อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 565

“มุกมังกรเม็ดที่เจ็ดอยู่ทางเจียงหนาน”

เสียงของเวินเส้าหยีรีบร้อน

หากเขาเปิดปากช้าไปหนึ่งวินาที กริชของกู้ชูหน่วนจะต้องทำให้เขาเป็นขันทีแน่

โชคดีที่กู้ชูหน่วนหยุดทันเวลา

แม้จะนอนอยู่บนเตียงน้ำแข็ง เหงื่อ ก็ยังไหลอาบแก้มของเวินเส้าหยีลงมา

“ทางเจียงหนาน อยู่ที่ไหนของทางเจียงหนาน?” กู้ชูหน่วนเอ่ยถาม

“ไม่รู้ ข้าได้ยินหัวหน้าเผ่าและสุดยอดผู้อาวุโสเสวี่ยเย่คุยกันโดยบังเอิญ ตอนนี้เผ่าเทียนเฟิ่นของพวกข้าก็ไม่รู้ว่ามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดอยู่ตรงไหนของเจียงหนาน รู้เพียงแค่เผ่าเทียนเฟิ่นได้ส่งคนจำนวนมากไปที่เจียงหนานแล้ว”

“เช่นนั้นพวกเจ้ารู้ได้จากอะไรว่ามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดอยู่ที่เจียงหนาน?”

กู้ชูหน่วนพูดพลางเอื้อมมือลูบไปทางเวินเส้าหยี ค้นตัวโดยตรง

“ชายหญิงแตะเนื้อต้องตัวกันไม่ได้ เจ้ารีบหยุดมือ”

การเคลื่อนไหวของนางไม่หนัก ทั้งยังค่อนข้างเบาอีกด้วย ทุกที่ที่ลูบคลำ ล้วนทำให้เขาจั๊กจี้จะไม่ไหว โดยเฉพาะตอนนี้เขาสวมใส่ผ้าชีฟองโปร่งๆเพียงชิ้นเดียว จุดที่ควรปิด ก็ไม่ได้ปิดโดยสิ้นเชิง

เวินเส้าหยีอายจนแทบจะหาที่มุด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลิ่นหอมของหญิงสาวที่วนเวียนอยู่ตรงปลายจมูกของเขา

ค้นหาอยู่ครู่หนึ่ง กู้ชูหน่วนก็ไม่พบอะไรเลย เห็นเพียงไข่มุกเม็ดหนึ่งที่แขวนอยู่บนคอของเวินเส้าหยี มุกเม็ดนั้นเป็นสีขาวดั่งหิมะ มองไม่ออกว่าเป็นวัสดุอะไร ทว่าลูบแล้วคล้ายกับเข็มทิศเปิดฟ้าเล็กน้อย

นางเอ่ยถาม “นี่คืออะไร?”

“หัวหน้าเผ่ามอบให้ข้า เป็นเพียงมุขธรรมดาเม็ดหนึ่งเท่านั้น”

“จริงหรือ? ในเมื่อเป็นเพียงมุกธรรมดา เช่นนั้นก็มอบให้ข้าละกัน” กู้ชูหน่วนเอาเก็บไว้ในแหวนมิติอย่างไม่เกรงใจ

เวินเส้าหยีซึ่งได้รับบาดเจ็บอยู่แล้วแทบจะเป็นลมหมดสติ

มุกเม็ดนั้นเป็นกุญแจสำคัญในการค้นหามุกมังกร

แต่นางก็แย่งมุกของเขาไปเช่นนี้

หากว่าเขาสามารถขยับได้ ยังจะปล่อยให้นางยโสเช่นนี้หรือ

“รูปร่างของเจ้าดีขนาดนี้ คิดว่าหน้าตาก็คงไม่แย่สินะ ให้ข้าดูใบหน้าของเจ้าก่อน”

กู้ชูหน่วนขึ้นหน้าไปทีละก้าว เอื้อมมือไปหยิบหน้ากากผีเสื้อของเขาออก แต่ราวกับหน้ากากของเขาจะหลอมรวมเป็นหนึ่งกับใบหน้าของเขาเช่นนั้น ไม่ว่านางจะออกแรงอย่างไร ก็ไม่มีทางถอดออกมาได้

เวินเส้าหยีกล่าว “เจ้าถอดหน้ากากของข้าออกไม่ได้”

“ทำไม?”

“ถูกหัวหน้าเผ่าร่ายมนตร์ไว้ นอกจากหัวหน้าเผ่าจะเป็นเอาออกด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้นผู้ใดก็เอาออกไม่ได้”

“ใช่หรือ แต่เผอิญข้าไม่เชื่อน่ะสิ”

“ไม่เชื่อก็ช่าง”

“กริชเล่มนี้ของข้า ทำด้วยเหล็กเย็นพันปี เจ้าว่า กรีดไปบนใบหน้า หน้ากากของเจ้าจะหลุดลงมาหรือไม่?”

กู้ชูหน่วนถือกริชที่เปล่งประกายแสงเย็นยะเยือก