แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 224

พลังปราณป้องกันกายของกุยโหย่กวงโดนกระบี่ของเฉินโม่แทงทะลุได้อย่างง่ายดาย ทำให้แขนทั้งสองข้างของกุยโหย่กวงโดนตัดขาดออกจากร่างกายทันที

กุยโหย่กวงบาดเจ็บสาหัสและนอนอยู่บนพื้น สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว:"มัน มันคือวิชากระบี่อะไรกันแน่? ทำไมมันถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ มันสามารถทำลายพลังปราณป้องกันกายของฉันได้จริงๆ!"

เฉินโม่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย:"ยังไม่ตายอีกเหรอ? นี่คือปรมาจารย์แดนคุ้มกายเหรอ? ไม่ธรรมดาจริง"

เฉินโม่เดินมาข้างหน้าสองก้าวและมองกุยโหย่กวงด้วยสีหน้านิ่งสงบ เมื่อกุยโหย่กวงบาดเจ็บสาหัส ทำให้ร่างกายของเขาแก่ชราอย่างรวดเร็ว

"นี่ไม่ใช่วิชากระบี่ แต่เป็นวิชากายสิทธิ์ ถ้าฉันพูดกับคุณ คุณก็คงไม่เข้าใจหรอก"

สีหน้าของกุยโหย่กวงเต็มไปด้วยความสงสัย:"วิชากายสิทธิ์เหรอ? บางทีคงมีแต่คำนี้ที่คู่ควรกับกระบี่ที่โจมตีมาเมื่อสักครู่"

"ตอนนี้ คุณไปตายได้แล้ว"เฉินโม่พูดด้วยน้ำเสียงปกติ ราวกับชีวิตของคนๆหนึ่งเป็นแค่เรื่องเล็กมากๆในสายตาของเขา

กุยโหย่กวงในเวลานี้ สีหน้าของเขามีแต่ความหวาดกลัว:"ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันจะยกสมบัติล้ำค่าที่ฉันสะสมมาตลอดชีวิตให้คุณ"

เฉินโม่ส่ายหัวทันที:"สิ่งของพวกนั้นไม่จำเป็นสำหรับฉันเลย? แต่คุณไว้ใจได้ ฉันจะไม่ลงมือสังหารคุณอยู่แล้ว เพราะฉันกลัวว่ากระบี่จะเปื้อนเลือดอันโสโครกของคุณ"

เฉินโม่หันหลังจากไป เขาเดินไปข้างๆหลินเสวี่ยและพูด:"คุณจะจัดการเขายังไงก็ได้ มีความแค้นอะไรก็จัดการเองเลย"

หลินเสวี่ยมองหน้ากุยโหย่กวง สายตาของเธอมีแต่ความเคียดแค้น:"ขอบคุณนายท่านมากๆ! บุญคุณของนายท่าน ชั่วชีวิตของหลินเสวี่ยก็คงตอบแทนไม่ได้ โปรดรับการคารวะจากหลินเสวี่ยด้วย!"

หลินเสวี่ยคุกเข่าต่อหน้าเฉินโม่ทันที ทำให้เฉินโม่เห็นหน้าอกอันงดงามของเธอทันที

สายตาของเฉินโม่นิ่งสงบมากๆ เขาไม่ได้มีความคิดอะไรเลย เขาพูดเบาๆ:"รีบไปจัดการเถอะ!"

บุคคลอันตรายที่อยู่ในหุบหายชีพมาหลายสิบปี วันนี้เขาตายอย่างน่าสังเวช เขาโดนทรมานอย่างหนัก เมื่อเขาเสียชีวิตแล้ว ศพของเขาถูกทิ้งให้สุนัขกิน น่าเสียดายที่ร่างกายของเขาแก่ชราและเหนียวมากๆ ทำให้สุนัขยังไม่ยอมกินเลย

หลังจากปลดปล่อยผู้หญิงที่โดนกุยโหย่กวงกักขังเอาไว้แล้ว เฉินโม่ก็เก็บทรัพย์สมบัติที่กุยโหย่กวงสะสมมาหลายสิบปีไปทั้งหมด มีทองคำและไข่มุกจำนวนมาก ถ้าคำนวณเป็นเงินก็คงมีมูลค่าหลายร้อยล้านหยวน

เฉินโม่สวมแหวนที่นิ้วทันที จากนั้นก็ปลดปล่อยพลังทิพย์ เมื่อพลังจิตเคลื่อนไหวก็ทำให้แหวนเก็บของถูกเปิดออก ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของกุยโหย่กวงถูกเฉินโม่เก็บเข้าไปในแหวนเก็บของทันที

ด้านในของแหวนเก็บของมีความกว้างสามเมตร ในโลกของนักบำเพ็ญเซียนนั้น มันคือแหวนเก็บของระดับต่ำที่สุด ถ้าเป็นแหวนเก็บของระดับสูงสุด มันถูกเรียกว่าของวิเศษแห่งมิติ ด้านในมีความกว้างพันกิโลเมตร สามารถเลี้ยงสัตว์ทิพย์ในนั้นได้ด้วย

"สงสัยคนที่สร้างแหวนเก็บของชิ้นนี้ขึ้นมา ไม่ได้ต้องการมันอยู่แล้ว เพราะคิดว่ามันเป็นแหวนเก็บของที่ด้อยคุณภาพ เพราะมันไม่มีค่ายกลป้องกันเลย มิฉะนั้น ฉันจะใช้พลังทิพย์ของตัวเองเข้าไปในแหวนเก็บของ คงต้องเสียเวลามากกว่านี้"

"อย่างไรก็ตาม ด้วยพลังที่ฉันมีอยู่ในตอนนี้ แหวนเก็บของอันนี้ช่วยฉันได้เยอะมากๆแล้ว"

"เมื่อมีแหวนเก็บของอันนี้แล้ว ถ้าอนาคตข้างหน้าฉันเจอพรุนแดงสามใบอีก ก็สามารถเก็บมันไว้ในแหวนเก็บของเลย เวลาผ่านไปร้อยปีมันก็คงจะไม่เสีย"

เฉินโม่รีบเก็บความคิดของตัวเองทันที จู่ๆเขาก็พบว่าผ้าสีเหลืองที่ห่อแหวนเก็บของนั้นมีอักษรอยู่

"เขาซูคง!"