แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1023

“แม้เข่อเอ๋อร์ไม่เอาไหน แต่ยังไงก็เป็นลูกตัวเอง ถ้าไม่ถึงวินาทีสุดท้าย ผมทิ้งเธอไม่ได้หรอก ต้องโทษที่เมื่อก่อนผมให้ท้ายเธอเกินไป หลังเสร็จงานวันเกิดของเข่อซินครั้งนี้ ผมจะอบรมสั่งสอนเธอให้ดี” เฉินตงหวาพูดเสียงเย็นชา

“อืม ต้องอบรมสั่งสอนให้ดี” เฉินกั๋วต้งพยักหน้าเห็นด้วย

เฉินเข่อเอ๋อร์โดนแม่ลากไปทำนู่นทำนี่อยู่ในห้องโถง โดนบังคับให้ทักทายคนอื่นเป็นระยะ เด็กสาวโมโหจนหน้าจะแดงเหมือนแอปเปิลสุก

มองแขกที่มาอย่างไม่ขาดสาย ใจเฉินเข่อเอ๋อร์รู้สึกหมดแรง “พี่ดีเลิศขนาดนั้น ตอนนี้ยังมีแฟนที่ดีเลิศเหมือนกัน ถึงพี่เฉินโม่มา ก็คงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อยู่ดี!”

“ช่างเถอะ ฉันยอมรับชะตากรรมเถอะ! ใครใช้ให้ฉันซวยที่มีพี่สาวดีเลิศขนาดนี้ล่ะ แล้วดันเกิดวันเดียวกับพี่สาวอีก!”

เฉินเข่อเอ๋อร์หมดคำจะพูด ดูจิตใจเหม่อลอย เหมือนหุ่นไม้ที่มีรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้า ยิ้มบางๆ ซ้ำไปซ้ำมาเหมือนเครื่องจักร

ผ่านไปครู่หนึ่ง แม่เฉินพูดว่า “เข่อเอ๋อร์ เหมือนเพื่อนเธอมาแล้วนะ เธอไปทักทายพวกเธอฝั่งนั้นสิ! เหลือโต๊ะฝั่งนั้นให้เธอสองโต๊ะคงพอใช่ไหม”

มองโต๊ะสองโต๊ะตรงมุม เฉินเข่อเอ๋อร์ยิ้มขมขื่นตรงมุมปาก แต่โต๊ะแค่สองโต๊ะก็พอแล้วจริงๆ อีกทั้งไม่แน่อาจเหลือที่ว่างเยอะด้วย

สถานที่จัดงานเตรียมพอประมาณแล้ว เฉินเข่อซินตัวหลักของวันนี้ ค่อยๆ ออกจากหลังเวทีมายังห้องโถงใหญ่ ดึงดูดสายตาของผู้คนจำนวนมากทันที

เฉินเข่อซินสวยอยู่แล้ว วันนี้ยิ่งแต่งหน้าแต่งตัวอย่างประณีต สวมชุดเจ้าหญิงสีขาวทั้งตัว ผมยาวดำขลับปิดไหล่ สวมมงกุฎเจ้าหญิงฝั่งเพชรและคริสตัล ส่องแสงแวววาวระยิบระยับ

เธอเพิ่งเดินออกมา ก็กลายเป็นจุดสนใจของทั้งงาน ชายหนุ่มจำนวนมากแววตาลุกโชน

เฉินกั๋วเหลียงพูดว่า “พี่ใหญ่อย่าคิดแบบนี้เลยครับ เด็กผู้หญิงที่ชื่อเฉินเยว่ลูกของตงเจ๋อ มียอดฝีมือมาชอบไม่ใช่เหรอ ถ้าประสบความสำเร็จด้านพละกำลัง งั้นต่อไปอาจเป็นเกราะป้องกันของตระกูลเฉินก็ได้”

เฉินกั๋วจงยิ้มแล้วพูดว่า “สิ่งลึกลับพวกนั้น ฝึกฝนได้ง่ายหรือไง แต่ในเมื่อเด็กนั่นชอบ ก็ปล่อยเธอไปเถอะ”

“เฮ้อ นั่นก็ไม่แน่ ผมคิดว่าเยว่เอ๋อร์มีพรสวรรค์ทางด้านนี้ ไม่แน่อาจฝึกสำเร็จก็ได้” เฉินกั๋วเหลียงพูดด้วยความมั่นใจมาก

“ฮ่าๆ หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น! ถ้าเธอฝึกสำเร็จ ต่อไปถึงตระกูลเฉินตกต่ำ ก็น่าจะไม่แย่เท่าไร!”

คำพูดที่เฉินกั๋วจงพูดออกมาอย่างไม่ตั้งใจ กลับแทงใจของเฉินกั๋วเหลียง เขาอดถอนหายใจออกมาไม่ได้ “สองสามปีมานี้ตระกูลเฉินตกต่ำลงตลอด! ไม่รู้หลังจากคนแก่ๆ อย่างเราตายไป พวกเขาจะรับผิดชอบตระกูลเฉินไหวไหม”