อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 901

เย่จิ่งห

“ข้าจะไปทำลายค่ายกลนั่น”

“ทำลายค่ายกล? ที่นี่มีค่ายกลตรงไหน?”

“โฮก.....”านมองดูจอมมาร พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงต่ำว่า “กู้ชูหน่วนเป็นภรรยาของข้า การช่วยเหลือนางเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบของข้า เจ้ารีบปล่อยมือ เก็บวิชาดอกไม้ผลิบานอีกครั้งของเจ้าด้วย”

“ข้ารู้เพียงว่านางเคยรับปากข้า ขอเพียงข้าปลูกดอกพุดเต็มหุบเขาด้วยตนเอง นางก็จะแต่งงานกับข้า ข้าได้ปลูกดอกพุดเต็มหุบเขาแล้ว ตอนนี้นางเป็นภรรยาของข้า”

“เจ้าหน้าไม่อาย นางเพียงแค่ไม่อยากทำให้เจ้าเสียใจ จึงพูดขึ้นมาเป็นข้ออ้างเท่านั้น”

“เจ้าไม่ใช่นาง เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าในใจนางคิดยังไง?”

“คนโง่ยังรู้ว่านี่เป็นเพียงแผนรับมือชั่วคราวที่เหมาะสมของนาง”

“เย่จิ่งหาน เจ้ากินองุ่นไม่ถึง แล้วเที่ยวพูดว่าองุ่นนั้นเปรี้ยว เจ้ารีบปล่อยมือ ภรรยาของข้าไม่จำเป็นต้องให้เจ้าช่วย”

หากไม่จำเป็นต้องใช้พลังทั้งหมดที่มีเพื่อนำวิญญาณกู้ชูหน่วนออกมา จอมมารของถูกเขาปัดกระเด็นไปนานแล้ว จะปล่อยให้เขาพูดบ่นอยู่ตรงนี้หรือ

เย่จิ่งหานกลอกตามองบน

เดิมกู้ชูหน่วนก็คือภรรยาของเขา เขาจะต้องเปรี้ยวอะไร?

“เจ้าใช้วิชาดอกไม้ผลิบานอีกครั้งติดต่อกันถึงสองครั้ง หากเจ้าไม่ปล่อยมือ เจ้าจะต้องตายแน่ รีบถอนตัว”

“เจ้าบังคับเปลี่ยนชะตากรรม แหกกฎข้อห้าม หากไม่หยุด คนที่ตายคือเจ้า ควรถอนตัวคือเจ้า”

ทั้งสองคนแข่งขันกัน ใครก็ไม่ยอมปล่อยโอกาสครั้งสุดท้ายนี้ไป

สุดยอดผู้อาวุโสมองอยู่ทางด้านข้างอย่างร้อนใจ

“พวกเจ้าทั้งสองคนไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว นำวิญญาณของหัวหน้าเผ่าออกมาใช้เพียงคนคนเดียวก็พอแล้ว พวกเจ้าต้องมีคนคนหนึ่งรีบปล่อยมือ ไม่อย่างนั้นพวกเจ้าทั้งสองคนล้วนจะต้องตาย”

“ให้เขาปล่อยมือ”

จอมมารกับเย่จิ่งหานพูดออกมาพร้อมกัน

ระหว่างความเป็นความตาย ใครก็ไม่ยอมปล่อยมือ

อย่างแรกคือกลัวหลังจากที่ตนเองปล่อยมือ แล้วอีกฝ่ายไม่สามารถที่จะนำวิญญาณกู้ชูหน่วนออกมา

ทุกคนต่างหันไปมองสุดยอดผู้อาวุโส

สุดยอดผู้อาวุโสพูดขึ้นมาทันทีว่า

“วิทยายุทธของพวกเจ้าทั้งสองคน คนหนึ่งคือหยาง คนหนึ่งคือหยิน หยินหยางผสมผสาน วิญญาณของหัวหน้าเผ่าทนรับไม่ไหว พวกเจ้าไม่เพียงไม่สามารถนำออกมา ยังจะถูกพวกเจ้าทำให้ระเบิด พวกเจ้าจะต้องมีคนคนหนึ่งหยุดมือ”

“หากหยุดตอนนี้ แล้วคิดอยากที่จะใช้พลังระดับเจ็ดอีกนั้น เป็นไปไม่ได้ สุดยอดผู้อาวุโส ท่านรู้ไหมว่าคำพูดของท่านในตอนนี้มีความสำคัญแค่ไหน?”

“ข้ารู้ ข้ามั่นใจว่าในพวกเจ้าจะต้องมีคนคนหนึ่งหยุด ข้าอายุมากขนาดนี้แล้วขอร้องพวกเจ้า พวกเจ้าทั้งสองคนดูว่าใครจะหยุดมือก่อน”

“เชอะ.....”

พลังที่พวกเขาทั้งสองคนส่งให้กับกู้ชูหน่วนล้วนถูกตีกลับทั้งหมด ยิ่งอยู่ก็ยิ่งรุนแรง

ทั้งเย่จิ่งหานกับจอมมารก็ต้านทานไม่ไหวแล้ว มุมปากต่างมีเลือดไหล สีหน้าขาวซีด

ปล่อยต่อไปแบบนี้ วิญญาณของกู้ชูหน่วนยังไม่ถูกนำออกมา พวกเขาก็ตายอยู่ที่นี่ก่อนแล้ว