังกร สีหน้าก็เริ่มบิดเบี้ยว

การแสดงออกทางสีหน้าเช่นนี้ ทำให้ลู่ฝานต้องระวังตัวอีกครั้ง ไม่กล้าผ่อนคลายลงแม้แต่น้อย

เขารู้สึกไม่มั่นใจว่ามังกรทรงพลังที่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรเรียกว่าเสี่ยวหงตัวนี้ จะคลุ้มคลั่งรุนแรงกว่านี้อีกหรือไม่

ทว่า อึดใจถัดมา ลู่ฝานก็รู้แล้วว่าตัวเองคิดมากเกินไป

เพราะหลังจากนั้น น้ำตาของบรรพบุรุษมังกรเพลิงไหลทะลักออกมาราวกับน้ำตก

“พี่ใหญ่ พี่ใหญ่ก็ยังมีชีวิตอยู่! พี่ใหญ่มาช่วยฉันแล้ว หลายปีมานี้ฉันมีชีวิตที่สุดแสนจะย่ำแย่ พี่ใหญ่ ฉันรอพี่ด้วยความทุกข์ทรมานยิ่งนัก”

บรรพบุรุษมังกรเพลิงร้องไห้ไปพลางตะโกนไปพลาง อารมณ์แปรปรวนอย่างถึงที่สุด เลือดบนร่างกายก็พุ่งออกมาไม่หยุด

เสียงร้องตะโกนของมัน ไม่เพียงทำให้ลู่ฝานคิ้วกระตุกจนไม่รู้ควรจะพูดอะไรดี

แต่บรรดาลูกศิษย์ของสายเลือดเสินหวงรวมไปถึงผู้อาวุโสทั้งหมดที่กำลังเฝ้าสังเกตอยู่ด้านนอก ยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะกระโดดลงจากภูเขาจริง ๆ ให้ได้

เรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย!

สู้กันอยู่ดี ๆ จู่ ๆ ก็มานับญาติกันเฉยเลย!

ผู้อาวุโสเก้ามองผู้อาวุโสแปดด้วยแววตาไม่ปกติ “ผู้อาวุโสแปด นายจงใจสินะ!”

ผู้อาวุโสห้าก็เอ่ยขึ้นมาด้วยเช่นกัน “ผู้อาวุโสแปด ช่วยอธิบายให้ฉันฟังทีว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่เคยเชื่อว่าจะมีเรื่องบังเอิญขนาดนี้เกิดขึ้นได้”

ผู้อาวุโสแปดอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออกสักคำ

เขาคิดอยากจะอธิบายบ้าง แต่เขาก็ไม่รู้ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เขารู้ว่าลู่ฝานมีเจดีย์วิเศษอยู่กับตัว

และเขาก็รู้ด้วยว่าสถานที่ที่มีสมุนไพรกล้วยไม้สวรรค์แห่งหุ้นตุ้นในสวรรค์แห่งความเพ้อฝันก็มีมังกรโบราณขนาดมหึมาอยู่ตัวหนึ่ง

ทว่า แม้เขาจะคิดให้ตายอย่างไร เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมังกรตัวนี้ถึงได้เรียกเจดีย์ที่อยู่ในมือของลู่ฝานว่า ‘พี่ใหญ่’

ผู้อาวุโสรองหันไปมองผู้อาวุโสใหญ่ ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าคำพูดของผู้อาวุโสใหญ่เมื่อสักครู่นี้หมายความว่าอย่างไรแล้ว

เกรงว่าที่นี่ ก็คงจะมีแต่ผู้อาวุโสใหญ่เท่านั้นที่จะสามารถอธิบายต้นสายปลายเหตุของเรื่องบ้า ๆ นี่ได้

แต่ผู้อาวุโสใหญ่กลับหัวเราะไม่อธิบายอะไร

ตามความเข้าใจที่ผู้อาวุโสรองมีต่อผู้อาวุโสใหญ่ สถานการณ์เช่นนี้มีเพียงคำอธิบายเดียว

นั่นก็คือ ผู้อาวุโสใหญ่คิดว่า อธิบายให้พวกเขาฟังไปก็เท่านั้น ถึงยังไงพวกเขาก็ฟังไม่เข้าใจอยู่ดี

ผู้อาวุโสรองกลัวที่สุดก็คือเรื่องนี้ แม้แต่แพ้ก็ยังไม่รู้เลยว่าแพ้อย่างไร

ดูแล้วด่านที่สองก็ต้องล้มเหลวอีกครั้ง

เขาเองก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมลู่ฝานถึงได้ดวงดีขนาดนี้

เทพกบฏต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์?

จู่ ๆ ลู่ฝานก็นึกถึงชื่อของบ้านิรนาม

เป็นเขาหรือ? เจดีย์เสวียนเก้ามังกรไม่รู้จักชื่อนี้ ทว่า มันอาจจะรู้แค่ฉายาของบ้านิรนาม แต่ไม่รู้จักชื่อจริงก็ไม่แน่

ยังมีอีก บ้านิรนามชื่อนี้จะเป็นชื่อจริงของคนนั้นในปีนั้นหรือเปล่า? นี่ก็ยังบอกชัดเจนไม่ได้!

ความคิดยุ่งเหยิงกำลังหมุนเวียนอยู่ในหัวสมองลู่ฝาน

ทางด้านเจดีย์ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรถอนหายใจ “เอาเถอะ เอาเถอะ เหตุการณ์ก็ผ่านมานานหลายปีแล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง นายก็ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีกแล้ว ละทิ้งกายเนื้อ มาอยู่กับฉันเถิด ฉันหาเจ้านายใหม่ได้แล้ว อิอิ อวดนายหน่อยว่า สายตาของพี่ใหญ่อย่างฉันยอดเยี่ยม หลังจากนี้ก็ไม่แน่ว่าอาจจะถึงลำดับต้น ๆ อย่างเจ้านายคนแรกก็ได้ในอนาคต อยู่กับฉันสิ รับรองไม่มีผิดพลาด”

บรรพบุรุษมังกรเพลิงรีบหยุดส่งเสียงร้องไห้ในฉับพลัน มันเบิกตากว้างมองลู่ฝาน

“ลำดับต้น ๆ อย่างเจ้านายคนแรก พี่ใหญ่หมายความว่า เขาสามารถควบคุมฟ้าดินได้อีกครั้งงั้นเหรอ? เอ๋ ตอนนี้ฉันเพิ่งจะมองออกว่ากระบี่ที่นายใช้ ไม่ใช่กระบี่เสวียนอู่ที่อยู่ในมือของเจ้าของในปีนั้น นายยังมีสิ่งของที่เป็นของเจ้าของคนก่อนในปีนั้นอยู่เท่าไรกัน หุ้นตุ้นที่แข็งแกร่งที่สุด…”

ลู่ฝานไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ค่อย ๆ คิดถึง ควบคุมฟ้าดินสีคำนี้อีกครั้ง จิตใจปั่นป่วน

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรไอเบา ๆ ขัดจังหวะการพูดของมังกรเพลิงและเอ่ย “เรื่องที่เกี่ยวข้องกับในอดีต นายก็ควรจะพูดให้น้อยลงหน่อย รีบเถอะ หากต้องการจะออกไปจากที่นี่ก็รีบสละร่างซะ หากไม่ไป นายก็ต้องปล่อยให้เลือดไหลอยู่อย่างนี้ต่อไป มาดูกันว่านายจะปล่อยเลือดออกไปได้อีกกี่ปี”

มังกรเพลิงพูดด้วยสีหน้าที่ดูหดหู่

“พี่ใหญ่ ร่างกายนี้อยู่กับฉันมานานหลายปีแล้ว หากต้องละทิ้งร่างนี้ไป พลังก็จะหายไปถึงครึ่ง!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะพลางเอ่ย “มีแหล่งพลังอยู่ด้วย นายจะกลัวอะไร”

พอบรรพบุรุษมังกรเพลิงได้ยินคำว่าแหล่งพลัง มันก็ตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น จากนั้นก็ตอบตกลงทันที “แน่ใจนะพี่ใหญ่ว่าแหล่งพลังยังคงอยู่ งั้นฉันไปกับพี่ดีกว่า!”

ระหว่างที่พูด ร่างของบรรพบุรุษมังกรเพลิงพลันเปล่งแสงสีแดงออกมา จิตวิญญาณก็เริ่มลอยออกจากปากของมันเอง