หลังจากเฉินโม่กับหลินเหม่ยหลิงปรับความเข้าใจกัน ก็พูดมากจนหลินเหม่ยหลิงกระตือรือร้นขึ้นมา เอาแต่ถามเฉินโม่ไม่หยุด ทำให้เฉินโม่รู้สึกเสียใจที่ปรับความเข้าใจกับเธอ
เจี่ยงหยาวมองอยู่ข้างๆ แล้วหัวเราะคิกคักออกมา ทำเป็นไม่เห็นสายตาขอความช่วยเหลือที่เฉินโม่มองมาทางเธอ
เมื่อกินดื่มกันได้พอประมาณ บรรยากาศในงานคึกคักเป็นพิเศษ
จู่ๆ อานหลิงหัวลุกขึ้นยืน ยกแก้วเหล้าขึ้นมา แล้วพูดเสียงดังว่า “ทุกท่านเงียบสักครู่!”
ทุกคนหยุดพูดคุยกันทันที มองอานหลิงหัวอย่างประหลาดใจ ไม่รู้เขาจะพูดอะไร
อานหลิงหัวยิ้มบางๆ ใบหน้าดูได้ใจเล็กน้อย เมื่อทุกคนเงียบลง เขาจึงพูดเสียงดังว่า “นักเรียนทุกคน ทุกคนมาจากทั่วทุกสารทิศ แต่ในเมื่อมารวมตัวกันในมหาวิทยาลัยซีเป่ยของเรา นั่นคือโชคชะตา ไม่รู้ว่าทุกคนรู้จักมณฑลซีไห่ที่ตั้งของมหาวิทยาลัยซีเป่ยดีแค่ไหน”
“มณฑลซีไห่มีดินแดนศักดิ์สิทธิ์สีแดงที่มีชื่อเสียง เป็นสถานที่บุคคลยิ่งใหญ่แห่งยุคเคยสู้รบในตอนนั้น!”
“มณฑลซีไห่มีโบราณสถานที่จิ๋นซีฮ่องเต้หลงเหลือไว้ในตอนนั้น!”
“ประชาชนมณฑลซีไห่มีชีวิตเรียบง่าย มีอาหารที่เป็นเอกลักษณ์มากมาย อ้อ ผู้หญิงมณฑลซีไห่ก็หน้าตาสวยมาก”
“ฮ่าๆ......”
นักเรียนส่งเสียงหัวเราะออกมา นักเรียนหญิงที่เป็นคนมณฑลซีไห่จำนวนมาก เขินอายไม่หยุด แต่ใบหน้ากลับมีความภูมิใจผุดขึ้นมา
เจี่ยงหยาวมองเฉินโม่ จู่ๆ รู้สึกเศร้าขึ้นมา “พี่เฉินโม่ ฉันก็อยากกลับอู่โจวเหมือนกัน ไม่ได้กลับไปเยี่ยมนานแล้ว ไม่รู้พ่อแม่เป็นยังไงบ้าง”
เฉินโม่ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ใกล้จบภาคเรียนนี้แล้ว ถึงตอนนั้นก็กลับไปได้นิ”
“อืม ไม่มีอะไรหรอก แค่เศร้านิดหน่อย” เจี่ยงหยาวยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น
บ้านคือหน่วยของประเทศที่เล็กที่สุด ประเทศคือบ้านเป็นพันหมื่น
แต่นักเรียนที่เป็นคนมณฑลซีไห่ เข้าใจแจ่มแจ้งทันที
“คุณชายอาน ใกล้สิ้นปีแล้ว การประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ที่มีปีละครั้ง ใกล้จะจัดขึ้นแล้ว!” นักเรียนชายคนหนึ่งพูดเสียงดัง
“ใช่!” อานหลิงหัวชี้นักเรียนชายคนนั้น แล้วพูดเสียงดังว่า “นายพูดถูกต้องที่สุด วันมะรืนก็เป็นงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่แล้ว อีกทั้งงานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ครั้งนี้ จะจัดขึ้นที่ตึกรับแขกของโรงแรมใหญ่แถวมหาวิทยาลัยซีเป่ยของเรา!”
“หา งั้นเราไปดูได้ไหม นั่นเป็นงานรวมตัวพวกคนรวยระดับสูงอันดับต้นๆ ของมณฑลซีไห่เลยนะ!” ชายหนุ่มคนนั้นมีสีหน้าเพ้อฝัน
คนจำนวนมากสีหน้าตื่นเต้น ปกติได้ยินข่าวของพวกคนรวยแค่ในทีวีและอินเทอร์เน็ต ถ้าได้เห็นตัวจริงกับตาตัวเองสักครั้ง ต้องทำให้คนตื่นเต้นแน่ๆ
แต่ไม่นานชายหนุ่มคนนั้นก็มีสีหน้าสิ้นหวัง “แต่น่าเสียดายที่คุณสมบัติในการเข้างานประชุมสุดยอดของมณฑลซีไห่ อย่างน้อยต้องมีฐานะทางสังคมหลายร้อยล้าน คนทั่วไปไม่สามารถเข้าไปได้!”
เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา ดึงคนที่กำลังเพ้อฝันกลับสู่ความเป็นจริงทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แดนนิรมิตเทพ
แปลต่อหน่อยครับ...
อ่านต่อไม่ได้เลย...
เงียบสนิท...
ตั้งแต่ตอน1299ถึง1420ไม่มีเลยค่ะตอนขาดหายไปเลย ขอร้องทางทีมงานอัพเดทต่อด้วยนะคะ...
ขอร้องทางทีมงานอัพเดทให้ถึงตอนจบด้วยนะคะ😭...
ไม่เขียนต่อแล้วหรือครับ...