หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2459

เสียงกระทบกันดังสนั่น

ฉากนองเลือดตามที่คาดการณ์ไว้ไม่ปรากฏ

ตอนที่เคียวบินเข้าใกล้ตู้เอ้อไม่ถึงครึ่งนิ้ว ถูกพลังภายนอกผลีกออกในพริบตา

“ระฆังทองคุ้มกาย!”

เมื่อเห็นร่างของตู้เอ้อมีระฆังโบราณแสงสีทองรวมตัวกันจางๆ อยู่โดยรอบ

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

เขาเพิ่งเคยเห็นวิชาคุ้มกายของสุดยอดเจ็ดสิบสองกระบวนท่าของศาสนาพุทธเป็นครั้งแรก

ตอนนี้สงสัยจะมีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งมากจริงๆ

ควรทราบว่า เคียวบินที่บินมากระทบสองเล่มนั้นตอนนี้ปักอยู่ในหินเพชรไปแล้ว

เพียงแต่การต่อสู้เวลานี้ ยังคงดำเนินต่อไป

เมื่อเห็นอาวุธของตัวเองถูกทำลาย

อันเปโระ คิงส์ลีย์มีแววตาที่ตกใจเช่นกัน

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเหม่อ

ด้วยระยะห่างของทั้งสองฝ่ายที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

ปลายเท้าของเขาแตะพื้นเล็กน้อย เหมือนมังกรทะยานก็ไม่ปาน

ทั้งตัวของอันเปโระ คิงส์ลีย์พุ่งขึ้นไปกลางอากาศทันที

เคล็ดวิชาลับ วิชาบีบรัดโซ่วิญญาณ!

คู่ดวงตาประกายแสงสีเงินแวบหนึ่ง

โซ่เหล็กที่พันอยู่บนตัวของอันเปโระ คิงส์ลีย์เหมือนงูตัวหนึ่ง เลื้อยออกมาอย่างรวดเร็ว

ชั่วพริบตาเดียว โซ่ยาวเส้นนั้นกลายร่างเป็นเหมือนกระแสน้ำวน ปกคลุมตัวของตู้เอ้อ

จากนั้นพอสองมือของอันเปโระ คิงส์ลีย์ดึงเข้ามา

แสงสีเขียวที่ปรากฏอยู่บนเคียวบินแต่เดิมที เปื้อนไปบนโซ่เหล็กทั้งเส้นในทันใด

ไม่รอให้ตู้เอ้อตอบสนอง

โซ่เหล็กหดตัวภายในพริบตา

ส่วนระฆังทองคุ้มกายที่มีแสงสีทองจางๆ

เมื่อกระทบกับแสงสีเขียว จึงแตกและสลายหายไป

ไม่มีการหยุดยั้งใดๆ โซ่เหล็กพันตู้เอ้อโดยตรง เหมือนลูกบ๊ะจ่าง

เวลานี้ตู้เอ้อไม่มีการดิ้นรนแต่อย่างใด

โซ่เหล็กที่มัดแน่น ไม่ขยับเลยแม้แต่นิดเดียว

และภายใต้แสงสีเขียวที่กำลังกัดกร่อน

เสื้อผ้าของเขาเริ่มมีเปลวไฟสีดำพุ่งออกมา

หลังจากโซ่เหล็กกับผิวหนังสัมผัสกัน

ความรู้สึกเหมือนเปลวไฟที่ร้อนผ่าว บวกกับการกัดกินเลือดเนื้อ

ตู้เอ้ออดไม่ได้ที่จะคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวด

ขณะพูดสายตาของเขามองไปที่นักพรตฮาจิมัน เหมือนตั้งใจแต่ก็ไม่ได้ตั้งใจ

นักพรตฮาจิมันที่อยู่ข้างๆ ก็ไม่สนใจคนโง่เขลาเหล่านี้เช่นกัน

เมื่อเจอคำพูดเสียดสีของพวกเขา เขาจึงเงียบเหมือนคนใบ้ดีกว่า

หึ! เพราะว่าฉันเป็นคนจัดการ

ถ้าหากไม่ใช่ ฉันก็จะใช้แผนยั่วยุ

ผู้อาวุโสของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จะเห็นด้วยได้อย่างไร เพิ่มการเดิมพันสูงขนาดนี้

วันนี้ได้รับชัยชนะ แต่ไม่มีใครบอกว่าตัวเองดี

และที่น่าโมโหก็คือ มาประจบตระกูลอาเบะของพวกเขาก็ไม่เป็นไร

ทำไมยังต้องพูดจาเยาะเย้ยตัวเองด้วย

ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ

นักพรตฮาจิมันอดไม่ได้ที่จะสบถด่าเบาๆ

“จะดีใจไปทำไม ผลการแข่งขันยังไม่ออกมาเลย

ใครแพ้ใครชนะก็ยังไม่รู้

ตอนนี้หัวเราะมากไป เดี๋ยวถ้าสถานการณ์พลิกผันพวกแกคงต้องร้องไห้”

แน่นอนว่าคำนี้ เป็นคำระบายความไม่พอใจของเขาเท่านั้น

แต่ลึกๆ ในใจของเขารู้สึกว่าต้องชนะแน่นอน

และแน่นอนที่หวังว่าการต่อสู้ครั้งนี้ประเทศญี่ปุ่นของพวกเขาจะได้รับชัยชนะ