หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3740

“อย่างน้อยเจ้าก็ยังสำเหนียกตนเอง คุณเฉินไม่เพียงต้านทานเคล็ดวิชาผนึกน้ำแข็งของผู้อาวุโสมู่ได้ แต่ยังสลายเคล็ดวิชาแช่แข็งได้ไม่ยากเย็นเลย ถ้าคุณเฉินทุ่มสุดกำลัง ระหว่างพวกเขาก็ยังไม่แน่ว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ!” เจ้าตำหนักกล่าวขึ้น

เมื่อได้ยินเช่นนี้เข้า เหล่าธิดาเทพแต่ละคนก็มองเฉินผิงด้วยท่าทีประหลาดใจ สีหน้าของพวกนางเต็มไปด้วยแววเหลือเชื่อ

ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสามกลับสามารถต้านทานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุดได้ ถึงขั้นไม่แน่ว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ แบบนี้ออกจะไม่เหลือทนไปสักหน่อยหรือ?

ตอนนี้เฉินผิงหน้าตาแดงก่ำไปด้วยความขัดเขิน เขาคิดว่าเจ้าตำหนักเยินยอเขาเกินไป ถ้าเขาเจอระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุดในแดนขั้วโลกจริงๆ เข้าล่ะก็คงได้ขายหน้าเป็นแน่

“เจ้าตำหนัก ท่านเยินยอข้ามากเกินไปแล้ว บอกตามตรงว่าข้าต้านทานผู้อาวุโสมู่ได้ไม่ถึงสองกระบวนท่าหรอกขอรับ!” เฉินผิงรีบเอ่ยแก้ต่าง

เฉินผิงรู้ว่าถ้าหากเจ้าตำหนักไม่ปรากฏตัวได้ทันเวลา เขาก็น่าจะถูกผู้อาวุโสมู่สังหารไปแล้ว

ลำพังด้วยพลังของเขาเอง ประกอบกับธนูศักดิ์สิทธิ์ ระฆังมังกรและอสูรกลืนสวรรค์อันไม่มั่นคงอย่างถึงที่สุด เฉินผิงน่าจะสามารถต่อกรกับระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุดได้สักกระบวนท่าหรือไม่ก็สองกระบวนท่า

แต่ถ้าคิดจะเอาชนะอีกฝ่ายดูเหมือนว่าจะไม่มีทางเป็นไปได้เลย อย่างไรเสียความแตกต่างระหว่างพลังของพวกเขาก็มากมายเกินไป!

แต่ถ้าหากเฉินผิงเลื่อนขึ้นสู่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสี่ เขาก็จะสามารถต่อกรกับระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุดได้

ต่อให้เขาจะมีโอกาสเอาชนะได้ไม่มากนัก แต่เขาก็ค่อนข้างมั่นใจว่าหลบหนีไปได้ไม่ยากเย็นนัก!

“คุณเฉิน ไม่ต้องถ่อมตัวหรอก ข้าตระหนักในพลังของท่านดี ยิ่งไปกว่านั้น ข้ายังทราบเรื่องที่สมาพันธ์ผนึกมารล่าสังหารท่านมานับร้อยปีแล้วด้วย การที่องค์กรใหญ่อย่างสมาพันธ์ผนึกมารยอมมอบเครื่องสังเวยร้อยปีก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าท่าแข็งแกร่งมากเพียงใดแล้ว!” เจ้าตำหนักกล่าวขึ้นมา

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนี้ก็รู้สึกอึดอัดอยู่บ้างพลางกล่าวว่า “เจ้าตำหนัก ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ก็ได้ พวกเราสามารถปรึกษาหารือปัญหาที่เกิดขึ้นตลอดทางกันได้นี่ ข้าจะปกป้องพวกนางสุดความสามารถเลยล่ะ”

“คุณเฉิน ระหว่างเดินทางไปแดนขั้วโลก ท่านก็แค่ทำตามที่ตนเองปรารถนาเถิด ไม่ต้องไปสนใจพวกนางหรอก การเดินทางครั้งนี้อาจจะเต็มไปด้วยภยันตราย การบาดเจ็บล้มตายย่อมเป็นเรื่องที่ไม่อาจเลี่ยง ต่อให้พวกนางถูกสังหารหรือได้รับบาดเจ็บ ท่านก็ไม่ต้องโทษตัวเองไปหรอกนะ” เจ้าตำหนักเอ่ยขึ้น

เฉินผิงพยักหน้า แต่ยิ่งเจ้าตำหนักทำเช่นนี้ เขาก็ยิ่งรู้สึกกดดันมากขึ้นเรื่อยๆ เขารู้ว่าตัวเองต้องพยายามสุดความสามารถเพื่อปกป้องเหล่าธิดาเทพให้ปลอดภัย!

อย่างไรเสียคนพวกนี้ก็เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของตำหนักก่วงหาน ความรุ่งเรืองเฟื่องฟูของตำหนักในวันข้างหน้าขึ้นอยู่กับพวกนางแล้ว อีกทั้งเจ้าตำหนักก็ต้องการความช่วยเหลือของพวกนางด้วย!

เฉินผิงตามเจ้าตำหนักออกนอกมิติแห่งนั้น ทว่าในยามนี้เอง เขาก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่กดทับใส่จิตใจของเขา!