อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 893

“หัวหน้าเผ่า…”

ทุกคนไม่ยอม

ตั้งแต่อดีต หัวหน้าเผ่าทุกรุ่นจะมอบให้ธิดาเทพตลอด ไม่เคยมอบให้ผู้อาวุโสมาก่อน

และพวกเขาก็ยอมรับแค่นางเป็นหัวหน้าเผ่าด้วย

ขนาดผู้อาวุโสใหญ่เองยังปฏิเสธ

กู้ชูหน่วนกวาดตามองทุกคน แล้วพูดว่า

“ความหมายของการอยู่ของเผ่าหยกคืออะไร? คือการรวบรวมมุกมังกรทั้งเจ็ด ถอนคำสาปโลหิต ให้คนในเผ่าไม่ต้องแบกรับกับความเจ็บปวดจากคำสาปโลหิต พวกเราเผ่าหยกผ่านมาหลายพันปีแล้ว ต้องสละเลือดและชีพของคนในเผ่านับไม่ถ้วน กว่าจะรวมมุกมังกรทั้งเจ็ดมาได้ ตอนนี้ขาดอีกแค่สิ่งเดียว หากยอมแพ้ไม่ทำต่อ งั้นการเสียสละหลายพันปีของเผ่าหยก จะเสียสละไปเปล่าๆงั้นเหรอ?”

“ถ้าส่วนผสมชนิดสุดท้ายเป็นเลือดจากหัวใจของท่าน พวกเราไม่ถอนคำสาปโลหิตแล้วก็ได้” ชาวเผ่าหยกตะโกนเสียงดัง

“ใช่ พวกเจ้าไม่ถอนคำสาปโลหิตแล้วก็ได้ แต่ลูกของพวกเจ้าล่ะ ลูกหลานในอนาคตของพวกเจ้าอีกล่ะ? หรือพวกเจ้าอยากให้ลูกหลานของพวกเจ้าต้องแบกรับกับความเจ็บปวดจากคำสาปโลหิตไปตลอดชีวิต?”

นางพูดความจริงที่น่าสะเทือนใจออกมา ทุกคนสีหน้าซีดเซียวกันหมด

พวกเขาก็ไม่อยาก

คำสาปโลหิตเจ็บปวดมากจริงๆ ใช้คำว่าตายทั้งเป็นยังน้อยไปด้วยซ้ำ

ขอแค่ถอนคำสาปโลหิตได้ ให้พวกเขาเสียสละอะไรก็ได้

แต่ว่า…การเสียสละทำไมต้องให้หัวหน้าเผ่าสละชีพด้วยล่ะ?

“เผ่าหยกยกตำแหน่งหัวหน้าเผ่าให้แค่ธิดาเทพเท่านั้น นั่นเป็นเพราะเลือดจากหัวใจของธิดาเทพสามารถหลอมมุกมังกรได้ หลายพันปีก่อน จุดจบของธิดาเทพก็ได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว”

“หัวหน้าเผ่า…”

จอมมารตะคอกอย่างโมโห “ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าสังเวย ถ้าเจ้าจะสังเวย ข้าจะไม่มีทางให้อภัยเจ้าไปตลอดชีวิต”

“ขอโทษด้วยนะ…อาโม่ พี่อยากให้เจ้าใช้ชีวิตอย่างไร้กังวลและตามใจตัวเองเหมือนเมื่อก่อน”

กู้ชูหน่วนว่าแล้ว ก็ใช้ดาบเสียบลงไปแรงๆ สองมือประสานกัน สร้างม่านอาคมขนาดใหญ่ขึ้นมา ครอบทุกคนในเผ่าหยกเอาไว้ในม่านอาคมทั้งหมด

“ผู้อาวุโสใหญ่ ฝากดูแลจอมมารด้วยนะ”

“หัวหน้าเผ่า ท่านจะไปไหน?”

“หลอมมุกมังกร”

กู้ชูหน่วนเดินไปที่ห้องหลอมยาโดยไม่หันหน้ากลับไปมองอีก ไม่ว่าคนด้านหลังจะร้องไห้และห้ามแค่ไหน

และไม่สนใจว่าจะมีคนพยายามออกจากม่านอาคมแต่ออกมาไม่ได้