แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 503

คำถามของอานเข่อเยว่ ความจริงแล้วแสดงถึงความคิดของคนส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี่

เห็นชัดว่าเฉินโม่เป็นเพียงนักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่งเท่านั้น แต่เฉินไต้ซือชื่อเสียงดังไปทั่วฮ่านหยางมานานแล้ว คนสองคนที่ไม่มีความคาบเกี่ยวกันเลย กลับกลายเป็นคนเดียวกัน!

ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ทรงอิทธิพลทำความเคารพเฉินโม่ ไม่ว่าจะอย่างไรพวกเขาก็ไม่เชื่อว่าเฉินโม่ก็คือเฉินไต้ซือ

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของผู้ที่รู้สถานะของเฉินโม่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ด้วยบุคลิกนิสัยที่เด็ดขาดของเฉินไต้ซือ หญิงสาวคนนี้ตั้งคำถามเขาต่อหน้าสาธารณชน มันเป็นการรนหาความตาย!

เหล่าผู้ทรงอิทธิพลอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่มีสีหน้าดุร้ายที่อยู่ตรงหน้า และต่างก็ขมวดคิ้ว

สงสัยสถานะของเฉินไต้ซือต่อหน้าผู้ทรงอิทธิพลมากมาย ซึ่งไม่แตกต่างจากการตำหนิว่าพวกเขาว่ามีตาหามีแววไม่?

ฟางปู้ถงที่เป็นคนรับผิดชอบการจัดงานเลี้ยงคราวนี้ ตอนนี้สีหน้าของเขาเคร่งขรึมทันที เขาเคยเห็นเฉินโม่ตัดสินความเป็นความตายด้วยตาตนเองมาแล้ว เขารู้ว่าเฉินไต้ซือที่อายุน้อยและเงียบขรึมคนนี้ ถ้าเขาโกรธขึ้นมา แม้แต่ตระกูลจินที่ชื่อเสียงสั่นสะท้านไปทั่วฮ่านหยาง ก็ยังไม่กล้ายั่วยุ

ดังนั้นก่อนที่เฉินไต้ซือจะโกรธ ฟางปู้ถงจำเป็นต้องจัดการอย่างเด็ดขาด

"กำเริบเสิบสาน! กล้าเสียมารยาทกับเฉินไต้ซือ ผมไม่สนใจว่าคุณจะเป็นลูกของใคร เด็ก ๆ ขับไล่เธอออกไปเดี๋ยวนี้!"

สำหรับฟางปู้ถงแล้ว เฉินไต้ซือคือท้องฟ้า ทุกสิ่งที่เป็นปรปักษ์กับเฉินไต้ซือ จะต้องถูกบดขยี้จนละเอียด ไม่เว้นแม้แต่คนเดียว!

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนที่สวมชุดดำ รีบเดินไปหาอานเข่อเยว่ทันที หนึ่งในนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ขอโทษด้วยคุณผู้หญิง เชิญออกไปกับพวกเราเถอะ!"

เมื่อเห็นว่าเจิ้งหยวนฮ่าวไม่ได้คิดที่จะออกหน้าช่วยอานเข่อเยว่ หัวใจของหยางเชี่ยนเชี่ยนก็จมลงสู่ก้นบึ้ง เธอทำได้เพียงเฝ้ามองอานเข่อเยว่ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนลากออกไป

เฉินโม่มองอานเข่อเยว่ตลอดเวลา มองดาวโรงเรียนที่เขาแอบรักในวัยเรียนเมื่อชาติก่อน ดวงตาเย็นชา จากมุมมองชาตินี้ของเขาแล้ว ดาวโรงเรียนคนนี้ที่เขาแอบรักในวัยเรียน ตอนนี้กลายเป็นเรื่องน่าขำไปแล้ว

"ช่างมันเถอะ ปล่อยเธอไป!" เสียงของเฉินโม่แผ่วเบา ราวกับว่าเขาไม่สนใจสิ่งที่อานเข่อเยว่พูด

ฟางปู้ถงรีบตะโกนบอกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยว่า "ไม่ได้ยินสิ่งที่เฉินไต้ซือพูดหรือ? ปล่อยเธอไป!"

หยางเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกโล่งใจและมองเฉินโม่ด้วยความซาบซึ้ง