แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1037

“ทุกคนมาจากที่ไกล ผมไม่ได้ต้อนรับอย่างดี และหวังว่าจะให้อภัย!” เฉินกั๋วเหลียงใช้มือประกบกันทำความเคารพต่อฝูงชน

เฉินเข่อเอ๋อร์โค้งคำนับเล็กน้อยอย่างเร่งรีบ และเรียกว่า “ท่านปู่รอง!”

เฉินกั๋วเหลียงพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้ม “เข่อเอ๋อร์ไม่ต้องพิธีรีตอง!”

“ขอบคุณท่านปู่รอง!” เฉินเข่อเอ๋อร์พูดอย่างกระฉับกระเฉง

ก่อนที่ทุกคนจะมา พวกเขาได้ทำความเข้าใจเกี่ยวกับตระกูลเฉินแล้ว รู้ว่าปู่รองที่เฉินเข่อเอ๋อร์พูดถึงคือผู้นำตระกูลเฉิน และเป็นปู่แท้ๆของเฉินไต้ซือ

ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนรู้ว่า เฉินไต้ซือนั้นเคารพปู่ท่านนี้ของเขามาก

ดังนั้น ต่อหน้าเฉินกั๋วเหลียง ทุกคนจึงไม่กล้าละเลยแม้แต่น้อย และทักทายด้วยการทำคำนับ

“คารวะผู้นำเฉิน!”

“คารวะคุณกั๋วเหลียง!”

บรรดาผู้ที่มีตำแหน่งต่ำกว่าเฉินกั๋วเหลียง ต่างก็กล่าวทักทายผู้นำเฉิน และคนที่ตำแหน่งสูงกว่าเฉินกั๋วเหลียง เห็นแก่เฉินไต้ซือ ก็ไม่กล้าประหม่า และเรียกว่าคุณกั๋วเหลียง

เฉินกั๋วเหลียงแอบประหลาดใจกับท่าทีของทุกคน แม้ว่าตำแหน่งของฉู่เหวินสงกับเจี่ยจิ้งอานจะต่ำกว่าเขา แต่พลังอำนาจเทียบเท่ากับตระกูลเฉิน อยู่ในแวดวงธุรกิจ ความแข็งแกร่งมีความสำคัญมากกว่าอายุ ดังนั้นโดยพื้นฐานแล้วทุกคนจะถูกจัดอันดับตามความแข็งแกร่งของพวกเขา

แต่ท่าทีของฉู่เหวินสงและเจี่ยจิ้งอานที่มีต่อเขานั้น เห็นได้ชัดว่าเป็นท่าทีของผู้อาวุโสที่มีต่อรุ่นน้อง ตรงจุดนี้ซึ่งทำให้เฉินกั๋วเหลียงประหลาดใจมาก!

สำหรับผู้ที่ตำแห่งความอาวุโสหรืออายุที่มากกว่าเหล่านั้น ถึงกับเรียกคุณกั๋วเหลียง ทำให้เฉินกั๋วเหลียงรู้สึกยินดีและประหลาดใจ!

“ทุกท่านไม่ต้องเกรงใจ โปรดนั่งลง!” แม้ว่าเฉินกั๋วเหลียงจะรู้สึกประหลาดใจ แต่ทักทายคนอื่นด้วยสีหน้านิ่งสงบ

“เชิญ!” ทุกคนโค้งคำนับอย่างสุภาพ

เฉินกั๋วเหลียงพูดด้วยรอยยิ้ม “ผู้มาเยือนคือแขก เชิญทุกท่านก่อน!”

“ไม่กล้า เชิญผู้นำเฉินก่อน!” ทุกคนยืนกราน

“ผู้นำ!” ต่อหน้าบุคคลภายนอก เฉินตงหวากล่าวเรียกเฉินกั๋วเหลียงอย่างเคารพในฐานะผู้นำ

เฉินกั๋วเหลียงยิ้มและพยักหน้า “นั่งลงเถอะ!”

“ขอบคุณผู้นำ!” เฉินตงหวาพูด

เฉินตงหวาไม่ได้นั่งลงทันที แต่มองไปที่ฉู่เหวินสงและพรรคพวกของเขา และทำมือเคารพกับทุกคนและพูดว่า “ทุกท่านเดินทางมาไกลเพื่อมาอวยพรวันเกิดลูกสาว ขอขอบคุณทุกท่านแทนลูกสาว!”

“อืม” ทุกคนโกรธจนไม่รู้ว่าจะตะคอกหรือพูดอะไรดี ทัศนคติของพวกเขาที่มีต่อเฉินตงหวานั้นเย็นชามาก

เฉินตงหวาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ค่อนข้างสับสนเกี่ยวกับสถานการณ์นี้

ตามหลักแล้วคนเหล่านี้มาจากที่ไกลเพื่อมาอวยพรวันเกิดให้ลูกสาวตัวเอง ในฐานะพ่อที่ออกหน้า มันต้องสำคัญกว่าลูกสาว แต่คนเหล่านี้กลับเย็นชาต่อตัวเอง นี่เพราะอะไร?

แต่ว่า ทุกคนที่นั่งตรงนี้ เฉินตงหวาล่วงเกินใครไม่ได้เลย ดังนั้นเฉินตงหวาแสร้งทำเป็นไม่สังเกตเห็นสิ่งใด และหาที่นั่งใกล้ๆเพื่อนั่ง