แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1573

กรรมการคนนั้นสีหน้าไม่สู้ดีนัก ผงกหัว พูดว่า “ผมขอประกาศ การท้าประลองเริ่มขึ้น ณ บัดนี้”

สมุนไพรใช้สำหรับยาเม็ดทะลวงแดนเทพได้ถูกทยอยมาให้ทั้งสองคน คราวนี้น้ำหนักไม่มีการลดทอน ปริมาณเต็มครบตามจำนวน

กู่เยว่เหอมองไปที่เฉินโม่ บนใบหน้าแสดงยิ้มเหยียด ๆ “เจ้าหนูน้อย ถึงแม้แกจะสามารถปรุงกลั่นยาเม็ดหยุดเลือดได้อย่างระดับเทพ แต่ข้าก็ไม่เชื่อหรอกว่าอายุน้อย ๆ อย่างแกนี่จะมีการฝึกบำเพ็ญได้ถึงแดนดั่งเทพ หากไม่มีพลังฝีมือระดับแดนดั่งเทพ แกก็ไม่มีทางที่จะปรุงกลั่นยาเม็ดทะลวงแดนเทพได้！”

นี้คือความคิดที่กู่เยว่เหอวางไว้ ถึงผลที่จะปรุงกลั่นยาเม็ดทะลวงแดนเทพให้สำเร็จของตัวเขาเองก็มีไม่ถึงหนึ่งในร้อย แต่ก็หวังที่จะใช้เรื่องนี้บีบคั้นเฉินโม่ ดีที่สุดคือให้เฉินโม่ยอมสละสิทธิ์เอง

กู่เยว่เหอก็แกล้งทำท่าทำทางเริ่มกระบวนการปรุงกลั่นยา แต่ตาก็คอยมองเฉินโม่ตลอด

เฉินโม่มองดูสูตรยา เห็นแล้วก็รู้ทันทีถึงหลักของสูตรยา แต่การปรุงกลั่นยาเม็ดตัวนี้มีความยากอยู่ในตัวจริง ๆ ต่อให้ฝึกบำเพ็ญทะลุถึงแดนเหมือนเทพแล้วก็ยังยากที่จะปรุงกลั่นได้ง่าย ๆ

ในความรู้สึกลาง ๆ เฉินโม่พอเดาถึงเจตนาของกู่เยว่เหอได้ แล้วจะเป็นอะไรมีเล่า？ต่อหน้าพลังฝีมือของจริง ไม่ว่าเล่ห์ร้ายกลลวงเลวใด ๆ ก็ล้วนอยู่ในสภาพสูญ

“แค่ยาเม็ดทะลวงแดนเทพเท่านั้นเอง เรื่องจิ๊บจ๊อย！”

“ดูให้ดีนะ！”

เฉินโม่ยื่นมือชี้ไป สมุนไพรบนโต๊ะก็หายไปในทันที ยาเม็ดสีแดงเลือดทั้งลูกลอยปรากฏขึ้นมากลางอากาศ กระจายกลิ่นหอมฟุ้ง

บนเวที บรรดากรรมการลุกยืนขึ้นทั้งหมด！

ข้างล่างเวที คนทั้งหมดอ้าปากค้าง！

ทั่วทั้งบริเวณเงียบเป็นตาย！

นาน แสนนาน นานยาวราวกับข้ามศตวรรษ！

ในที่สุด ก็มีคนคืนสติกลับมาได้ มองไปที่เฉินโม่ที่ยืนสบายอารมณ์บนเวที อุทานออกมาว่า “ชี้นิ้วเป็นยาเม็ด นอกจากเป็นเรื่องมหัศจรรย์แห่งเทพแล้ว ข้าผู้เฒ่าก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง！”

“ยอดคนฟ้าประทาน นี่เป็นบุญของวงการปรุงกลั่นยาของพวกเราจริง ๆ！”

ความตื่นกลัวเต็มใบหน้าเย่ซูซู ความเสียใจ ความเสียดาย กลัดแน่นในใจหล่อน

ในสำนักยาเซียนมีกระบวนวิชาถึงขนาดนี้ ทำไมไม่ได้สอนให้ข้าตั้งแต่แรก？ถ้าข้าทนอยู่ต่ออีกสักหน่อย ข้าก็ได้เรียนวิชาขั้นเทพนี้ แล้วข้านี่เองที่จะได้รับการกราบไหว้จากคนทุกคน！

ผู้เฒ่าที่อยู่ข้าง ๆ เจียงเยว่เจียวก็ตะลึงสะท้านจนพูดอะไรไม่ออก แม้กระทั่งเจียงเยว่เจียวเรียกอยู่หลายครั้ง เขาก็ยังไม่ได้ยิน

มองขึ้นไปที่เฉินโม่ เจียงเยว่เจียวเชิดใบหน้าขึ้นเล็กน้อย สะบัดเสียงฮึพูดว่า “เจ้าคนเลว ตัวเองเก่งกาจขนาดนี้แท้ ๆ กลับไม่แสดงท่าทีให้ใครรู้ ปล่อยให้คุณหนูอย่างเราต้องไปช่วยแก้ปัญหาให้ ตอนนั้นเจ้าคงหัวเราะเยาะข้าอยู่ในใจสิท่า！”

“ไว้คราวหน้าได้เจอเจ้าอีกละก็ คุณหนูอย่างข้านี่จะให้เจ้าได้เห็นดีแน่！”

เฉินโม่มองไปที่บรรดากรรมการเหล่านั้น ถามเสียงเรียบ ๆ “ตอนนี้ประกาศผลก็ได้เลยมั้ง！”

พวกกรรมการหลายคนนั้นเหมือนเพิ่งตื่นจากภวังค์ฝัน รีบผงกหัวรับ ท่าทางพินอบพิเทา

คนนับไม่ถ้วนต่างเชื่อว่าเฉินโม่คืออาจารย์เทพมาจุติ ถ้าพวกเขาขืนไปกระทบกระทั่งเฉินโม่ ก็เท่ากับเป็นการกระทบกระทั่งไปถึงฟ้าเบื้องบน เดี๋ยวถูกรุมลงทัณฑ์จากคนทั้งวงการปรุงกลั่นยา