แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 286

เฉินโม่กล่าวว่า "ฉันเพิ่งกลับมาวันนี้ ถือโอกาสตอนนี้มีเวลา จะโทรไปหาจื่อหาวกับเสี่ยวเชี่ยนพวกเราจะเลี้ยงสังสรรค์กัน"

ถานชิวเซิงที่ปลายสายเงียบ จากนั้นแกล้งทำเป็นร่าเริง "โอเค นายอยู่ที่ไหน? ฉันจะไปหาจื่อหาวแล้วพวกเราจะไปรับนายพร้อมกัน"

"ฉันจะรออยู่ที่ทางเข้าชุมชน" เฉินโม่แกล้งทำเป็นไม่รู้อะไร และกล่าวด้วยน้ำเสียงอย่างราบเรียบ

หลังจากวางสายแล้ว เฉินโม่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาไม่ได้ยินว่าชาติที่แล้วเกิดปัญหาอะไรกับ ถานชิวเซิงแต่ในเมื่อเอียนชิงเฉิงยังสามารถกลายเป็นสาวใช้ของตนเองได้ และเนื่องจากเขาเกิดใหม่ อาจจะทำให้ชะตากรรมชาตินี้ของถานชิวเซิงเปลี่ยนแปลงไป

เฉินโม่มีเพื่อนไม่มาก เพื่อนสนิทสมัยมัธยมต้นอย่าง ถานชิวเซิงนั้นมีความสำคัญต่อเขามาก เฉินโม่ไม่ต้องการให้เกิดเรื่องกับคนใดคนหนึ่ง

หลังจากผ่านไปประมาณยี่สิบนาที รถออดี้ เอ6 สีดำมาจอดอยู่ที่ประตูทางเข้าชุมชน ผู้ชายไว้ผมทรงโมฮอกยื่นศีรษะออกมาฝั่งคนขับ แล้วทักทายเฉินโม่

"เสี่ยวโม่ ขึ้นรถ!" เขาคือถานชิวเซิง

ที่แถวหลัง มีชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง ที่ไว้ผมหน้าม้าปิดหน้าตาที่หล่อเหลาของเขาเอาไว้ครึ่งหนึ่ง กำลังยิ้มให้เฉินโม่ด้วย เขาคือสวีจื่อหาว

เฉินโม่นั่งคู่คนขับ ส่วนเฉินซงจื่อนั่งอยู่แถวหลัง

สวีจื่อหาวกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "เฉินโม่ ไม่เจอกันนาน! คนนี้เป็นใครเหรอ?"

เฉินซงจื่อสวมชุดคลุมของลัทธิเต๋า สีหน้าเฉื่อยชา มองแล้วแปลกเล็กน้อย

"เขาเป็นเพื่อนฉัน ล้วนเป็นคนกันเอง พวกเราไม่ได้เจอกันนาน ช่วงนี้พวกนายทั้งสองเป็นอย่างไรบ้าง" เฉินโม่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

ถานชิวเซิงหัวเราะ "สู้นายไม่ได้อย่างแน่นอน นายไปเรียนโรงเรียนมัธยมปลายดีที่สุดในฮ่านหยาง ที่นั่นมีสาวสวยมากมายใช่ไหม?"

สวีจื่อหาวยิ้มบาง ๆ แล้วมองเฉินโม่ด้วยสายตาอยากรู้

เฉินซงจื่อนั่งเงียบ ๆ อยู่แถวหลัง ราวกับหุ่นไม้

พวกเขาไปที่พะโล้เฟิ่งซานซึ่งเป็นสถานที่ที่พวกเขาเคบไปบ่อย ๆ และรสชาติอาหารของร้านนี้อร่อยมาก

ถานชิวเซิงเลือกเป็นห้องส่วนตัว เรียกพนักงานเสิร์ฟแล้วสั่งอาหารสองอย่าง จากนั้นเขาก็ส่งเมนูให้เฉินโม่ "เสี่ยวโม่ นายสั่งอาหารโปรดสักสองอย่าง นายอยู่ที่อู่โจวนั้นไม่ได้เกิดอาหารรสชาติของพวกเราชาวเฟิ่งซานอย่างแน่นอน"

เฉินโม่ก็ไม่ได้เกรงใจ สั่งอาหารสองอย่างแล้วส่งเมนูให้สวีจื่อหาว

หลังจากพวกเขาสั่งอาหารแล้ว ถานชิวเซิงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "เสี่ยวโม่ เป็นเรื่องยากที่นายจะกลับมาสักครั้ง คืนนี้พวกเราไม่เมาไม่กลับ!"

"โอเค ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่ว่านายอย่าเมาจนฟุบหลับไปเสียก่อนล่ะ" เฉินโม่กล่าว

ถานชิวเซิงไม่พอใจและมองเฉินโม่ด้วยความยั่วยุ "เก่งนี่ เสี่ยวโม่ ไม่ได้พบนายนาน คอแข็งขึ้นแล้วนี่!"

สวีจื่อหาวกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "พวกนายสองคนไม่ต้องรีบ พวกเรารอเสี่ยวเชี่ยนมาก่อน ตอนที่นายจากไปเสี่ยวเชี่ยนเสียใจตั้งนาน"