อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 440

“องค์หญิงตังตัง ไม่ทราบตอนนี้หม่อมฉันไปเลือกเครื่องประดับที่จวนองค์หญิงได้หรือยังเพคะ?”

องค์หญิงตังตังอดกลั้นจนหน้าแดงก่ำ แต่ก็พูดไม่ออกสักคำ ได้แต่กัดฟันเห็นด้วย

“ก็แค่เครื่องประดับชิ้นเดียว หรือว่าข้ายังจะให้ไม่ได้อีก เจ้าเลือกเครื่องประดับจวนองค์หญิงตามสบาย ขอเพียงเจ้าชอบก็เอาไปได้ ข้าจะไม่ผิดคำเด็ดขาด”

ไทเฮาสงสัยว่ากู้ชูหน่วนจะคิดไม่ซื่อ ต้องการเครื่องประดับอะไรจวนอ๋องหานไม่มี ต้องมาเอาเครื่องประดับของตังตัง เกรงว่าจะมีแผน

นางกำลังคิดวิธีปฏิเสธ คิดไม่ถึงองค์หญิงตังตังเอ่ยอนุญาตแล้ว ทั้งยังอนุญาตได้รวดเร็วฉับไว

ยัยลูกโง่คนนี้นี่ ถูกคนหลอกตกหลุมพรางแล้วยังไม่รู้อีก!

นางกล่าววาจาเด็ดขาดขนาดนั้น หากนางยังคิดขวางอีก กลับทำให้ดูนางใจแคบ

ไทเฮาจึงได้แต่ส่งสายตา ให้ข้าราชบริพารเก็บเครื่องประดับมีราคา

ใจนางเดาไม่ออกว่ากู้ชูหน่วนต้องการเครื่องประดับอะไรกันแน่ จึงได้แต่ทำเช่นนี้

กู้ชูหน่วนเหล่มองขันทีข้างกายไทเฮาที่เร่งเดินจากไป รอยยิ้มเย็นเล็กน้อย “หม่อมฉันทราบว่าองค์หญิงน้ำพระทัยกว้างขวาง เช่นนั้นเราก็ไปประเดี๋ยวนี้เลยเถอะเพคะ”

“ไปตอนนี้?” จะรีบไปหน่อยกระมัง?

“ก็ต้องอย่างนั้นสิเพคะ มิเช่นนั้นหากองค์หญิงเอาเครื่องประดับมีราคาไปซ่อน หม่อมฉันมิเสียเปรียบมากหรือเพคะ?”

“เจ้าเห็นข้าเป็นคนอย่างไร? อย่าว่าแต่เครื่องประดับชิ้นเดียว ต่อให้เป็นสิบชิ้น ร้อยชิ้น ข้าก็ให้ได้!”

นางรู้ว่ากู้ชูหน่วนไม่ได้ต้องการเพียงแค่เครื่องประดับเท่านั้น

กู้ชูหน่วนต้องรู้แน่ ว่าช่วงนี้นางเสียเงินไปมาก เสียจนจะล้มละลายอยู่แล้ว ดังนั้นจึงจงใจอ้างเรื่องเครื่องประดับมาลบหลู่นาง

“มีดำรัสนี้ขององค์หญิง หม่อมฉันก็ว่าวางใจแล้วเพคะ จริงสิ ฝ่าบาท หม่อมฉันชนะการพนันนี้ ทรงควรประทานรางวัลให้หม่อมฉันหน่อยไหมเพคะ”

ฮ่องเต้เย่ฉับไวมาก “เจ้าต้องการสิ่งใดก็กล่าวมาตามตรงเถอะ”

ขอเพียงอ๋องหานยินยอม แต่งตั้งนางเป็นสนมก็ไม่ใช่ไม่ได้

“ม้าสีดำตัวน้อยนี้ หม่อมฉันเห็นแล้วชอบมาก จะประทานให้หม่อมฉันได้ไหมเพคะ?”

“แค่นี้หรือ?” ฮ่องเต้เย่ผิดหวังอย่างไม่รู้สาเหตุ

เขายังนึกว่านางรังเกียจเย่จิ่งหานที่โหดเหี้ยมกระหายเลือด เย็นชาไร้หัวใจ อยากขอให้เขายกเลิกการแต่งงานเสียอีก

“มิเช่นนั้นฝ่าบาทคิดว่าหม่อมฉันต้องการอะไรเพคะ?” กู้ชูหน่วนเบ้ปาก เหตุใดตั้งแต่เริ่มการแข่งขันยิงธนู ฮ่องเต้น้อยนี้ก็รับมือยากนิดๆ หรือว่าในใจจะคิดแผนการอะไร คิดว่าจะต่อกรกับนางอย่างไรกระมัง?

“ก็ได้ เช่นนี้ม้าดำตัวน้อยนี้ก็มอบให้เจ้าแล้วกัน”

“ขอบพระทัยฝ่าบาท” กู้ชูหน่วนลูบหัวม้าดำตัวน้อย มุมปากเกี่ยวรอยยิ้มแดง

“เจ้าเร็วเช่นนี้ ต่อไปก็ชื่อว่าจุยเฟิง(*ไล่ตามลม) เถอะ เอาไอ้ทึ่มชิงเฟิงทิ้งห่างร้อยโยชน์เสีย”

มุมปากชิงเฟิงที่ยืนอยู่หลังเย่จิ่งหานกระตุก

อยู่ดีๆ เขาก็โดนหางเลข?

เย่จิ่งหานอารมณ์เบิกบาน แม้แต่ความคร่ำเคร่งในหลายวันนี้ก็ไม่รู้สลายไปตั้งแต่เมื่อใด “คาดว่าพระชายาต้องขาดเครื่องประดับเป็นแน่ เจ้าไปเอาเครื่องประดับในจวน รวมถึงเลือกเครื่องประดับที่ดีที่สุดในพระนครมามอบให้พระชายา”

ชิงเฟิงอยากพูด

เครื่องประดับของพระชายามีมากเหลือคณาแล้ว

ห่างสามวันห้าวันท่านอ๋องก็ให้คนมอบเครื่องประดับ แถมให้ทียังเยอะขนาดนั้น ทว่าทุกวันพระชายาก็มิได้สวมใส่ เพียงแต่งทรงผมตามอัธยาศัย มิได้ผัดแป้ง และไม่เสียบเครื่องประดับอะไรด้วย

แต่ระยะนี้นางแพ้หลายครั้งเกินไป ทั้งถูกคนของไทเฮาเก็บซ่อนอีกส่วนหนึ่ง ด้วยเหตุนี้ที่นี่จึงว่างเปล่า ของล้ำค่าที่เอาออกมาได้มีแค่ไม่กี่ชิ้น

ไทเฮาไม่วางใจ จึงตามมาด้วย มาพร้อมกัน ยังมีฮ่องเต้เย่

ครั้นองค์หญิงตังตังเห็นเครื่องประดับอัญมณีละลานตาของตัวเองเหลือเพียงไม่กี่ชิ้นแล้ว ในใจก็มีอีกาบินออกมาเป็นฝูง

เดิมทีก็ขายหน้าพออยู่แล้ว ยามนี้เหลือเพียงเท่านั้น กู้ชูหน่วนมิต้องหัวเราะนางตายหรือ?

นางถีบคนที่อยู่ด้านข้างล้ม ก่นด่าด้วยโทสะ “พวกเจ้าเฝ้ายามกันอย่างไร? ของมีค่าในห้องเก็บสมบัติของข้าไปไหนหมด?”

“องค์หญิงไว้ชีวิตด้วยพ่ะย่ะค่ะ ก่อนหน้านี้องค์หญิงให้คนนำของมีค่ามากมายไปจำนำ เวลานี้ของมีค่าในจวนองค์หญิงล้วนอยู่ที่นี่หมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“บังอาจ! ข้าเป็นองค์หญิงแคว้นเย่ ข้าต้องจำนำเครื่องประดับหรือ? ทั้งที่ข้ารับใช้สุนัขอย่างพวกเจ้าเฝ้าดูแลลักขโมยเอง ว่ามา! ของมีค่าของข้าอยู่ที่ไหนหมดแล้ว?!” องค์หญิงตังตังอายจนโกรธ ได้แต่ระบายอารมณ์กับข้ารับใช้

“องค์หญิงโปรดพิจารณาด้วยพ่ะย่ะค่ะ ต่อให้ข้าน้อยมีศีรษะร้อยศีรษะ ก็ไม่กล้าขโมยของพ่ะย่ะค่ะ องค์หญิง...”

“พอที! ออกไป!”

ไทเฮาสกัดถ้อยคำของขันที ใบหน้าเคร่งขรึมเอ่ย “พระชายาหาน แคว้นเย่มีสงครามวุ่นวาย กำลังอยู่ในช่วงพายุประดังประเด ข้าเกรงว่าค่าใช้จ่ายทหารจะไม่พอ จึงให้คนขายเพชรนิลจินดาส่วนหนึ่ง เสริมความต้องการกองทัพ พระชายาหานคงไม่ถือสาเรื่องนี้กระมัง?”

“ไม่อยู่แล้วเพคะ”

กู้ชูหน่วนคร้านจะเปิดโปงนาง

ไม่มีเงินเอาไปจำนำก็จำนำสิ ยังพล่ามเหตุผลมากมาย เห็นนางเป็นคนโง่หรือ?

นางตรวจสอบทีละชิ้น หวังเพียงในนี้จะมีจี้รูปหัวใจที่นางต้องการ

หากไม่มี นางยังต้องคิดหาวิธีเอาจากตัวพวกนางอีก

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม