อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 676

กู้ชูหน่วนกับฝูกวงแอบสะกดรอยตามมา

เพราะวิชาตัวเบาของเลว่อิ่งเก่งกาจ ความระมัดระวังก็มีสูง พวกเขาจึงไม่กล้าตามไปใกล้ ทำให้ตามไม่ทันอยู่หลายครั้ง ดีที่กู้ชูหน่วนโรยเครื่องหอมหลอนไว้บนตัวเขา

เครื่องหอมแบบนี้ไม่มีสีไม่มีกลิ่น นอกจากนางแล้ว ไม่มีใครสามารถได้กลิ่น จึงอาศัยกลิ่นหอม ตามทันเลว่อิ่ง

ค่ำคืนมืดมิด ภายในป่าทึบเงียบสงัด เลว่อิ่งคุกเข่าข้างหนึ่งอยู่ตรงหน้าชายชุดดำปกปิดหน้าคนหนึ่ง ท่าทีอ่อนน้อมถ่อมตน มุมปากมีเลือดไหล ลมปราณในร่างกายแลดูปั่นป่วน เหมือนถูกชายชุดดำทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส

กู้ชูหน่วนซ่อนตัวอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่พร้อมกลั้นลมหายใจ มองพิจารณาดูชายชุดดำคนนั้น

เพราะหันหลังให้นาง นางจึงมองไม่เห็นรูปร่างหน้าตาของเขา แต่ดูจากผมหงอกขาว อย่างน้อยอายุของผู้ชายคนนี้ก็น่าจะมากกว่าห้าสิบปี

นางได้ยินคำสนทนาระหว่างพวกเขาเป็นระยะๆ

“ข้าน้อยไร้ความสามารถ ขอนายท่านลงโทษ”

“ปัง.....”

ชายแก่ชุดดำยกฝ่ามือฟาดลงไป ร่างกายเลว่อิ่งเหมือนดั่งใบไม้ลอยไปตามลม ปลิวตกอย่างไร้เรี่ยวแรง

ฝ่ามือนี้รุนแรงอย่างมาก บรรยากาศรอบๆ ล้วนเต็มไปด้วยแรงอาฆาต

กู้ชูหน่วนอยู่ห่างตั้งไกล ก็ยังสัมผัสได้ถึงความตายที่จะมาเยือน

นางกล้ารับประกันว่า ความสามารถของคนแก่คนนี้อย่างน้อยก็ถึงระดับหก

ผู้มีฝีมือถึงระดับหกขึ้นไป ทั้งแผ่นดินมีไม่มาก

เลว่อิ่งกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง สีหน้าขาวซีดขึ้นมา เขาพยายามที่จะคุกเข่าขึ้นมาใหม่ พยายามไม่ให้ร่างกายที่บาดเจ็บสาหัสล้มลงไป

“รู้ พิษห้าขนิดกัดกินสามร้อยหกสิบห้าวัน ร่างกายถูกกัดกร่อนจากภายในสู่ภายนอก”

“ในเมื่อรู้ งั้นก็ไปรับโทษด้วยตนเองซะ”

“ปัง....”

ชายแก่ชุดดำโยนขวดยาลงพื้น สายตาเย็นชาของเลว่อิ่งฉายแววเจ็บปวด เขาเก็บขวดยาขึ้นมาด้วยมือสั่นเทา เทออกมาหนึ่งเม็ด มุมปากยักยิ้มอย่างขมขื่น

มองดูชายแก่ชุดดำ เอาก็เงยหน้ากลืนกินลงไป

กลืนยาลงไปไม่นาน ร่างกายเลว่อิ่งคดเป็นเกลียว กระทั่งกระตุกขึ้นมา ใบหน้าเผยให้เห็นถึงความเจ็บปวด ร่างกายคดงออย่างไม่อาจควบคุม

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว