แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1050

“ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่ที่นายบาดเจ็บ ฉันคงหักขาของนายไปหนึ่งข้างแล้ว” เฉินโม่จ้องไปที่จี๋ต๋าจิ่วตู หันไปมองมู่หรงยานเอ๋อร์ แล้วพูดเบาๆ “คุณบอกฉันสิ ฉันรู้ว่ามู่หรงยานเอ๋อร์จะไม่โกหกฉันแน่นอน”

มู่หรงยานเอ๋อร์มองไปที่จี๋ต๋าจิ่วตู จี๋ต๋าจิ่วตูคอยขยิบตาให้เธอ แต่เฉินโม่ต่อยขาที่บาดเจ็บของเขาอย่างแรง

“โอ้ย ไอ้เบื๊อกเฉิน นายทำอะไร!” จี๋ต๋าจิ่วตูแสดงสีหน้าน่าเกลียดด้วยความเจ็บปวด และร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวด

เฉินโม่ไม่สนใจเขา หันหัวและมองไปที่มู่หรงยานเอ๋อร์ “พูดมาเลย!”

มู่หรงยานเอ๋อร์คุ้นเคยกับนิสัยของเฉินโม่ และรู้ว่าถ้าเฉินโม่ไม่เข้าใจ จะไม่มีวันปล่อยไปแน่นอน

“พวกนายก็อย่าปิดบังเฉินโม่เลย ถ้าพวกนายไม่บอกเขา เขาจะต้องไปตรวจสอบด้วยตัวเอง”

หลังจากพูดจบ มู่หรงยานเอ๋อร์ก็พูดว่า “เรื่องราวเป็นเช่นนี้ เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาคณะผู้แทนของมหาวิทยาลัยตงจิงมาที่โรงเรียนของเราเพื่อแลกเปลี่ยน เนื่องจากนักศึกษาที่ชื่อหานทงได้พูดคำที่ไม่น่าฟัง ไอ้อ้วนทนฟังไม่ได้ จึงเดินหน้าไปโต้เถียงกับเขา แล้วทั้งสองฝ่ายก็นัดกันเป็นการส่วนตัว……”

เมื่อมู่หรงยานเอ๋อร์พูดถึงตรงนี้ จู่ๆจี๋ต๋าจิ่วตูก็ขัดจังหวะเธอ “ผลคือพวกเราถูกทุบตีจนสาหัสขนาดนี้ ขายหน้าจริงๆ!”

จี๋ต๋าจิ่วตูยิ้มอย่างมีเลศนัย

ห่าวเจี้ยนพูดด้วยความเศร้าโศกและไม่พอใจ “ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้อ้วนต้องการให้พวกเราหนี และพุ่งออกไปคนเดียว ก็คงไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงนี้!”

เหวินถิงอี้/ไอ้เหวินพูดด้วยใบหน้าเศร้า “คนพวกนั้นน่ารังเกียจเกินไป ตกลงไว้ว่าตัวต่อตัว คาดไม่ถึงว่าพวกเขาจะซุ่มโจมตี ไม่เช่นนั้นพวกเราคงไม่เสียเปรียบขนาดนี้!”

เจี๋ยจวินเซี่ยพูดด้วยใบหน้าเศร้าหมอง “คนพวกนั้นวางแผนไว้ล่วงหน้าแล้ว ครั้งนี้พวกเราไม่ได้แพ้ และคนพวกนั้นไม่ใช่คนที่พวกเราจะยั่วยุได้”

“เฉินโม่ นายห้ามออกหน้า แม้แต่ไอ้กู่ก็ถูกตีจนบาดเจ็บ!”

เหวินถิงอี้พูด “เจี๋ยจวินเซี่ยพูดถูก ที่พวกเราเลือกที่จะปิดบังนาย เพราะกลัวว่าถ้านายรู้แล้วจะไปหาพวกเขาเพื่อชำระบัญชีแค้น เช่นนั้นก็จะตกหลุมพรางของพวกเขา!”

เฉินโม่อมยิ้ม “แม้ว่าฉันจะตกหลุมพรางของพวกเขา แล้วไงล่ะ? พวกเขากล้าทำร้ายเพื่อนของฉันในถิ่นของฉัน แล้วก็เดินจากไปอย่างองอาจ ถ้าไม่ไปขอคำอธิบายจากพวกเขา ก็คงจะดูไร้ความสามารถเกินไป?”

“เฉินโม่ ใจเย็นๆหน่อย!” เจี๋ยจวินเซี่ยพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“ใช่แล้วไอ้เบื๊อกเฉิน ที่พวกเราทำเช่นนี้เพราะเรากลัวว่าถ้านายรู้จะโกรธแล้ววิ่งไปหาพวกเขาเพื่อชำระบัญชีแค้น แล้วไปหลงกลอุบายของพวกเขา นายจะมาทำลายความหวังดีของพวกเราไม่ได้!” จี๋ต๋าจิ่วตูพูดอย่างจริงใจ

มู่หรงยานเอ๋อร์ยังพูดเสียงเบาเพื่อเกลี้ยกล่อม “ใช่แล้วเฉินโม่ ฟังคำแนะนำของทุกคน อย่าหลงกลพวกเขา!”

เล่หรูหั่ววิเคราะห์อย่างใจเย็น “ในเมื่อพวกเขากล้ามาหาถึงถิ่นพวกเรา ก็เห็นได้ชัดว่าทุกอย่างวางแผนจัดการเรียบร้อยแล้ว เฉินโม่ อย่าผลีผลาม!”