อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 641

“คนเดียว ก็คือเฟิงเอ๋อ”

ฮองเฮาฉู่ไม่เข้าใจเหตุผล ฮ่องเต้ฉู่ก็ไม่เข้าใจเหตุผล

“มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นฝาแฝดหรือไม่ เพียงแค่พวกท่านไม่มีความทรงจำเท่านั้นเพคะ?”

“ทำไมพระชายาหานถึงได้กล่าวเช่นนี้?”

“เพราะว่าพวกเราพบคนผู้หนึ่งที่หน้าตาเหมือนเย่เฟิงทุกประการเพคะ”

กู้ชูหน่วนปรบมือ ฮัวฉีหลัวรีบคุมตัวเลว่อิ่งที่ถูกสะกดจุดไว้เข้ามา

ทันทีที่เลว่อิ่งเข้ามา สีหน้าของฮองเฮาฉู่ก็เปลี่ยนไปอย่างมากทันที ฮองเฮาฉู่พุ่งเข้าไปโดยไม่สนใจภาพลักษณ์

“เย่เฟิง.....เจ้าคือเฟิงเอ๋อ เจ้ายังไม่ตาย?”

เลว่อิ่งไม่คุ้นเคยกับการมีคนมาเข้าใกล้ตั้งแต่ไหนแต่ไร

ทว่าพริบตานั้นที่ฮองเฮาฉู่ถาโถมเข้ามา ไม่รู้ว่าทำไม ในจิตใจของเขาก็มีความรู้สึกประหลาดแวบผ่าน

ความรู้สึกแปลกประหลาดนี้เขาไม่เคยมีมาก่อน

โดยเฉพาะขณะที่ฮองเฮาฉู่ยื่นมืออันสั่นเทาเข้ามา คิดจะสัมผัสใบหน้าของเขา แต่ก็กลัวว่าจะแตกสลายราวกับเป็นการถนอมสมบัติสุดล้ำค่าหายากเช่นนั้น ลังเลอยู่นานก็ไม่กล้าจะแตะต้องเขา น้ำตาที่หางตานั่นไหลร่วงลงมาทีละเม็ดๆเหมือนดั่งว่าวเชือกขาดเช่นนั้น

“ติก......”

น้ำตานั่นหยดลงบนหลังมือของเขา กลับร้อนจนทำให้หลังมือของเขาปวดร้อน

สี่สายตาประสานกัน ราวกับฮองเฮาฉู่มีคำพูดนับพันหมื่นคำต้องการจะพูด แต่ก็พูดไม่ออก

สุดท้ายไม่รู้ว่านางเอาความกล้ามาจากไหน จู่ๆนางก็กอดเอวอันแข็งแรงของเขาไว้ ร้องไห้โฮออกมา

ปากก็พึมพำกับตัวเองว่า “เฟิงเอ๋อ เฟิงเอ๋อของข้า เจ้ากลับมาแล้วจริงๆหรือ? ต่อไปนี้แม่จะไม่ทำเจ้าหายอีกแล้ว แม่จะใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อชดเชยให้เจ้า”

ร่างกายของเลว่อิ่งชะงักทันที เหมือนสมองจะไร้การตอบสนองไปเช่นนั้น ปล่อยให้ฮองเฮาฉู่กอดไว้แน่น ข้างหูล้วนเป็นเสียงร่ำไห้ของฮองเฮาฉู่ที่เหมือนอกจะแตกจะขาดใจตายเช่นนั้น

ฮ่องเต้ฉู่เบ้าตาแดง เขาสงบกว่าฮองเฮาฉู่มาก แต่ร่างกายของเขาก็สั่นเทาตลอดเวลา

“เขา......เขาเป็นโอรสของข้าจริงหรือ?”

นาง.....เฟิงเอ๋อของนางมีปาน

ฮองเฮาฉู่รีบดึงมือของเขาขึ้น หลังจากที่เห็นมือของเขาสมบูรณ์แบบไม่มีความเสียหายใด ก็แทบเป็นลมล้มไป ฮ่องเต้ฉู่รีบประคองร่างกายอันอ่อนแอของนางไว้

“ทำไม.......ทำไมถึงเป็นเช่นนี้......”

กู้ชูหน่วนกล่าว “ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงได้ถามฮองเฮาฉู่ว่าขณะที่ท่านให้กำเนิด โดยละเอียดแล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้นเพคะ?”

“โดยละเอียดแล้ว....วันนั้นพวกเราพบกับโจร และข้าก็ให้กำเนิดยาก คนข้างกายมากมายถูกฆ่า ไม่ง่ายกว่าที่ข้าจะให้กำเนิดเย่เฟิงออกมาได้ จากนั้นเด็กก็ถูกแย่งไปแล้ว”

“แล้วหมอตำแยคนนั้นล่ะเพคะ?”

“ตอนนั้นข้าหมดแรงสลบไปแล้ว จนข้าฟื้นขึ้นมา หมอตำแยก็ไม่มีแล้ว คนรับใช้ข้างกายก็ถูกฆ่าตายจนเกือบหมด”

ฮองเฮาฉู่พยายามนึกย้อนถึงรายละเอียดเล็กน้อยๆว่าเกิดอะไรขึ้นมาอย่างเต็ม แต่นางนึกไม่ออกจริงๆ

นางจำได้เพียงแค่ ลูกของนางเพิ่งจะถือกำเนิด ก็ถูกแย่งชิงไปแล้ว