แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 35

ลมหายใจที่เยือกเย็นเปล่งออกมาจากบนตัวของเฉินโม่ อุณหภูมิทั่วทั้งร้านอาหารลดลงทันที

เพื่อนนักเรียนต่างก็รู้สึกเย็นสันหลังวาบ ลมหายใจที่เยือกเย็นในอากาศพุ่งใส่ในใจของคนเขา ราวกับเทวดาก้มลงมองสรรพสิ่งทั้งหลาย กษัตริย์เสด็จมาเยือนโลก

นี่แม้แต่ชายหัวล้านและลูกสมุนเหล่านั้น ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น มองไปยังเฉินโม่

ชายหัวล้านจางหู่แอบตกใจ : "ไอ้หมอนี่ ออร่าแข็งแกร่งมาก!"

เฉินโม่โมโหจริงๆแล้ว เจตนาฆ่าที่เยือกเย็นกดขี่โจวหาวเลย ในเวลานี้โจวหาวเหมือนว่าอยู่กลางน้ำวน ความรู้สึกที่เปรียบเทียบกับโจวหาว เพิ่มความแข็งแกร่งสิบเท่าอย่างต่อเนื่อง

คิดไม่ถึงโจวหาวไม่สงสัยเลยสักนิด ถ้าหากเขากล้าที่จะพูดมาอีกประโยคเดียว เฉินโม่ก็กล้าฆ่าเขาภายใต้การถูกจับจ้องอยู่!

แม้ว่าโจวหาวยังคงไม่ยอมเฉินโม่ แต่ตอนนี้น่องของเขากลับว่าสั่นคลอน ไม่พูดออกมาสักประโยคเดียว

ในเวลานี้ ข้างนอกมีหนุ่มวัยรุ่นเข้ามาอีก5-6คน พอเข้ามาก็ล้อมรอบข้างกายชายหัวล้านไว้ หนึ่งในนั้นชายวัยรุ่นที่มีรอยแผลเป็นบนคิ้วพูดว่า : "พี่เสือ เรียกพี่น้องทั้งหลายมามีเรื่องอะไร?"

ชายหัวล้านลุกขึ้นยืน มองไปยังพ่อแม่ของเจี่ยงหยาว ยิ้มอย่างมุ่งร้ายพร้อมพูดว่า : "มีคนไม่อยากเคารพกฎของพวกเรา นายว่าจะทำไงดี?"

ชายวัยรุ่นคนนั้นมองไปยังพ่อแม่ของเจี่ยวหยาวด้วยใบหน้าที่ชั่วร้ายทันที : "ง่ายมาก กฎเดิมสิ!"

ชายหัวล้านหันหน้า มองด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม : "ฉันถามเป็นครั้งสุดท้ายอีกครั้ง ปีละหนึ่งหมื่น จ่ายไม่จ่าย?"

แม่ของเจี่ยงหยาวแอบร้อนใจ ตำรวจก็ช้าเกินไปแล้ว จนถึงตอนนี้ไม่เห็นร่างเงาคนเลย

แต่ว่า ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เธอก็ไม่เชื่อว่าคนเหล่านี้กล้าที่จะทำเรื่องที่ไม่มีขื่อไม่มีแปอะไร คนสองคนที่ซื่อสัตย์และเที่ยงตรง เชื่อมาตลอดว่าตอนนี้เป็นสังคมที่ปฏิบัติตามกฎหมาย

"ไม่จ่าย!พวกแกยอมแพ้ซะเถอะ!"

กล้ามเนื้อบนหน้าของชายหัวล้านกระตุกครู่หนึ่ง ยกมือพูดตะโกนว่า : "พี่น้องทั้งหลาย!"

แก๊งๆ ก๊องแก๊ง ชายหนุ่มสิบกว่าคนลุกขึ้นยืนทั้งหมดเลยทันที รอฟังคำสั่ง

สายตามองไปยังผู้ชายเหล่านี้ ที่จะลงไม้ลงมือ

พ่อแม่ของเจี่ยงหยาวตกใจจนถอยลงไปเล็กน้อย "พวกแกคิดจะทำอะไร!"

"พี่เสือ เรื่องของวันนี้ ปล่อยผ่านมันไปได้ไหม?ที่นี่ เป็นร้านของเพื่อนผม ขอให้พี่เสือได้โปรดไว้หน้าหน่อย!"โจวหาวพูดพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

มือที่หยุดอยู่กลางอากาศของจางหู่ ค่อยๆลดลง ตบเข้าไปที่หน้าของโจวหาว เสียงดังเปรี๊ยะ พูดพร้อมยิ้มอย่างเจิดจรัสว่า : "เห็นแก่หน้าแกใช่ไหม?"

"ใช่ ขอพี่เสือได้โปรดให้เข้าใจ!"โจวหาวอดทนกับกลิ่นควันที่เหม็นฉุนนั่นบนมือของจางหู่ พูดด้วยรอยยิ้ม

เปรี๊ยะ!

จางหู่ออกแรงที่ฝ่ามือทันที โจวหาวที่โดนตบฉาดหนึ่งล้มลงไปกับพื้นเลย พูดด่าทอว่า : "เห็นแก่หน้าแก?แกก็ไม่ตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงาตัวเองเลย แกคู่ควรเหรอ?ถึงแม้ว่าพ่อของแกเจ้าแล่เนื้ออยู่ที่นี่ ก็ไม่กล้าถามฉันให้ไว้หน้า!"

"ถุ้ย ของเล่นขยะๆ!"

จางหู่พูดจบ ยังพ่นน้ำลายใส่โจวหาวแล้ว

กลุ่มคนประหลาดใจมากทันที เดิมทีคิดว่าโจวหาวออกหน้าไปด้วยความมั่นใจอย่างมาก บอกชื่อของพ่อตัวเองออกไป อีกอย่างจางหู่ก็ยอมรับว่ารู้จักพ่อของโจวหาว ทำไมพูดว่าโกรธก็โกรธเลยล่ะ?

นี่ถือว่าอะไรล่ะ?ถือว่าริเริ่มเอาหน้าไปให้คนเขาตบถึงที่ไหม?