อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 946

คนรับใช้ตระกูลไป๋หลี่ยุ่งวุ่นวายอยู่กับการย่างหมู

ไม่ง่ายกว่าพวกเขาจะย่างเสร็จหนึ่งตัว เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ก็กินเกลี้ยงไปในคำเดียวแล้ว

ทุกคนตกตะลึงตาค้าง ​​

จ้องมองเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กินเข้าไปตัวละหนึ่งคำด้วยความเอร็ดอร่อยอย่างอึ้งๆ

ในพริบตาก็กินไปหลายร้อยตัวแล้ว

แต่มันไม่ได้มีวี่แววว่าจะหยุด และไม่ได้มีแววว่าจะอิ่มด้วย ​​

ทุกคนกลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก

ท้องนี้.......

ช่างใหญ่เกินไปแล้วรึเปล่า

หากยังกินลงไปอีก ปากถ้ำคงถูกมันค้ำยันจนแตกทะลุแล้ว

หากว่ามันกินอยู่เช่นนี้ตลอดไป แม้ว่ามันจะทำข้อตกลงความสัมพันธ์ ก็......ก็เลี้ยงไม่ไหวหรอกนะ

“ห้า......ห้าร้อยตัวย่าง......ย่างเสร็จแล้ว”

คนรับใช้เหนื่อยจนพูดไม่คล่องแล้ว

หลังจากสิ้นคำพูดของคนรับใช้ เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ก็กลืนหมูย่างตัวสุดท้ายเข้าไปในท้องแล้ว ส่งเสียงร้องฟ่อฟ่อด้วยความพอใจ

ไป๋หลี่หยุนเยว่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ให้...... ให้มันออกไปจากปากถ้ำก่อนละกัน พวกเราเสียเวลาไม่ได้อีกแล้ว”

นักควบคุมสัตว์กล่าว “มัน......มันบอกว่า กินอิ่มมากเกินไป เดินไม่ไหว.......”

“.......”

เมื่อครู่หิวจนเดินไม่ไหว

ตอนนี้ก็อิ่มจนเดินไม่ไหว?

มันไม่ได้จงใจใช่หรือไม่?

หรือว่าหัวขโมยนั่นก็คือมัน?

แต่......

หากว่าเป็นมันขโมยก็คงขโมยไปนานแล้ว จะรอจนถึงตอนนี้ทำไม?

มันเป็นงูตัวหนึ่ง ขโมยของเหล่านั้นไปก็ไม่มีประโยชน์นี่

แล้วในขณะที่ทุกคนกำลังไม่พอใจ ประโยคหนึ่งของนักควบคุมสัตว์ ก็ทำให้อารมณ์ของพวกเขาดีขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว

“ราชางูเหลือบอกว่า มันกินอิ่มจุกจนขยับไม่ได้ แต่พวกเจ้าสามารถให้คนมาเลื่อนมันไปได้”

สัตว์ตัวใหญ่มหึมาขนาดนี้จะเคลื่อนย้ายยังไง?

ตรงนี้ไปต่อไม่ได้แล้ว อีกทางก็เขม่าควันคุกรุ่น

เสียงตะโกนด้วยความโกรธเคืองดังเข้ามารางๆ

“ข้าไปขโมยของตระกูลไป๋หลี่ของพวกเจ้าตอนไหน ตระกูลไป๋หลี่ของพวกเจ้ามีอะไรคุ้มค่าให้พวกเราขโมยกัน? อีกอย่าง พวกเจ้ามีหลักฐานอะไรพิสูจน์ว่าข้าเป็นคนขโมย”

“เช่นนั้นเจ้าไม่ได้มาที่ตระกูลไป๋หลี่นับหลายสิบปี แล้ววันนี้จู่ๆเจ้ามาทำอะไรที่ตระกูลไป๋หลี่?”

“ทำอะไร? ข้าสงสัยว่าตระกูลไป๋หลี่ของพวกเจ้าฆ่าคนขโมยของ แย่งชิงยาชั้นสูงระดับสองของตระกูลซ่างกวนของเราไปสองเม็ด”

“สารเลว เจ้ามีหลักฐานอะไรว่าพวกเราขโมยไป?”

“บังเอิญไงล่ะ ถูกสัตว์อสูรที่บ้านพวกข้าเห็นเข้าให้แล้ว”

“สัตว์อสูรตัวไหนเห็น ให้มันออกมาเป็นพยานต่อหน้า”

“แล้วสัตว์อสูรตัวใดในตระกูลไป๋หลี่ของพวกเจ้าที่เห็นว่าข้าขโมยของ ก็ให้มันออกมาเป็นพยานต่อหน้าด้วยสิ”

“ครืน.....”

พื้นดินของตระกูลไป๋หลี่อันใหญ่โตล้วนกำลังสั่นสะเทือน เห็นได้ชัดว่า ตรงนั้นมีการต่อสู้กันอย่างดุเดือด

ไป๋หลี่หยุนเยว่กล่าว “ฉางชิง เจ้าส่งคนส่วนหนึ่งไปช่วยเหลือผู้อาวุโสไป๋หลี่เฉิง”

“ขอรับ”