อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1044

“ขอโทษด้วย หน้าแข้งข้าบางมาก”

“ไม่เป็นไร ใหญ่กว่าข้าก็พอแล้ว”

เวินเส้าหยียิ้มแต่ไม่ได้พูดจา ทว่ารอยยิ้มนั่นทำให้คนขนลุกซู่อย่างอธิบายไม่ถูก

กู้ชูหน่วนกล่าว “ใกล้จะเที่ยงแล้ว ข้าไปซื้ออาหารมาทำกับข้าวให้เจ้ากินละกัน”

ไม่รอให้เวินเส้าหยีตอบรับ กู้ชูหน่วนก็แทบจะวิ่งหนีออกไปแล้ว

ด้านหลังมีเสียงอันเกียจคร้านของเวินเส้าหยีดังมา

“ดีที่สุดเจ้าควรจะอธิษฐานให้ขาของตัวเองเร็วพอ”

“ฟืด.......”

กู้ชูหน่วนหยุดลงอย่างกะทันหัน

“ขั้นสูงสุดระดับหกสังหารระดับสองตัวเล็กๆ เผยแพร่ออกไป เจ้าก็คงจะเสียหน้าเช่นกันสินะ อีกอย่าง เมื่อวานเจ้าไม่ได้ปล่อยข้าไปแล้วหรือ?”

“เคยได้ยินเรื่องแมวจับหนูหรือไม่?”

“อะไร?”

“แม้ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า แต่ก็มีคนคิดจะฆ่าเจ้า”

กู้ชูหน่วนไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก็คิดออกแล้วว่าเวินเส้าหยีจะทำอะไร

“เจ้าต้องการยืมมือตระกูลซ่างกวนมาสังหารข้าหรือ?”

“ไม่ใช่ หากว่าเจ้าไม่ฆ่าไป๋หลี่หมิง ไป๋หลี่เจิ้นจะไล่ล่าเจ้าแบบสุดหล้าฟ้าเขียวได้อย่างไร ข้าเพียงแค่กระจายข่าวสารความจริงในการตายของไป๋หลี่หมิงออกไปก็เท่านั้น”

กู้ชูหน่วนมุมปากกระตุก

กระจายข่าวสารออกไป?

เช่นนั้นจะแตกต่างอะไรกับการที่เขาจะฆ่านาง?

“หากว่าข้าเป็นเจ้า ข้าก็จะสาวเท้าวิ่งไปอย่างบ้าคลั่ง ดูสิว่าจะสามารถรักษาชีวิตสุนัขตัวหนึ่งได้หรือไม่?”

กู้ชูหน่วนที่ต้องการจะจากไปในทีแรกหันหลังกลับ นั่งอยู่บนเก้าอี้หินในป่าไผ่อย่างเกียจคร้าน รินน้ำชาอย่างสบายๆ และดื่มอย่างมีความสุข

เวินเส้าหยีหัวเราะเบาๆทีหนึ่ง ยกแขนเสื้อสีขาวราวหิมะขึ้น นั่งข้างๆนางด้วยความยินดี ยกถ้วยชาขึ้น จิบชาเบาๆคำหนึ่งเช่นกัน “เจ้ากลับสบายอกสบายใจซะจริง”

“เจ้าจัดเตรียมสงครามใหญ่ขนาดนี้ไว้อย่างดี หากว่าข้าไม่ทำดีๆออกมาให้ดู จะไม่ทำให้เจ้าหมดสนุกหรอกหรือ อีกอย่าง แม้ว่าข้าจะวิ่งได้เร็วเพียงใด จะหนีรอดจากฝ่ามือของเจ้าไปได้งั้นหรือ?”

“เจ้าผีเสื้อ จิตใจของเจ้าช่างโหดร้ายจริงๆ ข้าบาดเจ็บไปทั้งตัว เจ้ายังไม่รู้จักทะนุถนอมสตรีอีก”

เวินเส้าหยีไม่พูดจา

แต่ในจิตใจของเขากลับรู้สึกว่า สงครามความเป็นความตายนี้ นางที่เป็นระดับสองอาจจะไม่ได้พ่ายแพ้ต่อไป๋หลี่เจิ้นอย่างประหลาด

แรงสังหารของไป๋หลี่เจิ้นพลุ่งพล่าน กดดันใกล้เข้ามาแล้ว

เห็นกู้ชูหน่วน เขาก็จนปัญญาที่จะควบคุมความโกรธไว้ได้ ซักถามขึ้นทันที “เจ้าเป็นคนสังหารหลานชายข้าไป๋หลี่หมิงใช่หรือไม่?”

“หากข้าบอกว่าไม่ใช่ ท่านจะเชื่อหรือไม่?”

“กล้าสังหารหลายชายของข้า แม้ว่าจะมีหมื่นชีวิตก็ไม่พอที่จะชดใช้”

ไป๋หลี่เจิ้นยกมือขึ้นปล่อยฝ่ามือออกมาก็เป็นกระบวนท่าไม้ตาย ไม้ไผ่ในป่าไผ่ถูกฟันไปพร้อมทั้งราก ทั้งหมดพุ่งแทงไปทางกู้ชูหน่วนอย่างเป็นระเบียบ

ท่อนไม้ไผ่มากมายขนาดนั้น ทุกท่อนยังแฝงไปด้วยพลังอันมหาศาลของไป๋หลี่เจิ้นอีก ทันทีที่ถูกแทง แล้วยังจะมีชีวิตอีกหรือ

ทุกทิศทางล้วนถูกล้อมไว้หมดแล้ว สายตาของกู้ชูหน่วนเฉียบคม มือขวายืมไม้ไผ่ข้างตัว ลอยขึ้นไปในอากาศ หลบหลีกจากไม้ไผ่ที่ถึงแก่ชีวิตเหล่านั้น

นางรู้ สงครามวันนี้จะไม่มีใครช่วยนาง

ชนะแล้ว นางก็ยังมีโอกาสรอด

แพ้แล้ว ก็คือตาย

เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดที่เวินเส้าหยีจะช่วยนาง

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม