อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 286

กู้ชูหน่วนอึ้ง

ให้ยาอายุวัฒนะกับนางทำไมกัน?

นางไม่อยากได้สักหน่อย?

มองไปยังดวงตาที่เยือกเย็นดั่งน้ำแข็งของเย่จิ่งหาน เหมือนมีรอยยิ้มแอบแฝงอยู่เล็กน้อย

กู้ชูหน่วนเกือบคิดว่า นางมองผิดไปเสียอีก

“ให้ข้า?” นางพูดอย่างตกตะลึง

“อืม ให้เจ้า ถ้าเจ้าไม่ชอบ ก็โยนทิ้งได้เลย”

คนในงานประมูลต่างก็อึ้งกันหมด

ทิ้งงั้นเหรอ?

นั่นมันเงินหนึ่งร้อยล้านตำลึงเชียวนะ

ภายในใจสองสามีภรรยาคู่นี้เงินหนึ่งร้อยล้านตำลึงเป็นแค่เศษเงินเหรอ?

สตรีชนชั้นสูงในงานประมูลต่างก็ปิดปากมองดูพวกเขาอย่างอิจฉากันหมด

“ดูสิ! พวกเขาดูรักกันมากเลย พ่อหนุ่มคนนั้นยอมจ่ายเงินหนึ่งร้อยล้านตำลึงเพื่อให้ภรรยายิ้ม ช่างน่าอิจฉาจริงๆ”

“นั่นน่ะสิ สามีข้าขี้เหนียวจะตาย อย่าว่าแต่เงินหนึ่งร้อยล้านเลย แค่เงินสิบตำลึง เขาก็เถียงกับข้าไม่หยุดแล้ว แต่งงานกันมานานหลายปี ก็ไม่เคยให้ของขวัญอะไรกับข้าเลยด้วยซ้ำ”

“ไม่มีการเปรียบเทียบก็ไม่มีการทำร้ายกัน”

“คุณพระ ถ้าข้าเป็นผู้หญิงคนนั้น ข้าคงซาบซึ้งตายแน่เลย”

“แต่ดูผู้หญิงคนนั้น เหมือนไม่มีความสุขบนใบหน้าเลยนะ? หรือว่านางตื่นเต้นเกินไป ตะลึงจนพูดไม่ออก?”

“ข้าว่าอาจจะเป็นไปได้”

กู้ชูหน่วนกระตุกยิ้มมุมปาก

นางไม่ชอบยาอายุวัฒนะเสียหน่อย จะมีความสุขได้ยังไง

เย่จิ่งหานเอาเงินหนึ่งร้อยล้านตำลึงให้นางยังจะดีกว่าเสียอีก

ถ้าให้นาง นางจะมีความสุขมากกว่านี้

คิดได้เช่นนี้แล้ว กู้ชูหน่วนก็พูดอย่างลังเลว่า “ไม่อย่างงั้น เจ้าแปลงยาอายุวัฒนะนี่เป็นเงินมอบให้ข้าสิ”

กู้ชูหน่วนยิ้มแล้วเปลี่ยนเรื่อง “ของประมูลชิ้นต่อไปไม่ทราบว่าคืออะไรเหรอ”

“ของประมูลชิ้นต่อไปคือแผนที่ สถานที่ของแผนที่นี้ไม่ได้อยู่ในแคว้นเย่หรือแคว้นใดๆทั่วใต้หล้านี้ มันเป็นแผนที่โบราณ หรือสถานที่ในแผนที่นี้ อาจจะหายไปจากโลกนี้แล้วก็ได้”

“แต่ว่า……อาจเป็นเพราะที่จัดงานประมูลเฟิงเซียงของเราประสบการณ์น้อย หรืออาจจะสืบหาไม่พบ หาสถานที่บนที่อยู่ในแผนที่นี้ไม่เจอ แผนที่เป็นม้วนหนังแกะโบราณที่มีอายุนับพันปี มันถูกห่อเอาไว้หลายชั้น ดูแล้วนี่จะต้องเป็นสมบัติที่มีอายุนับพันปีอย่างแน่นอน เจ้าของของมันคงหวงแหนมันมาก จึงต้องใช้ม้วนหนังแกะโบราณจึงรอดพ้นจากลมและน้ำค้างแข็งนับพันปี และมันยังคงไม่บุบสลายจนถึงทุกวันนี้”

เสี่ยวลู่พูดแล้วก็เปิดม้วนหนังแกะโบราณออกมาให้ทุกคนดู

กู้ชูหน่วนเห็นม้วนหนังแกโบราณนั้นก็ถูกดึงดูดไปทันที รวมไปถึงแผนที่เล็กน้อยที่แสดงอยู่บนม้วนโบราณนั่น

สัญลักษณ์บนแผนที่กลับเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ

หลายพันปีก่อนมีภาษาอังกฤษแล้วเหรอ?

แล้วดูหนังแกะนั่นอีกครั้ง มีอายุขัยนานกว่าสารานุกรมหลอมยาที่นางประมูลมาด้วยซ้ำ และวัสดุก็ยังดีกว่าอีกด้วย

สัญชาตญาณบอกนางว่า แผนที่ฉบับนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ หรืออาจจะประมูลมาวิจัยดูก็ได้

กู้ชูหน่วนสนใจ แต่ทุกคนกลับไม่สนใจเลย

ม้วนหนังแกะโบราณที่ไม่มีข้อมูลอะไรเลย ถึงแม้จะเป็นของดีโบราณ แต่ก็ผ่านมานานหลายปีแล้ว แล้วจะเหลือของดีแค่ไหนล่ะ?