แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 100

เฉินซงจื่อพูดว่า: "อาจารย์ จะเริ่มต้นขึ้นตอนเก้าโมงเช้า เมื่อถึงเวลานั้น จะมีบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ปรากฏขึ้นจำนวนมาก พวกเขาต่างหากที่เป็นบุคคลหลักของการพนันหิน"

เฉินโม่พยักหน้า และพูดขึ้นว่า: "ต่อไปในที่สาธารณะนายไม่ต้องเรียกฉันว่าอาจารย์ เปลี่ยนเป็นเรียกว่านายน้อยแทน! "

นักพรตเฒ่าอายุห้าสิบกว่าปีเรียกขานเด็กหนุ่มอายุสิบเจ็ดสิบแปดปีว่าอาจารย์ เกรงว่าจะทำให้หลายคนต้องเกิดความแปลกประหลาดใจ เฉินโม่ไม่อยากที่จะให้ตนเองกลายเป็นจุดสนใจ ไม่ว่าจะไปที่ไหน

"รับทราบ นายน้อย! " เฉินซงจื่อเองก็เป็นคนฉลาด เข้าใจว่าเฉินโม่นั้นไม่ต้องการที่จะกลายเป็นจุดสนใจของผู้คน

เฉินโม่และคนอื่น ๆ ยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ ด้านหน้าของแท่นหินรอการพนันหินเริ่มต้น ด้านนอกของภูมรวมทรัพย์มีผู้คนมากันอีกกลุ่มหนึ่ง ในจำนวนนั้นมีผู้ชายสามคนและผู้หญิงสองคน เด่นสะดุดตาเป็นพิเศษ

หยางเชี่ยนเชี่ยนจับมือของอานเข่อเยว่ และพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจว่า: "ในที่สุดก็เริ่มต้นการพนันหินแล้ว ครั้งนี้ฉันจะพาเธอไปร่วมสนุกอย่างเต็มที่! "

อานเข่อเยว่มองไปบริเวณโดยรอบด้วยความอยากรู้อยากเห็น และถามขึ้นเบา ๆ ว่า: "เชี่ยนเชี่ยน พนันหินคืออะไร? ไม่ใช่ก้อนหินที่มีขนาดใหญ่ขึ้นกว่าเล็กน้อยหรอกเหรอ มีอะไรที่น่าดูที่ไหนกัน? "

หลินทาวที่อยู่ข้างกายของหยางเชี่ยนเชี่ยนหัวเราะแหะแหะและพูดขึ้นว่า: "คุณหนูอาน อีกสักครู่เธอห้ามพูดแบบนี้อีกเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะถูกผู้คนหัวเราะเยาะเย้ยเอา! "

ผู้ชายอีกสองคนก็หัวเราะขึ้น เยาะเย้ยที่อานเข่อเยว่อ่อนต่อโลกไร้ประสบการณ์

ใบหน้าที่งดงามของอานเข่อเยว่พลันแดงก่ำขึ้น และจดจ้องไปที่สามคนนั้น: "มีอะไรที่น่าขันเหรอ ฉันไม่เข้าใจจึงได้สอบถามไปก็เท่านั้น"

มู่หรงยานเอ๋อร์โอบตัวของอานเข่อเยว่ ยิ้มและพูดอธิบายขึ้นว่า: "ที่จริงแล้วการพนันหิน ก็คือการพนันอย่างหนึ่ง โดยส่วนใหญ่จะอาศัยโชค และก็มีส่วนน้อยที่อาศัยประสบการณ์ของตนเอง......"

มู่หรงยานเอ๋อร์เองนั้นเคยได้ยินการพนันหินมาก่อน จึงได้อธิบายรายละเอียดให้อานเข่อเยว่ฟัง เมื่ออานเข่อเยว่ได้ฟังแล้วก็พยักหน้าเข้าใจในทันที

จากนั้น อานเข่อเยว่ก็อุทานขึ้นว่า: "คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า พวกก้อนหินที่ดูธรรมดาเหล่านี้ จะมีราคาแพงได้ถึงขนาดนี้! "

เฉินโม่ยืนอยู่ในมุม กำลังปิดตาพักผ่อน เมื่อได้ยินเสียงเรียกของมู่หรงยานเอ๋อร์ ก็ค่อย ๆ ลืมตาเงยหน้าแล้วมองไป พร้อมกับแสดงท่าทีตกตะลึงขึ้น: "ยานเอ๋อร์ เธอมาทำอะไรอยู่ที่นี่? "

สำหรับมู่หรงยานเอ๋อร์ที่ในชาติที่แล้วมักจะช่วยแก้ไขสถานการณ์ให้กับตนเองอยู่เป็นประจำนั้น เฉินโม่มีความสนิทสนมใกล้ชิดจากก้นบึ้งของจิตใจ เหมือนกันกับเจี่ยงหยาว ซึ่งการเรียกขานว่ามู่หรงยานเอ๋อร์นั้น ก็ดูจะค่อนข้างสนิทสนมมากกว่า

ได้ยินเฉินโม่เรียกตัวเองว่ายานเอ๋อร์ หัวใจของมู่หรงยานเอ๋อร์ก็เต้นรัวขึ้นในทันที ท่าทางที่เขินอายได้หายวับไป และมายืนอยู่ตรงหน้าของเฉินโม่อย่างงดงาม

มือทั้งสองข้างของมู่หรงยานเอ๋อร์สอดประสานกัน และพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า: "ฉันกับเข่อเยว่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำ จึงถูกเชี่ยนเชี่ยนพามาทำอะไรที่สนุกสนานคึกคัก ใช่แล้ว นายล่ะ ก็มาร่วมสนุกด้วยใช่หรือไม่? "

เฉินโม่มองไปทางด้านหลัง ก็พลันพบเห็นหลินทาวกับอานเข่อเยว่และคนอื่น ๆ แต่สำหรับพวกคนเหล่านี้ เฉินโม่เองก็ไม่อยากที่จะไปสนใจสักเท่าไร

"เปล่า ฉันต้องการที่จะซื้อก้อนหินสองก้อน เพื่อจะมอบให้กับคุณพ่อเป็นของขวัญในวันตรุษจีน" เฉินโม่หาข้ออ้างให้กับการพนันหินของตนเองได้อย่างเหมาะสมเลยทีเดียว