แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1103

กล้วยไม้หัวใจม่วงเก้าใบค่อยๆ ส่องแสงเก้าแสง รวมตัวกันเป็นแสงสีฟ้ากลางอากาศ

กลิ่นหอมเย็นอ่อนๆ เริ่มแผ่ซ่านไปในหุบเขา ทำให้คนที่ได้กลิ่นจิตใจเบิกบานผ่อนคลาย

“ยาวิเศษโตเต็มที่แล้ว!”

มีนักบู๊อุทานออกมาด้วยความตกใจ

เฉินโม่เหาะขึ้นมาทันที ค่อยๆ ลอยลงไปบนหินสีดำก้อนนั้น

“เร็ว อย่าให้เขาแย่งไปได้!” พวกนักบู๊ไม่ได้เร็วเหมือนเฉินโม่ พากันเด้งตัวขึ้นกลางอากาศ พยายามแย่งยาวิเศษจากเฉินโม่

เฉินโม่สะบัดมือปล่อยพลังทิพย์ออกมา กลายเป็นม่านแสงสีทอง ปกคลุมเขากับหินสีดำอยู่ข้างใน

“คนที่ล้ำเส้นต้องตาย!”

เสียงเฉินโม่เย็นยะเยือก ใบหน้าเผยความอาฆาตออกมาอย่างชัดเจน

“เสแสร้ง!” มีนักบู๊ส่งเสียงหึออกมาอย่างเย็นชา เขาข้ามม่านแสงนั่นทันที ไม่สนใจคำพูดของเฉินโม่แม้แต่น้อย

“รนหาที่ตาย!”

เฉินโม่ไม่เกรงใจ ซัดหมัดออกมาทันที นักบู๊ที่ข้ามม่านแสงเข้ามา โดนหมัดของเฉินโม่ซัดจนเส้นเอ็นและกระดูกหักจนหมด จากนั้นร่วงลงน้ำและตายทันที!

อ๊าก!

พวกนักบู๊ที่เหลือสีหน้าตกใจกลัว นักบู๊ที่โดนเฉินโม่ฆ่าตายด้วยหมัดเดียว เป็นปรมาจารย์แดนชี่แท้เชียวนะ มีชื่อเสียงในบรรดาพวกเขาด้วย

“ฆ่าปรมาจารย์ด้วยหมัดเดียว! เด็กนี่มีพละกำลังระดับไหนกันแน่”

พวกนักบู๊ที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศ พากันถอยมาริมฝั่ง มองม่านแสงที่เฉินโม่วางเอาไว้ด้วยสีหน้าจริงจัง

“ฉันไม่เชื่อหรอก!”

ผู้อาวุโสในชุดสีเทา แผดเสียงเย็นชา ออร่าแข็งแกร่งระเบิดขึ้นบนตัว เขาลอยตัวขึ้นกลางอากาศ

“นี่มันปรมาจารย์แดนคุ้มกาย!” นักบู๊ทุกคนมีสีหน้าตกตะลึง

แต่ผู้อาวุโสคนนี้คือปรมาจารย์แดนคุ้มกาย แม้ร่างกายบาดเจ็บสาหัส แต่ยังดีที่รักษาชีวิตเอาไว้ได้

“ช่วย......ช่วยฉันด้วย!” ผู้อาวุโสยื่นมือไปหานักบู๊ที่อยู่ริมบึง เขาตะเกียกตะกายอยู่ในบึง ตอนนี้ปรมาจารย์แดนคุ้มกายผู้ยิ่งใหญ่ เหมือนคนแก่ที่ตายได้ทุกเมื่อ

นักบู๊พวกนั้นไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วยเขา แต่ละคนมองเฉินโม่ ความตกใจบนใบหน้าเพิ่มขึ้นอีก

ปรมาจารย์แดนคุ้มกาย เป็นคนที่มีพละกำลังสูงสุดในบรรดานักบู๊พวกนี้แล้ว คิดไม่ถึงว่าจะต้านทานหมัดของเฉินโม่ไม่ได้เหมือนเดิม

ทุกคนแอบคาดเดาพละกำลังของเฉินโม่ ว่าอยู่ในระดับไหนกันแน่

แดนเทพเหรอ

แม้ยาวิเศษจะดี แต่ก็ต้องมีชีวิตไปสัมผัสมัน เจอกับคนที่สามารถฆ่าปรมาจารย์แดนคุ้มกายตายด้วยหมัดเดียว ไม่มีใครกล้าบุ่มบ่ามอีกแล้ว

เฉินโม่กวาดตามองทุกคนอีกครั้ง พูดเสียงเย็นยะเยือกว่า “คนที่ล้ำเส้นต้องตาย!”

ครั้งนี้ ไม่มีใครกล้าสงสัยคำพูดของเฉินโม่อีกแล้ว