อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1021

สัตว์อสูรระดับสูงทั้งหมดต่างมองไปที่กระทิงไฟเก้าเขา

ดีชั่วก็เป็นสัตว์อสูรระดับสูงตัวหนึ่ง ทำไมถึงให้มนุษย์เรียกว่าเจ้ากระทิงโง่น้อยได้?

หรือว่ามันถูกมนุษย์คนนั้นทำพันธสัญญาด้วยแล้ว?

แต่ดูแล้วก็ไม่เหมือนว่าจะเป็นอย่างนั้นนี่...

“เจ้าหดอยู่ข้างหลังทำอะไร เห็นลูกพี่มาแล้วยังไม่ทักทาย ต้อนรับดีๆ อีก ”

ซี้ด...

มนุษย์และสัตว์อสูรทั้งหลายต่างมองไปทางกู้ชูหน่วน จากนั้นก็มองไปทางกระทิงไฟเก้าเขาอีก ดวงตาเปี่ยมด้วยความเหลือเชื่อ

ลูกพี่?

พวกเขาไม่ได้ฟังผิดไปกระมัง?

กระทิงไฟเก้าเขาเริ่มทำอะไรไม่ถูก

เขาเอ่ยเสียงกระซิบ “ลูกพี่ของข้า ท่านลดเสียงลงหน่อยได้หรือไม่?”

“ทำไมต้องลดเสียง? หรือว่าข้าทำเจ้าขายหน้าหรือ?”

พูดเป็นเล่น...

ก็ต้องขายหน้าอยู่แล้ว...

พวกพ้องเยอะแยะกำลังมองอยู่นะ ต่อไปเขาจะเป็นราชากระทิงไฟได้อย่างไร?

ตระกูลใหญ่ทั้งสี่ต่างมีนักฝึกสัตว์ พวกเขาแปลภาษาให้ฟัง ดังนั้นจึงฟังเข้าใจ ทุกผู้ทุกนางพากันมองกู้ชูหน่วนด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ

โดยเฉพาะสี่เจ้าบ้านตระกูลใหญ่

พวกเขามีฝีมือสูงส่ง มีหรือจะดูไม่ออกว่าวรยุทธ์กู้ชูหน่วนอยู่แค่ระดับสอง

ก่อนหน้านี้ชีพจรยุทธ์นางเพิ่งจะอยู่ในระดับหนึ่ง เพิ่งจะกี่วันก็ระดับสองแล้ว?

เป็นเพราะนางปกปิดพลังที่แท้จริง หรือเพราะพัฒนาฝีมือพรวดพราดกันแน่

หากเป็นอย่างหลัง เช่นนั้นนางก็คือยอดอัจฉริยบุคคลในร้อยพันปีที่อยู่เหนือผู้คน

ที่สำคัญที่สุดคือ นางยังฟังภาษาสัตว์ออกด้วย...แล้วยังทำให้ราชากระทิงไฟเก้าเขารับนางเป็นนายอีก

ราชากระทิงไฟพลันร้อนรน หน้าแดงอธิบาย

“นางไม่เหมือนมนุษย์คนอื่น ไม่เพียงแต่ข้า พยัคฆ์ขาวโบราณกับราชางูเก้าหัวมรกตก็แย่งกันจะรับนางเป็นนายด้วย แถมนางยังไม่ไยดี จนตอนนี้ก็ยังไม่ทำพันธสัญญากับราชางูเก้าหัวมรกตเลย”

ราชากระทิงไฟเงียบยังแล้วไป แต่พอพูดออกมาสัตว์อสูรทั้งหลายก็ดูแคลนหนักกว่าเดิม

“ล้อเล่นอะไร พยัคฆ์ขาวโบราณ? สายเลือดของพยัคฆ์ขาวโบราณสูญหายไปนานแล้วไม่ใช่หรือ? จะเอาพยัคฆ์ขาวโบราณที่ไหนมาอีก?”

“ราชางูเก้าหัวมรกตก็ด้วย นั่นไม่ใช่แค่ราชันแห่งหมู่มวลอสรพิษนะ ยังเป็นราชันแห่งพวกเราสัตว์อสูรด้วย หายสาบสูญไปตั้งแต่ร้อยพันปีก่อนแล้ว ราชากระทิงไฟ เจ้าจะหาข้ออ้างก็น่าจะหาที่มันดีหน่อยเถอะ ข้ออ้างแย่อย่างนี้พวกเราดูเบาเจ้า”

“นั่นสิ ตัวเองตกต่ำแล้วยังกล้าหาข้าอ้างเยอะแยะปานนี้ พวกเรา ต่อไปราชากระทิงไฟจะไม่ใช่สหายของพวกเราอีก พวกเราไม่มีสหายไร้ปณิธานเช่นนี้”

ราชากระทิงไฟไม่อาจอธิบายได้ชัดเจน

ได้แต่มองกู้ชูหน่วนด้วยสายตาวิงวอน

“ท่านก็ช่วยข้าอธิบายหน่อยสิ?”

กู้ชูหน่วนลูบจมูก “อธิบายอะไร? พวกมันพูดถูกนี่ เจ้าไร้ปณิธานจริงๆ ไม่มีคุณธรรมด้วย มีของดีไม่นึกถึงลูกพี่ แต่กลับแอบมาเอาเองอยู่นี่อีก เพ้ยๆๆ ต้องแก้นิสัยแย่ๆ อย่างนี้แล้ว”