แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 60

เป็นเพียงคนแก่ที่สวมชุดจงซานจวงสีดำตามหลังวัยรุ่นมา มีสีหน้าแปลกๆ เขาขมวดคิ้วและถามว่า: "คุณชายเฟย ทำแบบนี้ได้จริงๆเหรอ?"

เอียนเฟยหันหน้า มองดูชายแก่ เผยให้เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์: "ลุงจ้าววางใจได้ ฉันมีลิมิตของฉัน!"

ชายแก่พยักหน้าอย่างจำใจ ไม่พูดอะไรเลย

เฉินโม่กำลังจะจากไป จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังลั่นดังมาจากประตูใหญ่ เหมือนว่ามีคนเรียกชื่อของเขา

ทันใดนั้น เฉินโม่ก็รีบก้าวเท้า เดินมายังประตูใหญ่ของโรงเรียน

เอียนเฟยเห็นว่ามีคนออกมา ก็พูดกับเหล่าคุณป้าทันที: "มีคนออกมาแล้ว เริ่มตะโกนได้!"

เหล่าคุณป้าตะโกนออกมาทันที:"เฉินโม่ พวกเราจะถอนหมั้น! เฉินโม่ พวกเราจะถอนหมั้น!"

การโห่ร้องดังลั่นนี้ ทำให้นักเรียนในอาคารเรียน โผล่หัวออกไปมอง สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

คราวนี้ เฉินโม่ได้ยินอย่างชัดเจน เพียงแต่ ใบหน้าของเขาดูเฉื่อยชา

ไอ้หวาง รปภ.ของโรงเรียน ออกมาจากห้องรักษาความปลอดภัย และตะโกนบอกกลุ่มคุณป้าว่า: "อย่ามาส่งเสียงดังตรงนี้ ไปส่งเสียงดังที่พล่าซ่าโน่นไป!"

ทันใดนั้นมีป้าคนหนึ่งไม่พอใจ: "ไอ้เฒ่าหวาง จะทำไม ไม่เจอสองสามวันปีกกล้าขาแข็งเลยสินะ? กล้าไล่พวกเราไปเนี่ย! เชื่อไหมว่าฉันจะโทรหาชุ่ยฮัว ให้แกนอนไม่หลับสักเดือน!"

ไอ้เฒ่าหวางได้ยิน ทันใดนั้นก็หงอยทันที ในกลุ่มคนนี้ มีคนรู้จักของภรรยาเขาอยู่หลายคน

ไอ้เฒ่าหวางไม่กล้าล่วงเกิน!

"โอเคๆ ฉันไม่ไล่พวกคุณไป พวกคุณเบาเสียงหน่อยได้ไหม?"

"หยุด นี่ก็พอประมาณแล้ว" เหล่าคุณป้าถึงจะพอใจ

แม้ว่าเอียนเฟยไม่เคยเห็นเฉินโม่ แต่เคยเห็นรูปภาพของเฉินโม่แล้ว ก็ต้องจำได้ว่าคนที่ออกมาจากโรงเรียนก็คือเฉินโม่

"หยุด!" เอียนเฟยโบกมือห้ามกลุ่มคุณป้าเหล่านั้นไว้

ทันใดนั้น ทั้งโลกก็เงียบสงัด

เฉินโม่ไม่สนใจคำเรียกที่สับสนลิ้นพันนั่นเลย เงยหน้าเล็กน้อย และกล่าวด้วยความประหลาดใจว่า: "คุณคือลูกหลานตระกูลย่อยของตระกูลเอียน เอียนอานฉงอาจจะแก่หงำเหงือกแล้ว? ไม่คิดเลยว่าจะส่งลูกหลานรุ่นที่สามของสายเลือดไม่โดยตรงมาถอนหมั้น"

เอียนเฟยหัวเราะ มองนักเรียนจำนวนมากที่เดินอยู่ด้านหลังเฉินโม่ จู่ ๆ ก็จริงจังขึ้นมา: "โอเค พอแล้ว ฉันก็พูดไปแล้ว ฉันยังมีธุระอื่นอีก นายก็ไม่ต้องรั้งฉันไว้แล้ว บ๊าย!"

พูดจบ เอียนเฟยก็โบกมือให้ชายแก่ข้างๆที่ก้มศีรษะไม่พูดอะไร และหนีไปอยากรวดเร็ว

ก่อนไป เขาก็ไม่ลืมโยนธนบัตรสีแดงกองหนึ่งให้คุณป้าผู้นำทั้งสองด้วย

เหล่าคุณป้าที่แบ่งเงินกันเรียบร้อยแล้ว ก็แยกย้ายกันไปอย่างมีความสุข ป้าที่เป็นผู้นำทั้งสองตะโกนใส่เอียนเฟยว่า: "พ่อหนุ่ม ต่อไปถ้ามีเรื่องแบบนี้ให้ทำอีก อย่างลืมมาหาพวกป้าๆนะ!"

เห็นเอียนเฟยที่ทิ้งคำไว้สองประโยค แล้วก็รีบไปทางที่นี่ ส่ายหน้า เฉินโม่หัวเราะดังลั่น: " ไม่คิดเลยว่าตระกูลเอียนยังจะมีตัวตลกแบบนี้อยู่!"

เฉินโม่ยืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้รีบจากไปทันที แต่ตรึกตรองถึงจุดประสงค์ที่มาของเอียนเฟย

ผ่านไปครู่หนึ่ง เฉินโม่ก็คิดออกแล้ว และยิ้มเบา ๆ : "ที่แท้ก็เป็นเช่นนั้น!"