อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1277

“สำหรับเรื่องนี้ กระหม่อมคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว ฝ่าบาทสามารถทำข้อตกลงกับฮองเฮาหากฮองเฮาไม่สามารถทำให้พระองค์มีทายาทได้ภายในหนึ่งปี ก็จะมอบตำแหน่งฮองเฮาให้แคว้นองค์ชายอี้ ”

กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าควรร้องไห้หรือหัวเราะดี

“เจ้าหมายความว่า ภายในหนึ่งปีนี้ ข้าจะไปหาฮองเฮาได้เท่านั้นหรือ”

“ไม่ใช่แน่นอนพ่ะย่ะค่ะ แน่นอนว่าฝ่าบาทต้องพระราชทานความโปรดปรานให้ทุกคน เช่นนี้ราชวงศ์แคว้นน้ำแข็งจะได้มีทายาทสืบทอดมากขึ้น”

“อ๋องเสวี่ยฉินข้าขอถามท่าน ตกลงแล้วสตรีหรือบุรุษที่เป็นคนให้กำเนิดลูก?”

“แน่นอนว่าต้องเป็นสตรีอยู่แล้ว”

“อ๋อ... แล้วถ้าข้าให้ความโปรดปรานกับทุกคน ถ้าข้ามีลูก ท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าเด็กคนนี้เป็นของฮองเฮาหรือเย่จิ่งหาน”

“เอ่อ……”

อ๋องเสวี่ยฉินชะงักงัน

เขายังไม่ได้คิดเรื่องนี้?

“ยังไม่ได้คิดเรื่องนี้หรือ เช่นนั้นก็ถูกแล้ว ท่านกลับไปคิดให้ดีก่อนแล้วมาบอกคำตอบกับข้า”

“ฝ่าบาท...แล้ว...แล้วเรื่องงานอภิเษกสมรสเชื่อมสัมพันธ์?”

“รอจนกว่าเจ้าจะคิดได้ว่าแคว้นองค์ชายอี้ มาแคว้นน้ำแข็งจะให้แต่งตั้งตำแหน่งใดแล้วค่อยว่ากัน”

“ถ้าเช่นนั้นกระหม่อมจะส่งสาส์นไปปรึกษาเรื่องนี้กับฮ่องเต้อี้ว่าจะ... ฝ่า... ฝ่าบาท... ปัง...”

อ๋องเสวี่ยฉินถูกไล่ออกไปจากห้องก่อนที่เขาจะพูดจบ

เขาบ่นพึมพำ

“หรือว่าข้าจัดการปัญหาได้ไม่ดี ฝ่าบาทถึงทรงกริ้ว? แต่ก็ใช่ ตำแหน่งฮองเฮาแก้ไขลำบาก การอภิเษกสมรสระหว่างฝ่าบาทกับฮองเฮาได้ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว ฮองเฮาเองก็ไม่มีความผิด จะปลดตำแหน่งง่ายๆ ได้อย่างไร ช่างเถอะ ข้าต้องคิดว่าจะทำอย่างไรให้ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย”

ในห้องจัดการพระราชกรณียกิจ

หลิงเอ๋อพูดยิ้มๆ “ฝ่าบาท อ๋องเสวี่ยฉินตาไม่ถึงจริงๆ เลยเพคะ แต่สิ่งที่เขาพูดก็ไม่ใช่ไม่มีเหตุผลทีเดียว ถ้าพระองค์อภิเษกสมรสเชื่อมสัมพันธ์กับแคว้นอี้ ไม่ช้าแคว้นอี้ ก็จะตกเป็นของแคว้นน้ำแข็ง เรา และปัญหาขาดแคลนอาหารในแคว้นเราก็จะถูกแก้ไขด้วย”

“เจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่าไม่ใช่แคว้นน้ำแข็งที่จะกลายเป็นของแคว้นอี้”

กู้ชูหน่วนดึงเขาไปนั่งบนเก้าอี้มังกรของตนเอง ก่อนจะลูบหลังเขาเบาๆ พยายามทำให้อารมณ์ของเขาสงบลง แล้วพูดปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“ไหนบอกพี่สาวมาสิ เจ้าฝันร้ายเรื่องอะไร”

"อาโม่ฝันว่ามีคนกระโดดลงไปในเตาปรุงยา ด้านหลังของนางเหมือนพี่สาวมาก พี่สาว... อาโม่กลัว"

“เด็กโง่ ข้าจะกระโดดเข้าไปในเตาปรุงยาได้อย่างไร มันเป็นแค่ฝันร้ายเท่านั้นเอง”

“มันเป็นแค่ฝันร้ายจริงๆ หรือ แล้วเหตุใดภาพนั้นถึงยังวนเวียนอยู่ในหัวของอาโม่ตลอดเลย”

"คงเป็นเพราะช่วงนี้เจ้าช่วยเจ้าผีเสื้อกับเย่จิ่งหานตามหาสมุนไพรจนเหนื่อยเกินไป ดังนั้นจึงเกิดภาพหลอนขึ้นมา เด็กดี ไม่เป็นไรหรอก"

อาโม่กอดกู้ชูหน่วนไว้แน่น เพราะกลัวถ้าเขาปล่อยมือ กู้ชูหน่วนจะจากเขาไป

หลิงเอ๋อย่องเดินออกไปจากห้อง และช่วยพวกเขาปิดประตู เหลือพื้นที่ให้พวกเขาสองคน

สองมือของซือโม่เฟย ลูบไล้ไปทั่วร่างกายของกู้ชูหน่วน ลูบจนกู้ชูหน่วนอดที่จะสูดหายใจเข้าลึกไม่ได้