อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1095

“แค่กๆ......”

เลว่อิ่งเอามือกุมปากไอขึ้นมาเบาๆ เก็บเสื้อผ้าที่ถูกดึงฉีกขาดขึ้นมา สวมใส่อยู่อย่างมึนชา ตั้งแต่ต้น เขาไม่แม้แต่จะมองกู้ชูหน่วนอย่างชัดเจน

ดูลักษณะท่าทีของเขาแล้ว ภายในแววตาฝูกวงแฝงไปด้วยความรู้สึกผิด

“ขอโทษ......”

หากไม่ใช่เป็นเพราะเขา ด้วยนิสัยของเลว่อิ่งไม่มีทางยอมจำนนหญิงทรราชคนนั้น

พันคำพูดหมื่นคำจา ฝูกวงพูดได้เพียงว่าขอโทษ

เลว่อิ่งฉีกเสื้อผ้าของตนเอง แล้วพันแผลให้ตนเอง

มือข้างหนึ่งของเขาได้รับบาดเจ็บ ตอนที่พันแผลจึงค่อนข้างยาก

ริมฝีปากขาวซีดพูดขึ้นมาว่า “นี่คือสิ่งที่ข้าควรทำ เจ้าไม่ต้องรู้สึกผิด”

“ให้.....นี่เป็นยาชั้นเลิศระดับสองใช้รักษาบาดแผล ทานลงไปแล้วจะบรรเทาอาการเจ็บปวด ช่วยให้บาดแผลหายเร็ว ทั้งเนื้อทั้งตัวข้าเหลือเพียงสองเม็ดนี้ ล้วนยกให้พวกเจ้า”

ยาชั้นเลิศบนตัวกู้ชูหน่วนถูกเวินเส้าหยีแย่งไปหมดแล้ว

นางเหลือเพียงเท่านี้

เดิมนางอยากเก็บไว้ให้ตนเองใช้ เผื่อยามจำเป็น

แต่ไม่รู้ว่าทำไม เห็นพวกเขาสองคนแล้ว กู้ชูหน่วนก็เอายาชั้นเลิศออกมาอย่างควบคุมตนเองไม่ได้ ยอมที่จะยกให้พวกเขา

ฝูกวงนางรู้สึกเป็นมิตร

เลว่อิ่งนางรู้สึกสงสาร

โดยเฉพาะดวงตาเยือกเย็นของเลว่อิ่ง ฉายแววโทษตัวตัวเองอยู่บ่อยครั้ง ทำให้ลึกๆในหัวใจของนางสะเทือนใจ

ไม่รู้ว่าเลว่อิ่งเคยผ่านเรื่องอะไรมา ถึงทำให้เขามีชีวิตอยู่อย่างโทษตัวเองแบบนี้

แม้แต่ลมหายใจก็แฝงไปด้วยความโทษตนเอง

“เจ้าเป็นใครกันแน่?” ฝูกวงถามขึ้นมา

“ผู้หญิงที่บังเอิญหลงเข้ามาในวัง แล้วอยากจะหนีออกไป”

ฝูกวงยังกำลังคาดเดาความหมายแฝงของนาง

เลว่อิ่งรับยาชั้นเลิศมาทานลงไปแล้ว

"เลว่อิ่ง……"

“ไม่มีพิษ เป็นยารักษาบาดแผล” เลว่อิ่งพูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชา พร้อมยื่นยาชั้นเลิศอีกเม็ดให้กับฝูกวง

แล้วค่อยหันมามองกู้ชูหน่วนอย่างจริงจัง

“คนที่อยู่ในหอกระบี่คือใคร?” กู้ชูหน่วนถามกลับ

นางร้อนใจอยากรู้ว่าคนที่อยู่ข้างในคือเซียวหยู่เซวียนหรือเปล่า

เลว่อิ่งกับฝูกวงไม่ตอบ

กู้ชูหน่วนพูดขึ้นว่า “ยาชั้นเลิศสองเม็ดแลกกับข้อมูล ไม่เกินไปมั้ง”

“คนที่เจ้าไม่รู้จัก” ฝูกวงพูดขึ้นมาอย่างคลุมเครือ

“ข้าคิดว่าพวกเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว บางทีอาจจะร่วมมือกัน ช่วยคิดหาวิธีออกไปจากวัง”

ฝูกวงกับเลว่อิ่งไม่ตอบ

ภายในวังมียอดฝีมือเยอะแยะ เวรยามเฝ้าอยู่อย่างแน่นหนา หนีไปได้อย่างไร?

หากพวกเขายังมีวิทยายุทธ อาจจะยังพอมีทางรอด

แต่ว่า.....

“วิทยายุทธของพวกเจ้าทั้งสองถูกผนึกไว้ หากข้ามีวิธีปลดการผนึกวิทยายุทธของพวกเจ้าล่ะ?”

ประโยคเดียว ทำให้สายตาของทั้งสองคนเป็นประกายขึ้นมา