วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1328

"บูม!"

ดาบของจักรพรรดิและหอกสงครามปะทะกันอย่างต่อเนื่อง

เยี่ยชิวเผชิญหน้ากับชายชราแบบตรงหน้า และเจตนาฆ่าของเขาก็ไร้ขอบเขต

เยี่ยชิวเหวี่ยงดาบสามร้อยหกสิบห้าดาบในหนึ่งลมหายใจ ขอบของดาบจักรพรรดินั้นสว่างจ้าอย่างยิ่ง แม้ว่าหอกในมือของชายชราจะสกัดกั้นไว้ทุกครั้ง แต่พลังที่ส่งผ่านดาบจักรพรรดิก็ยังคงน่ากลัว

"พึบ!"

ทันใดนั้น แขนของชายชราก็สั่น และมีรอยแผลปรากฏขึ้นในปากของเสือ

เลือดไหล

มีสีหน้าตกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายชรา พลังของเยี่ยชิวนั้นยิ่งใหญ่มากจนเขารู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

“ไมค์พูดถูก ถ้าเราไม่กำจัดเขาออกไป เขาจะกลายเป็นปัญหาใหญ่”

หลังจากสกัดกั้นการโจมตีอันดุเดือดของเยี่ยชิวชายชราก็ถอยกลับอย่างรวดเร็วและยืนอยู่บนยอดปราสาท

เขาจ้องมองที่เยี่ยชิว ดวงตาของเขาราวกับดวงตาของปีศาจ เปล่งแสงอันน่าสะพรึงกลัว

“ยังไงล่ะ คุณแก่แล้วร่างกายไม่ไหวแล้วเหรอ? มาเถอะ อย่าหยุด!”

เยี่ยชิว ถือดาบจักรพรรดิและพูดด้วยรอยยิ้ม

"หึ!"

ชายชราสูดจมูกอย่างหนัก เปล่งรัศมีอันทรงพลังออกมา จากนั้นจึงยกหอกสงครามในมือของเขา

ในขณะนี้ หอกสงครามได้ปล่อยออร่าการสังหารที่ไม่มีใครเทียบได้

"ตายสะ!"

ชายชราตะโกนเสียงดัง รีบวิ่งไปหาเยี่ยชิวและเปิดการโจมตีที่ทำให้โลกแตก

หอกสงครามเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง คมแหลมของมันแทงทะลุพลังชีวิตของเยี่ยชิวอยู่ตลอดเวลา และท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

หากเป็นปรมาจารย์ราชาธรรมดาคงทนไม่ไหวแล้ว แต่เยี่ยชิวไม่เพียงแต่ปิดกั้นพวกเขาทั้งหมดเท่านั้น แต่ยังรอดพ้นจากอาการบาดเจ็บอีกด้วย

“การมีเจ้านายเป็นคู่ซ้อมถือเป็นพรในชีวิตอย่างแท้จริง!”

เลือดของเยี่ยชิวเดือดพล่านไปทั่ว และเขาก็เหวี่ยงดาบจักรพรรดิออกไปครึ่งหนึ่ง โดยชนกับหอกสงครามของชายชราอย่างต่อเนื่อง

ประกายไฟพาดผ่านท้องฟ้าราวกับดาวตกที่ตกลงมา

ฉากนี้น่าตื่นเต้นมาก

"ชึง!"

ทันใดนั้น ชายชราก็เร่งความเร็วของเขา และหอกสงครามก็ระเบิดออกมาด้วยคมมีดที่น่าสะพรึงกลัว แทงทะลุเงาดาบบนท้องฟ้า และแทะเล็มไหล่ของเยี่ยชิวราวกับสายฟ้า

"พึบ!"

เลือดสีทองสาดบนไหล่ของเยี่ยชิว

“เขาบาดเจ็บแล้ว เยี่ยมมาก อาจารย์สามารถฆ่าเขาได้แล้วตอนนี้!”

ไมค์ตะโกนอย่างตื่นเต้น

อย่างไรก็ตาม วินาทีต่อมา ดวงตาของแม็กซ์เปลี่ยนไปเพราะเขาเห็นว่าบาดแผลบนไหล่ของเยี่ยชิวหายดีแล้ว

“เด็กคนนี้เป็นตัวประหลาดแบบไหนกัน? เขารักษาอาการบาดเจ็บได้เร็วขนาดนี้ได้ยังไง?”

ไมค์รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เยี่ยชิวเชี่ยวชาญเทคนิคลับในการซ่อมแซมอาการบาดเจ็บอย่างรวดเร็วไม่ได้หมายความว่าเขาจะอยู่ยงคงกระพันใช่หรือไม่?

“แล้วทำไมเลือดของเขาถึงเป็นสีทองล่ะ”

“เขามีร่างกายพิเศษหรือเปล่า?”

“เป็นไปได้ไหมที่เทคนิคลับของเขาในการรักษาอาการบาดเจ็บนั้นเกี่ยวข้องกับสภาพร่างกายของเขา? ถ้าเป็นเช่นนั้น มันก็ไม่ง่ายเลยที่จะฆ่าเขา”

“ ไม่ อาจารย์มีทักษะสูงและสามารถฆ่าเขาได้อย่างแน่นอน”

ไมค์มีความมั่นใจในตัวอาจารย์มาก อย่างไรก็ตาม อาจารย์ของเขามีชีวิตอยู่มานานกว่าสองร้อยปี

“ชิง — —”

ในขณะนี้ หอกสงครามเป็นเหมือนงูยาวที่ดุร้าย และขอบที่แหลมคมของมันก็เหมือนกับงูที่ฆ่าเยี่ยชิวอย่างต่อเนื่อง

"พึบ!"

คมมีดอีกอันทะลุผ่านแขนของเยี่ยชิวพร้อมด้วยเลือดสีทองจำนวนหนึ่ง

เยี่ยชิวได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง แต่บาดแผลหายทันที

พ่าง!

เยี่ยชิวถอยห่างออกไป มองไปที่ชายชราแล้วพูดว่า "คุณแข็งแกร่งกว่าที่ฉันคิดไว้มาก"

เขายังรู้สึกถึงภัยคุกคามชีวิตและความตายจากชายชราคนนี้

เยี่ยชิวเหวี่ยงดาบจักรพรรดิ พลังงานดาบนั้นคมมาก แสดงความที่อยู่ยงคงกระพันของเขาอย่างเต็มที่

“อาจารย์ สู้ๆ ฆ่าเขาเร็วเข้า”

ไมค์จ้องมองทั้งสองที่ต่อสู้กันกลางอากาศ กำหมัดแน่น และคำรามด้วยเสียงต่ำ

เมื่อเห็นว่าเยี่ยชิวยังคงสามารถปิดกั้นเขาได้ ดวงตาของชายชราก็เริ่มเย็นลง และเจตนาฆ่าของเขาก็แข็งแกร่งขึ้น

"บูม!"

ทันใดนั้น พลังงานมังกรเก้าสิบเก้าก็ระเบิดออกมาจากด้านหลังชายชรา

รัศมีมังกรแต่ละตัวมีความยาวประมาณสิบฟุตและมีสีดำราวกับหมึก เหมือนกับมังกรดำเก้าสิบเก้าตัวที่บินและคำรามอยู่ในอากาศ

ในเวลาเดียวกัน ออร่าของชายชราก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง และพลังการต่อสู้ของเขาก็แข็งแกร่งอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

ในขณะนี้เยี่ยชิวรู้สึกถึงความแตกต่างในอาณาจักร ออร่าของชายชราเป็นเหมือนก้อนหินขนาดใหญ่ที่กดลงบนหัวใจของเขาทำให้เขาหายใจลำบาก

เขามีสัญชาตญาณที่แข็งแกร่งว่าชายชราอยู่ห่างจากอาณาจักรถัดไปเพียงครึ่งก้าว

อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากรูปร่างหน้าตาของชายชรา เขาจะไม่มีทางทะลุทะลวงไปได้ในชีวิตนี้ เพราะ...

คนตายจะทะลุเข้าไปได้อย่างไร?

เมื่อไมค์เห็นชายชราปลดปล่อยการฝึกฝนทั้งหมดของเขา เขาก็ตะโกนอย่างตื่นเต้น "อาจารย์อยู่ยงคงกระพัน!"

“อาจารย์นั้นแข็งแกร่ง!”

“อาจารย์ เร็วเข้า ฆ่าเขาซะ!”

ชายชรามองดูเยี่ยชิวและพูดอย่างถ่อมตัว "หนุ่มน้อย คุณไม่สามารถตำหนิคนอื่นที่พยายามหาทางตายของตัวเองได้ แค่ทนความตาย!"

“คุณมั่นใจเกินไปรึเปล่า” เยี่ยชิวยิ้มและหยิบแส้วิเศษออกมาจากถุงเฉียนคุน

เมื่อชายชราเห็นเยี่ยชิวละทิ้งดาบของจักรพรรดิและหยิบแส้ไม้ที่หักออกมา ใบหน้าแก่ๆของเขาก็เยาะเย้ย

“ทำไม คุณก็รู้ว่าจะต้องตาย เลยทุบขวดโหลให้แตกเหรอ”

อายยา!

เยี่ยชิวถอนหายใจยาวแล้วพูด "คุณแก่มากแล้ว แต่คุณไม่มีความรู้เลย ลืมไปเถอะ ฉันขี้เกียจเกินกว่าจะเสียเวลากับคุณและส่งคุณไปตามทาง"

คำพูดนั้นพูดออกไป

เยี่ยชิวใช้แส้ตีออกไป

วินาทีถัดมา มีเสียง "พึง" และชายชราซึ่งเดิมทีอยู่ห่างๆ ก็ถูกกระแทกลงกับพื้น