คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 906

อย่างไรก็ตามก่อนการผ่าตัด...

ฌอนกัดฟันและอดกลั้นต่อความเจ็บปวดที่รุนแรง เหวี่ยงโทรศัพท์ของเขาให้เชสเตอร์ “ค้นหาหมายเลขของแคทเธอรีนแล้วโทรหาเธอด้วยโทรศัพท์ของนาย”

พวกเขาเป็นพี่น้องกันมาหลายปีแล้ว เชสเตอร์จึงรู้ทันทีว่าฌอนกําลังคิดอะไรอยู่ แต่เขารู้สึกว่าแคทเธอรีนคงไม่มา ถึงกระนั้นเมื่อเห็นว่าใบหน้าที่หล่อเหลาของฌอนซีดเซียวลง เขาก็อดไม่ได้ที่จะโทรหาแคทเธอรีนด้วยโทรศัพท์เขา

"สวัสดีค่ะ" เสียงผู้หญิงที่นุ่มนวลดังขึ้น

เชสเตอร์กระแอมในลําคอ “นี่เชสเตอร์ครับ ฌอนดื่มมากเกินไปจนกระเพาะของเขาทะลุ เขาจำเป็นต้องเข้ารับการผ่าตัด…”

“ฉันไม่ใช่หมอค่ะ” แคทเธอรีนขัดจังหวะเขาอย่างไม่แยแสขึ้นมาทันที

"เขาอาเจียนเป็นเลือด" เชสเตอร์ยิ้มขมขื่น “ตอนนี้ฌอนเสียใจมาก ผมไม่เคยเห็นเขาต้องทนทุกข์ทรมานมากขนาดนี้มาก่อน คุณมาได้ไหม? เขาต้องการคุณจริง ๆ”

“คุณโทรหาผิดคนแล้วค่ะ ฉันคิดว่าคนที่เขาต้องการคือซาร่า อย่าโทรหาฉันอีกเลยค่ะ ถึงแม้เขาจะตายก็ไม่จําเป็นต้องแจ้งให้ฉันทราบเพื่อให้ส่งดอกไม้ไป เพราะดอกไม้ก็ต้องเสียเงินซื้อ ฉันไม่ต้องการที่จะเสียเงินแม้แต่บาทเดียวกับคนอย่างเขา”

แคทเธอรีนวางสายทันที

การโทรสายนั้นเปิดเสียงลําโพงไว้ ฌอนผู้ขณะนี้นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลใกล้จะเป็นลมจากความเจ็บปวด เมื่อเขาได้ยินการสนทนาความหวังริบหรี่ในดวงตาของเขาก็ค่อย ๆ มอดดับลงไป แทนที่ด้วยความมืดและความเจ็บปวดทุกข์ระทมไม่รู้จบ

ถึงรูในกระเพาะของเขาเจ็บ แต่ก็ไม่เจ็บปวดเท่ากับการถูกทิ่มแทงด้วยคําพูดเย็นชาของเธอ

เชสเตอร์ถอนหายใจและขอให้แพทย์เร่งพาเขาเข้ารับการผ่าตัด

ในวิลล่าของครอบครัวตระกูลยูล

แคทเธอรีนเหวี่ยงโทรศัพท์ให้พ้นหูพ้นตาด้วยใบหน้าที่ไม่แยแส ไม่แสดงอารมณ์อะไรเลยทั้งนั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน