อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 995

ในขณะที่พูดลมหนาวเย็นก็พัดมา ตามด้วยแรงอาฆาตที่รุนแรง

สีหน้าหนิงเทียนโย่วเปลี่ยนไป

นี่เพิ่งเข้ามาในหุบเขาสัตว์วิเศษ พวกเขาก็อยากที่จะลอบฆ่าปิดปากคนขนาดนี้เลยหรือ?

กู้ชูหน่วนอ้าปากหาว พร้อมพูดขึ้นอย่างเกียจคร้านว่า “เจ้าเป็นหลานหัวหน้าตระกูลหนิง เชื่อว่าต่อสู้กับโจรกระจอกเพียงไม่กี่คนคงจะไม่มีปัญหา พวกเขาก็ยกให้พวกเจ้าจัดการนะ ข้างหน้าเหมือนมีถ้ำ ข้าไปหลอมยาชั้นเลิศข้าใน”

ไม่รอให้หนิงเทียนโย่วพูดเสร็จ กู้ชูหน่วนก้าวเท้าเดินจากไปแล้ว ทิ้งให้หนิงเทียนโย่วกับหลินซือหย่วนต่างมองหน้ากัน

ไปแบบนี้แล้วหรือ?

คนที่พวกเขาต้องการฆ่าคือนางหรือเปล่า?

อีกอย่าง....

นั่นคือโจรกระจอกหรือ?

นั่นคือพวกยอดฝีมือต่างหาก อีกอย่างระดับพลังก็ไปถึงระดับหนึ่งเป็นอย่างต่ำ

หลินซือหย่วนพูดขึ้นว่า “แม่นางมู่ ฝ่ายมาอย่างดึเดือด อาศัยเพียงข้ากับคุณชายหนิงเกรงว่า เจ้าช่วย....”

“ไม่ได้ เวลาของข้ามีค่ามาก อีกอย่าง นี่เป็นโอกาสในการได้ฝึกฝนที่ดีแค่ไหน มีคนยอมเป็นคู่ฝึกให้กับพวกเจ้า เจ้าต้องรักษาโอกาสไว้ให้ดี เติบโตมาจากท่ามกลางการต่อสู้ถือเป็นการเติบโตที่ดีที่สุด”

หลินซือหย่วน “...”

หนิงเทียนโย่ว “...”

พวกเขาพูดอะไรไม่ออกกับลักษณะท่าที่ของกู้ชูหน่วน แต่ตอนนี้พวกเขาไม่มีเวลาคิดอะไรมากแล้ว เพราะนักฆ่าพวกนั้นฆ่ามาแล้ว

สงสารก็แต่หนิงเทียนโย่วกับหลินซือหย่วน อยู่ดีๆก็ต้องมาถูกโจมตีเข่นฆ่ารอบแล้วรอบเล่า

แต่คนมีเรื่องกลับหลบอยู่ในถ้ำ เอาเบ้าหลอมยากับยาสมุนไพรออกมา หลอมยาชั้นดีอยู่ในถ้ำอย่างไม่ทุกข์ร้อน ไม่สนใจสถานการณ์ด้านนอกเลย

มีหลายครั้งที่พวกเขาตกอยู่ในอัตราย แม้แต่ปากประตูถ้ำก็ไม่แม้แต่จะโผล่หัวออกมา

เพียงพริบตาเดียวก็ผ่านไปแล้วหนึ่งวัน พวกเขาก็ไม่รู้ว่าตนเองไล่พวกนักฆ่าไปแล้วเท่าไหร่ ตามตัวเต็มไปด้วยบาดแผล

หนิงเทียนโย่วอดทนไม่ไหวแล้ว พุ่งเข้าไปในถ้ำ พร้อมตะคอกพูดขึ้นอย่างโกรธเคืองว่า “มู่หน่วน เจ้าไม่เห็นหรือว่าพวกเราอยู่ข้างนอก แทบเอาตัวไม่รอดจากปากเหยี่ยวปากกาแล้วนะ? พวกเราสู้เพื่อปกป้องเจ้าแทบตาย เจ้ากลับ.....”

“ปัง...”

“ยาชั้นเลิศก่อนหน้านี้พวกนั้น เจ้าก็เป็นคนหลอมหรือ? เจ้าเป็นนักหลอมยาจริงๆหรือ?”

นักหลอมยาอัจฉริยะคนหนึ่งอยู่ตรงหน้า พวกเขากลับไม่รู้

หากไม่ได้มาในหุบเขาสัตว์วิเศษในครั้งนี้ เขาคงไม่รู้ไปตลอดว่ากู้ชูหน่วนเก่งกาจขนาดนี้

“หลินซือหย่วน เจ้านิ่งอึ้งอยู่ทำไม ยังไม่รีบกินลงไปแล้วปรับลมปราณ เตรียมบรรลุขั้น”

“ข้า....ข้าก็ทำได้หรือ?”

“ได้แน่นอนสิ การฝึกฝนที่ดีที่สุดก็คือ การเติบโตจากการต่อสู้”

หลินซือหย่วนกินลงไปแล้วปรับลมปราณตามที่นางบอก และแล้ว....สักพักก็บรรลุขั้นมาถึงชีพจรยุทธ์ชั้นหนึ่ง

สำหรับเขา นี่ถือเป็นการก้าวกระโดดอย่างมีคุณภาพ

“ยังจะนิ่งอึ้งอยู่ทำไม ข้างนอกมีนักฆ่ามาอีกแล้ว รีบไปฝึกฝนสิ” กู้ชูหน่วนพูดขึ้น

หนิงเทียนโย่วพูดบ่นขึ้นอย่างพึมพำว่า “ไม่รู้ว่าเจ้าไปผิดใจคนมาตั้งมากมายขนาดไหน ฆ่ามากันชุดแล้วชุดเล่า”