อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 687

กู้ชูหน่วนรักษาอาการบาดเจ็บให้กับอาจารย์ซ่างกวน แล้วก็หาท่อนไม้มาอันหนึ่งมาค้ำแขนอาจารย์ซ่างกวนที่คลาดเคลื่อน

นางกระทำอย่างไม่ทะนุถนอม อาจารย์ซ่างกวนแทบหยุดหายใจ

“เบาหน่อย” ซ่างกวนฉู่พูดขึ้น

กู้ชูหน่วนฉีกผ้าของตนเอง เอามาพันท่อนไม้เป็นวงกลมไว้แน่น พร้อมพูดขึ้นอย่างเหน็บแนมว่า “อาจารย์ ท่านดวงแข็งขนาดนี้ บาดแผลแค่นี้สามารถทำร้ายท่านได้หรือ”

ขอเพียงมีตาล้วนสามารถมองเห็นได้ว่าอาจารย์ซ่างกวนบาดเจ็บสาหัสอย่างมาก ในฐานะที่นางเป็นหมอ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้

ภายใต้คำพูดเหน็บแนมของนาง อาจารย์ซ่างกวนหันหน้าไป พร้อมพูดขึ้นว่า “เป็นอาจารย์ของเจ้า ดวงไม่แข็งจะได้หรือ”

ด้วยคำพูดของเขาหมายความว่า กู้ชูหน่วนดื้อรั้นมาก หากดวงไม่แข็ง คงโกรธตายเพราะนางไปแล้ว

กู้ชูหน่วนทำเป็นฟังไม่รู้เรื่อง แล้วก็ถามกลับอย่างไร้เดียงสาว่า “อาจารย์ ช่วงก่อนหน้านี้ท่านไปจากวิทยาลัยไม่ใช่หรือ? ท่านไปไหนบ้าง?”

“ทำไม เริ่มสืบประวัติอาจารย์หรือ”

“ไม่ใช่ ข้าก็เป็นห่วงเจ้าไง ดูเจ้าสิอะไรก็ดูดีโดดเด่นไปหมดขนาดนี้ ครอบครัวของเจ้าก็ต้องยิ่งดีอย่างแน่นอน ตอนนี้เจ้าบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ ยังไงก็จะต้องให้เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ส่งเจ้ากลับบ้านอย่างปลอดภัย”

“บ้านของข้าก็คือวิทยาลัย เจ้าสามารถส่งข้ากลับมหาวิทยาลัย อีกอย่าง เจ้ายังเรียนไม่จบ กลับไปเรียนกับข้าที่วิทยาลัยได้พอดี”

กู้ชูหน่วนกลอกตามองบน ฉวยโอกาสตอนที่ซ่างกวนฉู่ไม่ทันระวัง คิดอยากที่จะถอดเสื้อผ้าของเขา เพื่อดูบาดแผลบนร่างกายของเขา

นางจำได้ว่า ตอนนั้นนางได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่บนแดนเหนือสุด บนร่างกายยังมีรอยแผลเป็นอยู่

กลับคิดไม่ถึงว่า ซ่างกวนฉู่จะรู้สึกตัวไวกว่านาง ในขณะที่นางลงมือ เขาก็เคลื่อนไหวหลบหลีก พ้นจากกรงเล็บของนางได้ทันที

กู้ชูหน่วนยิ่งยื่นเข้าไปหาอย่างไม่ยอมรามือ

ต่อให้เป็นกู้ชูหน่วน ก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง

คนคนนี้ ใช่เวินเส้าหยีหรือ?

เวินเส้าหยีที่หยอกล้อหน่อยก็หน้าแดง

ใสซื่อบริสุทธิ์ราวกับกระต่ายขาวน้อย?

ส่วนเขา.......

ทำไมเขาดูเหมือนจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวหนึ่ง

และก็ไปจิ้งจอกที่ไม่มีความดีงาม