แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 173

มองใบหน้าเย็นชายโสของซุนจิ้งไฉ เฉินโม่หัวเราะออกมา

ครั้งแรกในชีวิต ที่เฉินโม่โดนโจมตี จนหัวเราะออกมา

ซุนจิ้งไฉพูดต่อ "ไอ้หนุ่ม นายควรจะยินดีที่วันนี้ คนที่มาคือฉัน ถ้าวันนี้ปู่ยานเอ๋อร์อยู่ด้วย คงไม่ได้เรียกนายมาคุยง่ายๆ แบบนี้ บางทีตอนนี้นายอาจโดนยัดลงไปในกระสอบ จมลงสู่ก้นทะเลสาบไปแล้ว"

เฉินโม่หยุดยิ้ม ถามอย่างสงสัย "นายบอกว่าฉันไม่คู่ควร ฉันอยากรู้มาก คนแบบไหนที่คู่ควรกับยานเอ๋อร์"

ในหัวซุนจิ้งไฉ มีภาพหงซิงกั๋วปรากฏขึ้นมา อัจฉริยะตระกูลหงคนนั้น กับมู่หรงยานเอ๋อร์ เป็นคู่ที่ฟ้าดินสร้างมาชัดๆ

"อยากคู่ควรกับยานเอ๋อร์ อย่างน้อยต้องมีฐานะเท่าเทียมกับยานเอ๋อร์"

"นายคิดว่าแค่ทรัพย์สินไม่กี่ร้อยล้านในมือนาย และการรู้จักคุณหนูตระกูลจิน จะสามารถคู่ควรกับยานเอ๋อร์ได้เหรอ"

"ฉันบอกนายได้อย่างชัดเจน ยังห่างอีกมาก ฐานะของยานเอ๋อร์ นายไม่สามารถจินตนาการได้ ถึงนายท่านตระกูลจินเจอปู่ของยานเอ๋อร์ ยังต้องเรียกด้วยความเคารพว่าพี่ใหญ่!"

จู่ๆ เฉินโม่อยากขำมาก ถ้าซุนจิ้งไฉรู้ว่าเจ้าสี่จิน เรียกตัวเองยังไง ไม่รู้จะพูดอย่างนี้กับตัวเองอีกหรือเปล่า

"ในเมื่อนายพูดอย่างนี้ ฉันก็อยากบอกนายเหมือนกัน อำนาจ เงินทอง ในสายตานาย สำหรับฉันแค่ของไร้ค่า ไม่มีค่าให้พูดถึง! ถ้าฉันต้องการ แค่กระดิกนิ้วก็ได้แล้ว!"

เฉินโม่พูดความจริง ในมุมมองของตัวเอง แต่เมื่อซุนจิ้งไฉได้ยิน กลับรู้สึกว่าเฉินโม่เย่อหยิ่ง ถึงขั้นวิกลจริต

"ถ้าฉันเอาผลการฝึกตนกลับมาได้สักวันหนึ่ง หลุดพ้นจากดาวไอกา จะทำให้นายได้รู้ว่าอะไรคือ เหนือคนยังมีคน เหนือฟ้ายังมีฟ้าอย่างแท้จริง!"

โดนซุนจิ้งไฉทำให้ล่าช้าเช่นนี้ งานประมูลจบลงแล้ว พวกนักบู๊จากที่ต่างๆ ที่มาเพื่อเครื่องราง ต่างพากันก่นด่าไอ้เลวที่ซื้อเครื่องรางไปอย่างเงียบๆ

พวกเว่ยจื่อหยุนออกจากงานประมูล มาที่ข้างทางเช่นกัน

"อู๋ไต้ซือ คิดไม่ถึงว่าจะมีคนซื้อเครื่องรางไปก่อน ผมคิดว่าต้องเป็นไอ้เด็กเฉินโม่แน่นอน มีเพียงเขา ที่ไปหลังเวทีกับจินเพ่ยอวิ๋น"

อู๋ไต้ซือสีหน้าเคร่งขรึม แสงสีเขียวแวบขึ้นมานัยน์ตา "ไปเขาหลิงอู่ก่อน กลับมาค่อยไปคิดบัญชีกับไอ้เด็กนั่น ฉันจะกักขังวิญญาณเขา ทรมานเขาสัก 2-3 ปี แล้วค่อยว่ากัน"