อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1061

เสียงของเขาไม่ได้ดัง

แต่เพราะเขานั่งในที่หลักเห็นเหตุ คนที่นั่งอยู่ข้างเขาและยืนอยู่ข้างเขา มีผู้ใดบ้างที่ไม่ใช่ยอดฝีมือ

ดังนั้นทุกคนล้วนได้ยินแล้ว

เพียงแต่ไม่มีคนเชื่อว่าค่ายกลสิบแปดบุปผาเหินจะกักขังกู้ชูหน่วนไว้ไม่ได้

แม้แต่ผู้อาวุโสหลิวก็ไม่เชื่อ เตือนเบาๆ “เจ้าบ้าน ค่ายกลแปดทิศของมู่หน่วนเริ่มอ่อนแรงลงเรื่อยๆแล้ว”

“เจ้าลองดูอีกทีว่าตำแหน่งที่นางยืนคือตำแหน่งอะไร?”

ได้ยินดังนั้น ผู้อาวุโสหลิวก็มองไปที่สนามการต่อสู้ด้วยความตั้งใจ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ดูไม่ออก

ไม่เพียงแค่เขา ผู้อาวุโสที่คอยพิทักษ์อยู่ในสนาม รวมทั้งประมุขพรรคทั้งหมดก็มองไม่ออกเช่นกัน

มีเพียงเจ้าบ้านไป๋หลี่ เจ้าบ้านซ่างกวนและคนอื่นๆอีกสองสามคนเท่านั้นที่ร่างกายสั่นสะเทือนอย่างอดไม่ได้เล็กน้อย

หนิงเทียนโย่วกล่าว “ท่านปู่ เจ้าบ้านเวินกำลังพูดอะไรขอรับ?”

“ตำแหน่งที่นังหนูหน่วนยืนอยู่คือตำแหน่งเฉียน”

“ยืนตรงตำแหน่งเฉียนแล้วเป็นอย่างไรขอรับ?”

“ตำแหน่งเฉียนแม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัส ก็ไม่ถึงกับตาย”

“ความหมายของท่านปู่คือ สนามแรกถึงนางจะแพ้ แต่ก็จะไม่ตายใช่หรือไม่ขอรับ? แต่หากว่าได้รับบาดเจ็บสาหัส อีกสองสนามต่อจากนี้นางก็จะยิ่งชนะไม่ได้แล้ว”

ผู้เฒ่าหนิงมองดูเวินเส้าหยีที่อายุยังน้อย แล้วมองดูหลานชายของตัวเอง ในจิตใจก็อดปวดร้าวไม่ได้

“อายุเหมือนๆกัน แต่ทำไมเจ้าถึงได้โง่ขนาดนี้นะ?”

“ข้าโง่ยังไงอีกขอรับ?”

“เจ้าไม่เห็นหรือว่านังหนูหน่วนยืนอยู่ที่ตำแหน่งเฉียนโดยไม่ขยับเขยื้อน ก็เพราะคิดจะรักษาชีวิตจากการโจมตีอย่างต่อเนื่อง และต้องการจะเพ่งเล็งการโจมตีของคนผู้หนึ่งไว้ด้วยความแม่นยำ อีกทั้งยังสามารถตอบโต้กลับได้สำเร็จอีกด้วยน่ะ?”

หนิงเทียนโย่วอยากถามอีกว่า ความเร็วของผู้หญิงทั้งสิบแปดคนนี่เร็วขนาดนี้ หน้าตาก็เหมือนกันอีก แล้วจะเล็งการโจมตีให้แม่นยำได้อย่างไร?

แม้นางคิดอยากจะโจมตี ก็โจมตีไม่โดนนี่

ไม่เพียงแค่หนิงเทียนโย่วเท่านั้น แทบทุกคนที่อยู่ในสนามล้วนมีคำถามเดียวกัน

ฝนกลีบดอกไม้เปลี่ยนไปทันที บางคราวก่อตัวเป็นดาบ บางคราวก่อตัวเป็นง้าว บางคราวก่อตัวเป็นคน และบางคราวก็ก่อตัวเป็นค่ายกลรูปแบบแล้วรูปแบบเล่า รวมทั้งค่ายกลจักรวาลค่ายกลสองลักษณ์ค่ายกลซันไฉค่ายกลจตุลักษณ์และอื่นๆ ทำเอาผู้คนดูจนสับสนตาลายไปหมด

รูปลักษณ์ของฝนดอกไม้เหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็ล้วนเต็มไปด้วยการสังหาร และบวกกับการร่วมมือที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ ทุกคนที่ดูอยู่ก็รู้สึกอกสั่นขวัญแขวนอย่างอดไม่ได้

หากว่าเป็นพวกเขาเข้าไปอยู่ค่ายกลสิบแปดบุปผาเหิน จะต้องไร้หนทางรอดเป็นแน่ แม้กระทั่งศพก็ไม่ต้องคิดที่จะเหลือไว้สักชิ้นแล้ว

ค่ายกลสิบแปดบุปผาเหินของตระกูลไป๋หลี่ขึ้นชื่อสมคำร่ำลือจริงๆ

เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

ทำไมค่ายกลสิบแปดบุปผาเหินถึงถูกทำลายได้?

บางทีคนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่เขากระจ่างยิ่งนัก

นอกจากค่ายกลสิบแปดบุปผาเหินจะเป็นค่ายกลที่ยอดเยี่ยมมีการร่วมมือกันได้อย่างลงตัวแล้ว ที่สำคัญที่สุดก็คือเกสรดอกไม้เหล่านั้น เกสรดอกไม้ทุกชนิดล้วนมีพิษ และอาจทำให้คนตายได้ หรืออาจจะทำให้สติสัมปชัญญะของผู้คนเลอะเลือนได้

แต่นาง.....

กลับไม่เป็นอะไรเลย

นี่......นี่ชั่งเหลือเชื่อเกินไปแล้วน่ะสิ?

“ค่ายกลสิบแปดบุปผาเหินถูกทำลายแล้ว สนามแรกข้าชนะแล้วสินะ” กู้ชูหน่วนยิ้มแล้วกล่าว

ทุกคนในตระกูลมู่งงเป็นไก่ตาแตก

ไม่ว่าอย่างไรก็คิดไม่ถึง คิดไม่ถึงว่านางจะชนะจริงๆ

แต่คนอื่นกลับกล่าวขึ้นอย่างอดไม่ได้ว่า “ผู้หญิงคนนี้โชคดีอะไร ตระกูลไป๋หลี่คงไม่ได้ยอมอ่อนข้อให้หรอกนะ?”

“เจ้าขี้โกง” ไป๋หลี่เฉิงกล่าวด้วยความร้อนใจ