องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1305

จักรพรรดินีไม่ได้ขัดขืนใดๆ เพียงแต่ใบหน้าแดงก่ำจนถึงขีดสุด ถึงขั้นร้อนผ่าว และปล่อยให้หลี่จุ่นประคองนางตามอำเภอใจ

ทั้งสองคนนอนตะแคงลงบนเตียงพร้อมกัน สบตากัน และจ้องมองอีกฝ่าย

นัยน์ตาของหลี่จุ่นเปี่ยมไปด้วยความรักผสานกับอารมณ์พลุ่งพล่าน

ใบหน้าของจักรพรรดินีแดงก่ำ นางเพียงกระพริบตา

วินาทีต่อมา...

หลี่จุ่นก็ตัวสั่นเล็กน้อยพลางมองจักรพรรดินี ทันใดนั้นเขาพลันโน้มตัวเข้าหานางอย่างรวดเร็ว

จากนั้นปากของเขาก็จูบไปยังจักรพรรดินี

ในขณะที่ริมฝีปากของทั้งสองคนกำลังจะประกับกัน แต่แล้วในวินาทีสุดท้าย จู่ๆ จักรพรรดินีพลันเบื้อนหน้าหนี

จากนั้นฟาดต้นคอของหลี่จุ่นด้วยมือเดียว

“โอ๊ย...”

หลี่จุ่นครางเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ล้มทับจักรพรรดินี

เขารู้สึกหดหู่เล็กน้อยก่อนจะหมดสติไป... ไฉนผู้หญิงคนนี้จึงเป็นเช่นนี้

จักรพรรดินีพลันมีสีหน้าซับซ้อน หลังปล่อยให้หลี่จุ่นนอนซบอยู่บนอกนานพอสมควรแล้วถึงถอนหายใจเบาๆ

จากนั้นค่อยๆ ดันหลี่จุ่นออกแล้วประคองเขาให้นอนลงบนเตียง

ใต้แสงเทียน

จักรพรรดินียืนอยู่ข้างเตียงพลางมองหลี่จุ่นที่หลับสนิทแล้วถอนหายใจยาวๆ

ก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบที่หน้าผากของหลี่จุ่นเบาๆ...

แค่จูบเบาๆ เท่านั้น

แต่นัยน์ตากลับเต็มไปด้วย... ความรักอันลึกซึ้งที่ไม่อาจปกปิดได้

“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ได้รักข้าจริง และไม่ได้อยากแต่งงานกับข้าจริงๆ... ข้าเข้าใจทุกสิ่งอย่าง”

นางจ้องมองใบหน้าของหลี่จุ่นพลางพูดกับตัวเองเบาๆ

ด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

จากนั้นถอดรองเท้าให้หลี่จุ่นแล้วห่มผ้าให้เขา

เสร็จแล้วก็จากไปด้วยสีหน้าเย็นชาทันที

นางเรียกให้คนเข้ามาเพื่อสั่งงานบางอย่าง จากนั้นเปลี่ยนเป็นชุดดำก่อนจะออกจากค่ายทหาร

เมื่อนางมาถึงบ้านตระกูลเฟิง

ก็ตรงไปยังห้องของซั่งกวนหว่านเอ๋อร์โดยไร้ซุ่มเสียง

แน่นอนว่าเซียวเจิ้นไปร่วมงานเลี้ยงงานแต่งงานแล้ว

ในเวลานี้มีเพียงอวิ๋นเอ๋อร์อยู่ในห้องของซั่งกวนหว่านเอ๋อร์

จู่ๆ จักรพรรดินีก็ปรากฏตัวอย่างกะทันหัน ทำให้อวิ๋นเอ๋อร์ตกใจมาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน