แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 49

กลางห้องโถง เฉินโม่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งหลัก คุณท่านจินนั่งอยู่ข้างๆ จินเพ่ยอวิ๋นนั่งอยู่ในตำแหน่งท้ายสุด สีหน้าปรากฏความไม่เต็มใจที่ยากที่จะปิดบังได้

จินเพ่ยอวิ๋นรู้สึกว่าเฉินโม่เสียมารยาทเกินไปจริงๆ คุณปู่ทำได้เพียงถ่อมตัว เขานั่งสุ่มสี่สุ่มห้าไปตรงที่นั่งหลัก ถ้าใครไม่รู้ ก็คงคิดว่าที่นี่คือบ้านของเขานะ?

จินโจงรุ่นไม่ได้จุกจิกอะไรมากมาย มองเฉินโม่ ยิ่งรู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้ ลึกเกินที่จะหยั่งถึง

คนใช้นำชามาให้ และจินโจงรุ่นยกมือขึ้น ทำท่าทางเชื้อเชิญ: "ไต้ซือ นี่คือชาที่ลูกชายผมส่งมาให้จากหลิ่งหนาน ท่านโปรดลองชิมดู!"

เฉินโม่ไม่แม้แต่จะมอง ก่อนหน้านี้ชาที่เขาดื่ม ล้วนแล้วใช้เมล็ดพันธุ์แห่งจิตวิญญาณในการชงชา เพียงชาแก้วเดียวสุดยอดกว่านักบู๊เหล่านั้นของประเทศหัวเซี่ย ที่บำเพ็ญตบะอย่างหนัก 1 ปี แม้ว่าชาทั่วไปเหล่านี้จะดีก็ตาม แต่เขาก็ไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ

"ไม่จำเป็นแล้ว คุณท่านจินเชิญครับ มีเรื่องอะไร?" เฉินโม่มองจินโจงรุ่น และถามเบาๆ

จินโจงรุ่นเก้ๆกังๆอยู่ครู่หนึ่ง หน้าอกของจินเพ่ยอวิ๋นก็กระเพื่อมขึ้นอย่างรุนแรง เธอเพิ่งช่วยเฉินโม่ไปยกใหญ่ ไม่คิดว่าเฉินโม่จะหยิ่งผยองได้ขนาดนี้ ถ้าเธอไม่ช่วยเฉินโม่ เฉินโม่จะเมินใส่ตระกูลจินของเธอหรือเปล่า?

แต่ว่า จินโจงรุ่นกลับมาเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว ยิ้มเบาๆและพูดว่า: "เฉินไต้ซือพูดจาตรงไปตรงมา ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นฉันก็ไม่พูดจาพิธีรีตองอะไรแล้ว"

"ที่ล่วงเกินเชิญไต้ซือมาให้ครั้งนี้ มีอยู่ 2 เรื่อง เรื่องที่หนึ่ง ยันต์ของไต้ซือครั้งก่อน รักษาอาการป่วยเรื้อรังของภรรยาฉันได้ ฉันขอแสดงความขอบคุณอย่างยิ่ง"

เฉินโม่โบกมืออย่างเสียมารยาทเพื่อขัดจังหวะการพูดของจินโจงรุ่น: "คุณซื้อ ฉันขาย ต่างคนต่างได้รับในสิ่งที่ตนต้องการ เรื่องนี้คุณไม่จำเป็นต้องกล่าวขอบคุณ ฉันเคยบอกไปแล้ว เราสองคนไม่ติดค้างกัน! พูดเรื่องที่สองมา!"

จินโจงรุ่นขมวดคิ้ว รู้สึกจำใจมากๆกับการกระทำของเฉินไต้ซือที่ไม่เป็นไปตามหลักเหตุผลทั่วไป

ทำได้เพียงแค่ยิ้มอย่างเก้ๆกังๆ และพูดต่อ: "เรื่องที่สองนี้ ที่จริงก็อยากเชิญให้เฉินไต้ซือช่วยฉันดูหน่อย ว่าสามารถรักษาอาการป่วยของฉันได้หรือไม่"

จินโจงรุ่น คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นนักบู๊ท่านหนึ่ง แถมยังเป็นนักบู๊แดนในคนหนึ่งด้วย

"พอแล้ว ฉันรู้แล้ว อาการป่วยของคุณไม่มีอะไรที่เป็นเรื่องใหญ่ ยาเสริมจิตแค่เม็ดเดียวก็หายได้ แต่ว่า จะต้องรออีกสักระยะเวลาหนึ่ง" เฉินโม่พูดเบาๆ

จินโจงรุ่นได้ยินก็ดีใจมาก อาการป่วยนี้ได้รบกวนเขามาหลายสิบปีแล้ว โดยเฉพาะช่วงนี้ อาการกำเริบบ่อยขึ้นทุกที ทุกครั้งที่กำเริบ ทำให้เขาเจ็บปวดเจียนตาย ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเป็นนักบู๊แดนใน เกรงว่ายืนหยัดไม่ไหวไปตั้งนานแล้ว

จินโจงรุ่นก็ได้ตามหาหมอชื่อดัง รวมถึงพวกหมอแผนจีนที่ซ่อนตัวอยู่ห่างไกล หมดหนทางแก้ไขปัญหา ตระกูลจินถึงกระทั่งเคยพูดออกไปว่า ถ้าหากใครสามารถรักษาความเจ็บปวดทางกายของคุณท่านจินได้ ก็ยินดีมอบทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลจินเป็นของขวัญ

แต่ว่า ผ่านมาหลายปีแล้ว ยังไม่มีใครสามารถรักษาอาการป่วยของจินโจงรุ่นได้เลย จนสุดท้ายจินโจงรุ่นแทบจะหมดกำลังใจ ปล่อยให้เป็นไปตามชะตากรรม

อย่าว่าแต่ทรัพย์สมบัติครึ่งหนึ่งเลย แม้ว่าหากเขาจินโจงรุ่นสละให้ทั้งหมดบ้าน เขาก็เต็มใจ เพียงเพราะความเจ็บป่วยนั้นกำเริบ มันก็ช่างทรมานเหลือเกิน