แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 254

"รออะไรอีก ก็ตอบมาสิ สอบกลางภาคที่ผ่านมาได้ที่เท่าไหร่ ?" หลี่ซู่เฟินรู้ทันแผนการของเฉินโม่ เธอแทบจะไม่ปล่อยโอกาสให้กับเข้าเลย ซ้ำยังกดดันเข้ามาเรื่อย ๆ

เฉินโม่ร้องห่มร้องไห้ ไม่กล้าพูดอะไรออกมาสักคำเดียว อันดับหนึ่งจากท้ายสุด แถมยังหลับคาห้องสอบอีก จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้สนใจเท่าไหร่ แต่กลัวว่าคุณแม่จะรับไม่ไหวหัวใจหายไปซะก่อนน่ะสิ !

"คุณแม่ คะแนนครั้งนี้ช่างมันเถอะ รอถึงสอบปลายภาค ผมสัญญาว่าจะสอบเข้ามหาลัยที่ดีเลย !" เฉินโม่ตบหน้าอกตัวเองอย่างมั่นใจ ขาดก็แค่การสาบานกับพระเจ้าแล้ว

หลี่ซู่เฟินไม่ได้สนใจเฉินโม่ จ้องไปที่เขาด้วยสายตาเยือกเย็น "พูดความจริงมา ครั้งนี้ได้คะแนนเท่าไหร่ ? อยู่ลำดับที่เท่าไหร่ ? เลิกแกล้งโง่ได้แล้ว !"

เฉินโม่ไม่รู้จะทำยังไง ทำได้แค่ใช้สายตาขอความช่วยเหลือเวินฉิงที่อยู่ข้าง ๆ แต่เธอกลับทำท่าที่ไม่สนใจ เปรย ๆ ว่าไม่คิดจะช่วยเขาตั้งแต่แรกนั่นเอง

เฉินโม่ทำอะไรไม่ถูก เขาเป็นผู้บำเพ็ญแดนดั่งเทพผู้สง่า ท่องจักรวาลอย่างตามใจ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกับสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างนี้ ?

"คุณแม่ นี่แม่จะไม่เชื่อลูกของตัวเองหรอ ? ผมสัญญาว่าเทอมหน้าจะตั้งใจเรียน สอบได้มหาลัยดี ๆ !" เฉินโม่พูดด้วยหน้าตาเศร้าสร้อย

ทันใดนั้น เขาก็ยกมือขึ้น ทั้งหน้าเต็มไปด้วยความจริงจัง "ผมสาบาน !"

ทันใดนั้นเอง เอียนชิงเฉิงก็รินชามาสองใบ นำมาวางไว้ด้านหน้าหลี่ซู่เฟินและเวินฉิง พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "คุณน้า เชิญดื่มชาก่อน !" ทันทีที่เธอเห็นเอียนชิงเฉิง หลี่ซู่เฟิงก็ผงะไปครู่หนึ่ง เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

ทันใดนั้นหลี่ซู่เฟิงก็ต้องตกใจ พูดอย่างประหลาดใจไปว่า "เธอคือหญิงสาวตระกูลเอียนคนนั้น ! คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าหน้าตาจะสะสวยได้ขนาดนี้ !"

เอียนชิงเฉิงยิ้มอย่างเขินอาย "คุณน้า ชมกันเกินไปแล้ว ไม่น่าเชื่อเลยว่าไม่เจอกันตั้งหลายปี คุณน้ายังจำหนูได้ด้วย !"

เมื่อพูดถึงข่าวคราวของลูกสะใภ้ในอนาคต หลี่ซู่เฟินก็คอยใส่ใจอยู่ตลอด ได้ยินมาว่าเอียนชิงเฉิงกลายเป็นสาวสวยที่สุดในยานจิง

หลี่ซู่เฟินจู่ ๆ ก็มองไปยังเอียนชิงเฉิงด้วยความแปลกใจ และถามไปว่า "แล้วเธอมาอยู่กับไอ้เด็กนี่ได้ยังไงกัน ?"

เอียนชิงเฉิงเหลือบมองเฉินโม่ทีหนึ่ง พูดอย่างราบเรียบว่า "ตอนนี้หนูเป็นสาวใช้ส่วนตัวของเฉินโม่"

ผ่านไปสักพัก หลี่ซู่เฟินก็ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก พูดอย่างไม่เชื่อว่า "ช่างเถอะ เรื่องของวัยรุ่น ฉันจะไม่ยุ่งด้วยแล้ว และก็ไม่เข้าใจด้วย แต่ว่าพวกเธอต้องรักกันให้ดี อย่าทำอะไรเกินเลย จนสร้างความวุ่นวายให้กับตระกูลของเราทั้งสองดูไม่ดี !"

เฉินโม่ถึงกับทำอะไรไม่ถูก เอียนชิงเฉิงหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง ยิ่งมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก

"เอาล่ะ ที่บริษัทยังมีงานอยู่ งั้นแม่ไปล่ะ คืนนี้ก็เตรียมตัวไปสักหน่อย พรุ่งนี้ต้องไปร่วมการประชุมสูงสุดกับแม่ !" หลี่ซู่เฟินกลอกตาไปมองเฉินโม่ พลางพูดอย่างเยือกเย็น

เวินฉิงเองก็ลุกตามไป กวาดตามองไปยังเอียนชิงเฉิงและเฉินโม่ด้วยท่าทีดูเป็นมิตร

เฉินโม่จ้องไปยังเวินฉิง ก่อนจะพูดขึ้นว่า "คุณแม่รอสักครู่ ผมมีของขวัญจะให้"

เฉินโม่ส่งหยกแขวนป้องกันภัยไปให้เธอ พร้อมกับเน้นย้ำว่าให้หลี่ซู่เฟินพกติดตัวเอาไว้ตลอดเวลา

หลี่ซู่เฟินรู้สึกว่าเฉินโม่เป็นคนแปลก แต่ลูกของเธอก็หวังดี เธอจึงรับมันไว้อย่างมีความสุข ราวกับว่ามันคือของประดับที่สามารถเติมเต็มความรักของกันและกันไว้ได้