แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 56

"นายว่ายังไงนะ? นายพูดอีกทีซิ!" เจิ้งซิ่วลี่จ้องมองเฉินโม่ และตะโกนด้วยความโกรธ มาดเคร่งของหัวหน้าห้อง นอกจากเจิ้งหยวนฮ่าวกับอานเข่อเยว่ที่เป็นลูกเทวดา นักเรียนคนอื่นก็ไม่มีใครกล้าเนรคุณ ปล่อยให้ไอ้สวะอย่างเฉินโม่ยั่วยุได้อย่างไรกัน?

"เสียงดังเอะอะโวยวาย!" เฉินโม่ให้ความร่วมมือมาก และพูดอีกครั้ง จากนั้นก็แบมือและพูดว่า: "ทุกคนก็ได้ยินกันหมดแล้ว เธอเป็นคนให้ฉันพูด"

เจี่ยงหยาวถูกเฉินโม่ล้อเล่นและหัวเราะออกมา เธอไม่คิดว่าเฉินโม่ยังจะมีอารมณ์ขันขนาดนี้

เจิ้งซิ่วลี่สีหน้าเปลี่ยน ปกติเธอเกลียดเฉินโม่มากๆ ไม่ชอบเฉินโม่เลย ตอนนี้ไม่คิดว่าจะถูกเฉินโม่ทำให้อับอายต่อหน้าผู้คน แต่เธอกลับเอาชนะเฉินโม่ไม่ได้ซะงั้น ด่าก็ด่าไม่ชนะเฉินโม่ ทำให้หัวหน้าห้องเจิ้งผู้ที่มีครอบครัวเพียบพร้อม ผลการเรียนก็ดี โกรธจนร้องไห้ออกมา

"คุณครู เฉินโม่รังแกหนู!"

หวางลี่ขมวดคิ้ว เขาคิดว่าเรื่องนี้เกินความคาดคิดของเธอเล็กน้อย เดิมทีเธอเพียงแค่อยากให้เฉินโม่รู้ถึงความล้มเหลวแล้วกลายเป็นแรงจูงใจเท่านั้น ปลุกใจให้เฉินโม่ขยันเรียนหนังสือ แต่ไม่คิดว่าเฉินโม่จะทำให้หัวหน้าห้องโกรธจนร้องไห้!

"พอแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรกันแล้ว"

"เฉินโม่ ครูคิดว่านายน่าจะขอโทษหัวหน้าห้องนะ" หวางลี่พูดด้วยน้ำเสียงแบบขอความเห็น

"คุณครู แต่ผมไม่รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิดเลย"

เฉินโม่พูดจบ มองดูคุณครูประจำชั้นอย่างนิ่งๆ แม้ว่าเขาไม่อยากขัดแย้งคุณครูเลยก็ตาม

หวางลี่ขมวดคิ้ว เฉินโม่ไม่เห็นด้วย ในฐานะที่เป็นคุณครู เธอก็ไม่สามารถกดดันมาก

หวางลี่คิดๆดู ก็กล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อย: "ในฐานะที่เป็นนักเรียนชาย หรือนายจะเป็นสุภาพบุรุษยอมให้สุภาพสตรีเลยไม่ได้เลยหรือไง?"

"และคะแนนสอบครั้งนี้ของนาย ดึงทั้งชั้นเรียนให้ล้าหลังจริงๆ ครูคิดว่านายน่าจะลุกขึ้นและอธิบายให้ทุกคนฟัง! ยังไงซะห้องเราก็เป็นเพราะนายนั่นแหละ ที่ตกลงมาจากตำแหน่งที่หนึ่ง"

เฉินโม่รู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย คำพูดของหวางลี่ก็ยังพอมีดีอยู่บ้าง แต่ในตอนนั้นเขาก็ยังไม่ได้จุติใหม่ และผลการสอบครั้งนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลยด้วยซ้ำ

ในตอนนี้ เจี่ยงหยาวลุกขึ้นยืน ร้องขอความเป็นธรรมเพื่อเฉินโม่: "คุณครู คำพูดของท่านไม่ถูกนะคะ แม้ว่าเฉินโม่สอบได้ไม่ดี แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลที่หัวหน้าห้องจะโจมตีเขา! ถ้าต้องการขอโทษ ฉันคิดว่าน่าจะเป็นหัวหน้าห้องต่างหากที่ต้องขอโทษเฉินโม่!"

"เฉินโม่ ฉันรู้สึกว่าในเมื่อกล้าทำเรื่องบางเรื่อง ก็ต้องกล้ารับผิดชอบ ในเมื่อทำผิดแล้ว ก็ต้องกล้าที่จะยอมรับความผิดพลาด นายคิดว่ายังไง?" หวางลี่ยังคงโน้มน้าวอย่างอ่อนโยนต่อ

ครั้งนี้เฉินโม่ไม่เถียงแล้ว เขาเข้าใจเจตนาของหวางลี่ผิด เขาคิดว่าเด็กกากกับเด็กเรียนดีเมื่อเทียบกันแล้ว แน่นอนว่าเด็กเรียนดีเป็นที่ยอมรับในหมู่คุณครูมากกว่า

แต่ว่า การไม่เถียงไม่ได้แปลว่าเฉินโม่จะยอมแพ้

"คุณครู ผมยอมรับว่าผมละทิ้งการสอบ ผมทำไม่ถูกต้อง แต่ตอนนี้มีเหตุผลที่ไม่สามารถบอกได้ ถ้าให้โอกาสผมอีกสักครั้ง ผมไม่คิดว่าคะแนนสอบของตัวเองจะแย่กว่าหัวหน้าห้องนะ!" เฉินโม่ยิ้มเบาๆ และมองครูประจำชั้น

"ฮ่าๆ เขาบอกว่าคะแนนของตัวเองดีกว่าหัวหน้าห้องเรียนอีก! ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหม!" หลินทาวหัวเราะอย่างเกินหน้าเกินตา

ทันใดนั้น เพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่ทั้งห้องต่างก็ขำออกมา คะแนนของเฉินโม่นั้นแย่มากๆ จะได้มากกว่าหัวหน้าห้องได้ยังไง?

เห็นได้ชัดเจนมาก ว่าเฉินโม่ขี้โม้