แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1116

เฉินโม่ยิ้มบางๆ รอยยิ้มดูมีเลศนัย “เรื่องนี้แม่ไม่ต้องสนใจหรอก ยังไงผมก็มีวิธีจัดการอยู่แล้ว”

หลี่ซู่เฟินยังไม่วางใจอยู่ดี เธอพูดเตือนว่า “อ้อ พวกเพื่อนของลูกช่วยเรามากพอแล้ว แม่ไม่อยากไปรบกวนพวกเขาอีก”

“เพื่อนเหรอ” ครั้งนี้เฉินโม่งงแล้ว

เวินฉิงพูดอธิบายขึ้นข้างๆ “พวกฉู่เหวินสงที่ฉายซางไง”

“อ๋อ แม่หมายถึงพวกเขาเหรอ! เหอะๆ วางใจเถอะ ผมไม่ไปหาพวกเขาหรอก” เฉินโม่ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ถ้าแม่รู้ความสัมพันธ์แท้จริงของเขากับพวกฉู่เหวินสง ไม่รู้จะรู้สึกอย่างไร

“พี่เวินฉิง พี่ตามผมมา” เฉินโม่มองเวินฉิง ยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น

“ไอ้เด็กดื้อ มีอะไรที่ไม่สามารถพูดต่อหน้าฉันได้ จะปิดบังแม้กระทั่งแม่เหรอ!” หลี่ซู่เฟินพูดดุอย่างไม่พอใจ

“แม่ได้โปรดอภัยให้ด้วย!” เฉินโม่พูดจบ ก็ดึงมือเวินฉิงวิ่งออกไป

มาถึงในห้องข้างๆ เฉินโม่นั่งลงบนโซฟา มองเวินฉิงที่สีหน้าแดงระเรื่อ แล้วพูดว่า “พี่เวินฉิงนั่งสิ!”

เวินฉิงสีหน้าแดงระเรื่อ โดนเฉินโม่จูงมือ เธอคิดไม่ถึงว่าหัวใจที่ไม่เอาไหนจะเต้นแรง

“อ๋อ ได้!” จู่ๆ ปฏิกิริยาของเวินฉิงดูเชื่องช้าลง

เฉินโม่ไม่ได้คิดอะไรมาก มองเวินฉิงแล้วถามว่า “พี่เวินฉิงบอกผมมาตามตรง ต้องมีเงินห้าหมื่นล้าน ถึงจะแก้ไขวิกฤตของเหม่ยหวา กรุ๊ปครั้งนี้ได้ใช่ไหม”

เฉินโม่อึ้งเล็กน้อย รู้สึกว่าเวินฉิงเห็นคำพูดของเขาเป็นเรื่องล้อเล่น

“พี่เวินฉิง ผมไม่ได้ปลอบพี่ให้มีความสุข ผมพูดจริง” ครั้งนี้ทำหน้าจริงจัง พยายามทำให้ตัวเองดูเคร่งขรึมที่สุด

เวินฉิงมองท่าทางเคร่งขรึมของเฉินโม่ น้อยมากที่เธอจะเห็นเฉินโม่เป็นทางการขนาดนี้ เธออดจริงจังขึ้นมาไม่ได้ มองหยกแขวนรูปมังกรบนโต๊ะชา แล้วถามอย่างสงสัยว่า “เสี่ยวโม่ นายแน่ใจใช่ไหมว่าไม่ได้ล้อฉันเล่น”

เฉินโม่มองเวินฉิงอย่างจริงจัง “พี่เวินฉิง พี่คิดว่าผมจะล้อเล่นกับเรื่องแบบนี้เหรอ”

เวินฉิงค่อยๆ หยิบหยกแขวนรูปมังกรขึ้นมาจากโต๊ะชา มองดูอย่างละเอียดครู่หนึ่ง พึมพำเสียงเบาว่า “ของชิ้นเล็กแค่นี้จะแลกเงินห้าหมื่นล้านได้เหรอ”

น้อยมากที่เฉินโม่จะได้เห็นท่าทางเหมือนเด็กสาวของเวินฉิง เขาอดยิ้มออกมาไม่ได้ “พี่ไม่ลองดู จะรู้ได้ยังไงว่าได้หรือไม่”