แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1110

ครั้งนี้เขาประมาทมาก คิดไม่ถึงว่าจะมีผู้สืบทอดของผู้บำเพ็ญ ปรากฏตัวบนโลกนี้อย่างกะทันหัน ต่อไปเขาต้องทำอะไรระมัดระวังและละเอียดรอบคอบมากกว่านี้

“การมาซีเป่ยครั้งนี้ เสียเวลาไปครึ่งเดือนกว่า ต้องรีบถามข่าวคราวของคนสนิทและเพื่อนของฉัน หวังว่าคนนั้นจะไม่เสียสติจนถึงขั้นที่ไม่ปล่อยคนธรรมดาเอาไว้”

เฉินโม่ออกจากเขาเยี่ยนตั้ง รีบหาที่ชาร์จแบตมือถือ หลังจากนั้นโทรหาเฉินซงจื่อเป็นอันดับแรก

หลังจากคุยกับเฉินซงจื่อเรียบร้อย สีหน้าเขาผ่อนคลายลง แต่กลับมีความอาฆาตฉายออกมาทางแววตา

“ตระกูลหลี่ไม่ยอมล้มเลิกความคิดชั่วร้ายจริงๆ!”

หลังจากนั้นเฉินโม่โทรหามู่หรงยานเอ๋อร์ ทราบว่าพวกเพื่อนที่มหาวิทยาลัยหัวหนานปลอดภัยดี เฉินโม่โล่งอกสักที

“ในเมื่อมหาวิทยาลัยหัวหนานไม่มีเรื่องอะไร งั้นฉันไปฮ่านหยางก่อนดีกว่า สองสามวันนี้แม่กับพี่เวินฉิงคงร้อนใจแทบแย่แล้ว”

เฉินโม่ขึ้นไปบนรถไฟฟ้าความเร็วสูงที่มุ่งหน้าไปฮ่านหยาง เพิ่งขึ้นมาบนรถ เจียงเหอซานก็โทรมา

เฉินโม่ขมวดคิ้วเบาๆ เจียงเหอซานเป็นฝ่ายโทรหาเขา ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่

“หัวหน้า โทรหาผมมีอะไรหรือเปล่าครับ” เฉินโม่รับสาย น้ำเสียงดูไม่ค่อยใส่ใจ

เมื่อได้ยินเสียงเฉินโม่ เจียงเหอซานโมโหจากหลายๆ เรื่อง แม้หัวหน้าเตือนเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าต้องปฏิบัติกับเฉินโม่อย่างสุภาพและเป็นมิตร แต่เขาทนไม่ไหวแล้ว

“ไอ้หนุ่ม ตอนนี้นายกำลังรีบไปเหม่ยหวา กรุ๊ปสินะ!”

เฉินโม่ไม่ตอบ จากคำพูดของเจียงเหอซาน เฉินโม่เดาอะไรได้เยอะเลย

“ดูเหมือนทางการจับตาดูเหม่ยหวา กรุ๊ปอยู่ตลอด อย่าบอกนะว่าพฤติกรรมของตระกูลหลี่ เป็นความยินยอมของพวกเขา”

แววตาเฉินโม่แปรเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือก ถ้าทางการตัดสินใจยืนข้างตระกูลหลี่ งั้นเขาคงต้องเปลี่ยนแปลงท่าทีที่มีต่อทางการแล้ว

ไม่งั้นเวลาประมาณสามปี ตระกูลหลี่ต้องแพ้แน่นอน

“ขอบคุณหัวหน้าที่เตือนสติ ใช่สิครับ ผมฝากขอบคุณท่านนั้นด้วย!” เฉินโม่เอ่ยขึ้น

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก แค่นายไม่สร้างปัญหาให้หัวหน้าปวดหัวก็พอ” เจียงเหอซานพูดอย่างไม่พอใจ เมื่อพูดจบก็วางสาย

เฉินโม่มีรอยยิ้มบางๆ ตรงมุมปาก จากท่าทีที่ท่านนั้นมีต่อเขาในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่ายืนข้างเขา

เมื่อเป็นแบบนี้เฉินโม่วางใจลงเยอะ ตอนทำอะไรจะได้ไม่ต้องคำนึงมาก

แม้ใช้กำลังแก้ไขปัญหาที่เหม่ยหวา กรุ๊ปกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้ไม่ได้ แต่อำนาจที่เฉินโม่มีตอนนี้ แม้ไม่ใช้กำลัง ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

“ตระกูลหลี่ งั้นเรามาปะทะกันอย่างซึ่งหน้าสักครั้ง!”