อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 841

“อันนี้.....ข้าน้อยก็ไม่รู้ขอรับ......”

“สารเลว พวกเจ้ากินอะไรกัน หากว่าหัวหน้าเผ่าเป็นอะไรขึ้นมา ข้าจะเอาเรื่องพวกเจ้า” รองหัวหน้าเผ่าซือคงตวาดตำหนิเสียงหนึ่ง แล้วให้คนไปช่วยหัวหน้าเผ่าด้วยความรวดเร็ว

ลูกศิษย์ที่มารายงานกล่าวอย่างสั่นเทาว่า “เป็นสุดยอดผู้อาวุโสซ่งหยวน เขา......ก่อนเขาจะมาที่ตำหนักเฉินอวี่ ได้บุกเข้าไปที่แดนต้องห้าม ทั้ง......ยังทำร้ายหัวหน้าเผ่าจนบาดเจ็บสาหัสอีก ทำให้หัวหน้าเผ่าฝึกวิทยายุทธจนจิตมารครอบงำขอรับ”

ซ่งหยวนกับเวินเส้าหยีและคนอื่นๆได้ยินว่าหัวหน้าเผ่าเกิดเรื่อง ต่างก็วิ่งไปกันหมด

วิ่งได้ไม่กี่ก้าวก็ได้ยินคนที่มารายงานพูดเช่นนี้ ซ่งหยวนตบปากเขาไปอย่างรุนแรงฉาดหนึ่งอย่างอดไม่ได้

“เจ้าพูดเหลวไหลอะไรน่ะ ข้าบุกรุกเข้าไปที่แดนต้องห้าม นั่นเป็นเพราะเจ้าหนูเส้าหยีเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ขึ้น หัวหน้าเผ่ากลับยังเพิกเฉย ไม่สนใจไยดี ข้าจึงได้เข้าไปคิดจะลากให้เขาออกมา”

“สุด......สุดยอดผู้อาวุโส ท่าน......ท่านพูดอะไรก็เป็นเช่นนั้นขอรับ ศิษย์กับ.....กับลูกศิษย์คนอื่นอาจจะมองผิดไป หัวหน้าเผ่าไม่ได้ถูกท่านทำร้ายขอรับ”

คำพูดเหล่านี้เป็นการผลักความผิดให้สุดยอดผู้อาวุโสซ่งหยวนโดยไม่ต้องสงสัย

ซ่งหยวนตรงไปตรงมา บางทีเขาอาจจะสังเกตอะไรไม่ได้

แต่เวินเส้าหยี ซ่งอวี่ กู้ชูหน่วนล้วนได้กลิ่นอายของความอันตรายประเภทหนึ่งแล้ว

เวินเส้าหยีกล่าวว่า “สุดยอดผู้อาวุโสซ่งหยวน ในเผ่าเทียนเฟิ่นนอกจากท่านพ่อข้าแล้ว ท่านก็เป็นสุดยอดผู้อาวุโสที่มีศักยภาพมากที่สุด และท่านก็มีวิชาการรักษาเล็กน้อย ช่วยตรวจอาการบาดเจ็บให้ท่านพ่อของข้าก่อนได้หรือไม่”

ซ่งอวี่กล่าวตาม “หัวหน้าเผ่าน้อยพูดถูก ทั้งเผ่าเทียนเฟิ่นเกรงว่าคงจะมีเพียงท่านที่มีความสามารถพอจะรักษาหัวหน้าเผ่าได้มากที่สุดแล้ว ข้าไปดูหัวหน้าเผ่ากับท่าน”

ทั้งสองคนนี้ คนหนึ่งคิดวิธีดึงสุดยอดผู้อาวุโสซ่งหยวนออกไป เพื่อปกป้องเขา

คนหนึ่งอยากเก็บรักษาศักยภาพไว้ ร่วมมือกับหัวหน้าเผ่า แล้ววางแผนการเพื่อช่วยเวินเส้าหยี

แต่บังเอิญสุดยอดผู้อาวุโสซ่งหยวนเป็นคนเถรตรง ไม่ได้คิดไปทางนั้นโดยสิ้นเชิง ยังพยายามจะบอกเหตุผลอีก

“เพียงแค่ข้าช่วยได้ ข้าต้องสู้อย่างสุดชีวิตก็จะช่วย ไปไปไป เจ้าไปดูหัวหน้าเผ่ากับข้า”

“ข้าไม่ไปแล้ว”

เวินเส้าหยีดึงมือของตัวเองกลับมา พยายามดึงระยะห่างออกจากสุดยอดผู้อาวุโสซ่งหยวน

ผู้อาวุโสหลายคนในเผ่ากล่าวด้วยความกังวลใจว่า “รองหัวหน้าเผ่า เช่นนี้คงจะไม่ค่อยดีนักหรือไม่?”

“ท่านขอความเมตตาให้พวกเขา? หรือว่าพวกท่านสมรู้ร่วมคิดกับพวกเขา ร่วมมือกับคนนอก คิดจะทำร้ายคนนับพันหมื่นคนของพวกเราเผ่าเทียนเฟิ่นงั้นหรือ?”

“ไม่.......ข้าน้อยไม่ได้หมายความเช่นนั้น”

“ผู้ใดกล้าปริปากขอความเมตตาแทนพวกเขา คนนั้นก็เป็นพวกเดียวกับพวกเขา”

สุดยอดผู้อาวุโสซ่งหยวนหัวเราะอย่างเย็นยะเยือกต่อเนื่องกัน “เจ้าตัวดี ที่แท้เจ้าไม่เพียงแค่คิดจะล้มตำแหน่งของเจ้าหนูเส้าหยีเท่านั้น เจ้ายังคิดจะเอาชีวิตพวกเราอีกด้วย หึ ข้าอายุปูนนี้แล้ว สถานการณ์แบบใดบ้างที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน ในเมื่อเจ้าไร้คุณธรรม ก็อย่าโทษว่าข้าไม่ปรานี ข้ายังคงคำนั้น วันนี้ไม่ว่าใครที่กล้ามาแตะต้องเจ้าหนูเส้าหยี ข้าก็จะทำลายมันก่อน”

“เช่นนั้นท่านก็ต้องมีชีวิตนั้นมาสู้ซะก่อน เหอะ.......”

ซ่งหยวนรวบรวมกำลังภายใน คิดจะจัดการรองหัวหน้าเผ่าซือคงและสุดยอดผู้อาวุโสตงหลิงที่เป็นผู้นำให้อยู่หมัดเสียก่อน

ทว่าทันทีที่เขาขับเคลื่อนลมปราณ บนร่างกายของเขาก็เหมือนดั่งถูกมดนับหมื่นตัวรุมกัดเช่นนั้น เจ็บจนทำให้เขาต้องสูดหายใจด้วยความตกใจ