แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 693

คุณสือไม่ยอมแสดงให้เห็นว่าตนด้อยกว่า ตะโกนด้วยความโมโหว่า “จองหอง!”

ความแข็งแกร่งของปรมาจารย์ชั่วคราว เพียงพอที่จะสามารถเอาชนะยอดฝีมือแดนในชั้นสูงสุดที่มีชื่อเสียงมาหลายปีได้

เพียงแต่คราวนี้คุณสือเจอคนเก่งจริง ๆ

ดูเหมือนพลังฝ่ามือของซุนบาเทียนจะเรียบง่ายไม่ซับซ้อน แต่แฝงไว้ด้วยพลังกดดันที่รุนแรง เหมือนภูเขายักษ์ที่กดทับเขา

ภายใต้แรงกดดันที่รุนแรงนี้ทำให้ขาของคุณสือสั่นเล็กน้อย และเขารู้สึกตกใจมาก แต่เขาไม่สามารถยอมรับความพ่ายแพ้ได้

“ทะลวง!”

คุณสือระดมชี่แท้ทั้งหมดในร่างกาย และต่อต้านฝ่ามือของซุนบาเทียนอย่างบ้าคลั่ง เขาชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง

ใต้เวที สีหน้าของเสิ่นฉีเซิ่งเต็มไปด้วยความตกใจ “นี่....คุณสือกำลังจะแพ้แล้วเหรอ?”

สีหน้าของเสิ่นหยูปิงเย็นชาจนน่ากลัว ตอนนี้สามารถมองเห็นชัยชนะบนเวทีได้อย่างง่ายดาย “คุณพ่อ เกรงว่าบุคคลนี้จะแข็งแกร่งกว่าคุณสือสิบเท่า ดังนั้นคุณพ่อควรจะวางแผนไว้เสียแต่เนิ่น ๆ!”

“คุณสือเป็นยอดฝีมือที่พ่อจ้างมาด้วยเงินที่สูงมาก แม้แต่เขาก็แพ้แล้ว ตอนนี้พ่อไม่มีคนให้ใช้ได้อีกแล้ว สีหน้าของเสิ่นฉีเซิ่งเต็มไปด้วยความท้อแท้ “ดูเหมือนว่างานพันธมิตรสี่ฝ่ายคราวนี้ พวกเราจะขาดทุนย่อยยับอีกครั้ง!”

“โอ้ คุณยังสามารถต้านได้? ผมประเมินคุณต่ำไปจริง ๆ” ซุนบาเทียนยกเปลือกตาขึ้นเล็กน้อย เหลือบมองคุณสือแวบหนึ่ง แล้วหรี่ตาลง “แต่การต่อสู้ดิ้นรนของคุณไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เพราะผลลัพธ์ถูกกำหนดไว้นานแล้ว!”

หลังจากกล่าวจบ เขากดฝ่ามือลงไปอีกครั้ง พลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าทะลวงเกราะป้องกันของคุณสือทันที ทำให้เขาพ่ายแพ้ยับเยิน!

แรงกดดันนั้นทำให้คุณสือคุกเข่าอยู่บนพื้น เขาไม่มีความกล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น

“ผมยอมรับความพ่ายแพ้แล้ว!”

คุณสือแทบจะตะโกนประโยคนี้ออกมา แข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งมากจริง ๆ เขาใช้เทคนิคลับเพื่อเข้าสู่ระดับปรมาจารย์ชั่วคราวแล้ว แต่กลับไม่สามารถรับได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว

ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายยังไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด มิเช่นนั้นเขาคงตายไปนานแล้ว

“ฮึ่ม คนต่อไป!” ซุนบาเทียนโบกมือ แล้วคุณสือก็กระเด็นออกไปจากเวทีและล้มลงอยู่บนพื้น

สีหน้าของมู่หรงเค่อเต็มไปด้วยความตกตะลึง “ปรมาจารย์! นึกไม่ถึงว่าหวงเจิ้นหลงจะเชิญปรมาจารย์มา!”

“ลุงสุ่ย คุณโทรไปหายานเอ๋อร์อีกครั้ง เกรงว่าตอนนี้มีเพียงเฉินโม่เท่านั้นที่จะสามารถแก้วิกฤติได้!”

“ครับ!”

โทรศัพท์ยังคงไม่สามารถเชื่อมต่อได้ มู่หรงเค่อทำได้เพียงถอนหายใจด้วยความจำใจ

หวงเจิ้นหลงยืนขึ้นด้วยความตื่นเต้น ประสานมือทั้งสองแล้วคำนับไปทางเสิ่นฉีเซิ่ง หัวเราะเสียงดังและกล่าวว่า “ไอ้เสิ่น ขอบคุณสำหรับการยอมจำนน!”

เสิ่นฉีเซิ่งกังวลว่าหวงเจิ้นหลงจะโจมตีอีกครั้ง ถึงแม้ว่าในใจของเขาจะรู้สึกโกรธมาก แต่เขาทำได้เพียงแกล้งทำเป็นยิ้มและกล่าวว่า “เมื่อยินยอมเดิมพัน ก็ต้องยอมรับเมื่อตนเองพ่ายแพ้ มิกล้ารับ มิกล้ารับ!”

หวงเจิ้นหลงหันมามองมู่หรงเค่อแวบหนึ่ง รอยยิ้มชั่วร้ายประกายอยู่ในดวงตา

หัวใจของมู่หรงเค่อจมดิ่งลง ดูเหมือนว่าหวงเจิ้นหลงต้องการต่อสู้กับเขาแล้ว