แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 200

บริเวณชายขอบของมณฑลฮ่านหยาง เขาลมเย็น พรรคภูติผี

เงาดำนำลมกระโชกแรง และพัดเข้าไปในถ้ำที่พรรคภูติผีตั้งอยู่

เงาดำนั้นตกลงสู่ในที่นั่งของเจ้าสำนักอย่างมั่นคง และเป็นเจ้าสำนักของพรรคภูติผี กู่เชียนซา

ด้านล่าง สาวกห้าคนที่เหลือ ได้ลืมตาขึ้นมาพร้อมกัน

"อาจารย์ มีข่าวอะไรหรือไม่?"

ใบหน้าของกู่เชียนซามืดมน "ฉันได้ตรวจสอบแล้ว ศิษย์พี่ใหญ่ ศิษย์น้องเล็ก และศิษย์พี่สามของพวกเจ้า ทั้งหมดถูกฆ่าโดยคนคนเดียว บุคคลนั้นน่าจะเป็นผู้สืบทอดของสำนักเทียนซือ หรือที่เรียกว่าเฉินไต้ซือ!"

"สำนักเทียนซือมีผู้สืบทอดเกิดกำเนิดขึ้นมางั้นเหรอ!"

ลูกศิษย์ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

กู่เชียนซาพูดอย่างโกรธเคืองว่า "ฉันยังสืบไม่พบว่า เฉินไต้ซือคนนี้ได้รวมสิบเมืองทางใต้ของมณฑลฮ่านหยาง และมณฑลฮ่านหยางส่วนใหญ่เคารพเขา!"

"อะไรนะ? ชาวสำนักเทียนซือกล้าที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของโลกมนุษย์! พวกเขาอยากจะทำลายข้อตกลงงั้นหรือ?"

เหล่าสาวกต่างก็รู้สึกโกรธจัด

โลกฝึกบู๊ห้ามมิให้ยุ่งเกี่ยวกับกิจการของโลกมนุษย์ นี่เป็นกฎเหล็กที่มีมาตั้งนาน แม้ว่าบริษัทใหญ่และกองกำลังด้านสว่างจำนวนมากจะมีเงาของผู้คนในโลกฝึกบู๊ แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจการของโลกมนุษย์

ใบหน้าของกู่เชียนซาเย็นชา "ในเมื่อพวกมันแหกกฎก่อน งั้นพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจอีกแล้ว พวกเจ้ารีบออกจากเขาไปทันที รวมพลังทางเหนือ และข้าต้องการจะแก้แค้นให้เหล่าสาวก!"

"ครับ!"

พรรคภูติผีทั้งสำนักหลั่งไหลออกมา

หนึ่งวันต่อมา ซุนจิ้งไฉลูกพี่ใหญ่แห่งเมืองหลงฮั่วถึงถูกสังหาร

ห้าวันต่อมา ก็คือในวันที่สิบของการปลีกวิเวกของเฉินโม่ เมืองทางเหนือทั้งเจ็ดในมณฑลฮ่านหยาง ทั้งหมดต่างยอมจำนนต่อพรรคภูติผี

ในวันที่สิบเอ็ดของการปลีกวิเวกของเฉินโม่ พรรคภูติผีรวมเจ็ดเมืองทางตอนเหนือ และรวมเข้าเป็นสำนักภูติผี กู่เชียนซาออกคำสั่งและสำนักภูติผีมุ่งเป้าไปทางสิบเมืองทางใต้

ในวันที่สิบสองของการปลีกวิเวกของเฉินโม่ กู่เชียนซาได้ส่งคนไปส่งจดหมายถึงผู้บังคับบัญชาของเมืองทางใต้ทั้งสิบคน เนื้อหาของจดหมายมีเพียงห้าคำเท่านั้น

"ยอมจำนน หรือตาย!"

ผู้ทรงอิทธิพลของเมืองทางใต้ที่ได้รับข่าวจากเมืองทางเหนือทั้งเจ็ดแห่ง พากันมารวมตัวกันที่บ้านของฉู่เหวินสง เพื่อหารือเกี่ยวกับมาตรการรับมือ

"ทุกคนไม่ต้องกลัว มีข้าอยู่ ตราบใดที่สำนักภูติผีกล้ามาที่นี่ รับประกันว่าพวกเขาจะไม่มีทางได้กลับไปอีก!"

เมื่อได้ยินว่าเฉินโม่ออกไป สีหน้าของพวกเจ้าสัวก็ดูน่าเกลียดเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นความมั่นใจของเฉินซงจื่อ ทุกคนก็โล่งใจไปเล็กน้อย

ในตอนเย็นของวันนั้น เฉินซงจื่อขอให้คนตอบกลับจดหมาย และในเวลาสามทุ่ม ที่ริมทะเลสาบกลับคืนรัง พวกเขานัดหมายเพื่อต่อสู้กับสำนักภูติผี

ฐานการเพาะปลูกของเฉินซงจื่อมาถึงแดนในชั้นสูงสุดแล้ว ซึ่งแข็งแกร่งกว่าหลินสุ่นที่อยู่ในแดนแปรภาพครึ่งก้าวในวันนั้นอีก

ริมทะเลสาบกลับคืนรัง เฉินซงจื่อต่อสู้กับศิษย์สามคนของพรรคภูติผี แต่ในที่สุดก็พ่ายแพ้กับหวงซื่อหรง ศิษย์คนที่สองของกู่เชียนซา

ฐานการเพาะปลูกของหวงซื่อหรงอยู่ที่จุดสูงสุดของแดนกลืนขวัญ และด้วยวิชาบัญชาผี เฉินซงจื่อต่อสู้สามครั้งติดต่อกัน และสูญเสียพลังอย่างมาก และในที่สุดเขาก็แพ้ไป

เมื่อรู้ว่าเฉินโม่จากไปแล้ว กู่เชียนซาไม่ได้ฆ่าเฉินซงจื่อและคนอื่นๆ เพราะกลัวว่าเฉินโม่จะกลับมาแก้แค้นในภายหลัง

อย่างไรก็ตาม กู่เชียนซากักตัวซังซังและเอียนชิงเฉิง และให้เวลาเฉินซงจื่อสามวันเพื่อรายงานต่อเฉินโม่ ถ้าเฉินโม่ไม่มา เขาก็จะฆ่าพวกเขาทั้งสองคน

เฉินซงจื่อโกรธจนอวกเป็นเลือดทันที และหลังจากที่ถูกฉู่เหวินสงและคนอื่นๆ แบกกลับไป เขาก็ติดต่อกับเฉินโม่ทันที แต่โทรศัพท์มือถือของเฉินโม่กลับอยู่ในสถานะปิดเครื่องอยู่ตลอดเวลา และไม่สามารถติดต่อได้เลย

เฉินซงจื่อและเหล่าผู้มีอิทธิพล เหมือนดั่งมดที่อยู่บนกระทะร้อน วิ่งไปมาอย่างกังวลใจ