แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 708

เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว เจียงเหอซานรู้อย่างชัดเจนว่าตนเองไม่จำเป็นต้องอยู่อีกต่อไปแล้ว

“เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว เซี่ยงชงก็เก่งขนาดนี้แล้ว ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเขายิ่งไม่อาจที่จะหยั่งรู้ได้ ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าคุณมีไม้ตายอะไร แต่ผมยังคงอยากจะเตือนคุณประโยคหนึ่ง อย่าประเมินศัตรูต่ำเกินไป!”

เฉินโม่พยักหน้า ยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ผมรู้แล้ว!”

เจียงเหอซานสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินจากไป ถ้าเขายังคงอยู่ต่อไป เขารู้สึกว่าตนเองจะมีแรงกระตุ้นที่จะอยากจะทุบทำลายข้าวของ

เฉินโม่มองเจียงเหอซานเดินจากไป เขาใช้นิ้วเคาะบนโต๊ะเบา ๆ ครุ่นคิดและวางแผนอยู่ในใจ

“ก่อนเปิดเทอมยังมีเวลาอีกระยะหนึ่ง หลังจากต่อสู้กับซุนบาเทียนแล้ว พลังบำเพ็ญของผมยิ่งแน่นขึ้น และค่อย ๆ มุ่งสู่ความสำเร็จอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว มันถึงเวลาก็จะสามารถบรรลุชั้นหกแดนรวมพลังแล้ว!”

“เมื่อถึงเวลานั้น ถึงแม้ว่าเซี่ยงชงและหนานกงหยู่จะบรรลุถึงแดนเทพแล้ว ผมก็ไม่กลัวแม้แต่น้อย!”

สีหน้าของเฉินโม่ราบเรียบ เขาไม่ใส่ใจกับคำเตือนของเจียงเหอซาน พวกเขารู้แค่ความน่าสะพรึงกลัวของเซี่ยงชง แต่พวกเขาไม่รู้ความตื้นลึกหนาบางของเฉินโม่เลย

“หลังจากไปเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว จะมีเวลาในการฝึกน้อยลงมากอย่างแน่นอน ถ้าเช่นนั้นก็ถือโอกาสตอนนี้ฝึกบรรลุถึงชั้นหกแดนรวมพลังก่อน”

หลังจากตัดสินใจได้แล้ว เฉินโม่ก็หายตัวไป เขามาถึงภูเขาเล็ก ๆ ที่อยู่ห่างจากฐานเพียงไม่กี่กิโลเมตร

เขาใช้หินหยกที่เก็บไว้ในแหวนเก็บของ สร้างค่ายกลรวมทิพย์วงกลมขนาดใหญ่ แล้วสร้างค่ายกลป้องกันลวงตาที่ด้านนอกเพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นมารบกวน

เฉินโม่นั่งขัดสมาธิ และเริ่มฝึกเพื่อที่จะบรรลุชั้นหกแดนรวมพลัง

ครึ่งเดือนต่อมา บนภูเขาเล็ก ๆ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของยานจิง จู่ ๆ ก็มีลมกระโชกอย่างแรง เมฆเคลื่อนตัวอยู่บนท้องฟ้ามากมาย เกิดฟ้าผ่าเสียงดังสนั่น ราวกับว่าฉากวันโลกาวินาศกำลังมาถึง

จางเป่าเป็นคนในท้องถิ่นของยานจิง และเป็นคนที่ชื่นชอบการปั่นจักรยาน วันนี้เขาบังเอิญปั่นจักรยานที่ซื้อมาใหม่ โดยปั่นจากถนนรอบใจกลางเมืองไปทางตะวันตกเฉียงเหนือของยานจิง

จางเป่านั่งพักบนหินที่อยู่ข้างถนน เงยหน้าดื่มน้ำ

เพียงแต่ทันใดนั้นก็มีลมกระโชกแรงแปลก ๆ ทำให้เขาไม่สามารถลืมตาได้

“นี่มันคืออะไร? ข้ามทัณฑ์เหรอ!”

จางเป่าไม่ได้เป็นแค่คนที่ชื่นชอบการปั่นจักรยานเท่านั้น แต่ยังเป็นแฟนคลับของนิยายออนไลน์อีกด้วย โดยเฉพาะเขารู้สึกชื่นชอบนิยายแนวฝึกเซียนและอยู่ยงคงกระพันเป็นพิเศษ เมื่อเขาได้เห็นฉากนี้ ไม่เพียงแค่เขาไม่รู้สึกกลัวแม้แต่น้อยเท่านั้น แต่เขากลับรู้สึกตื่นเต้นมาก และความคิดแรกของเขาไม่ใช่การวิ่งหนี แต่อยากจะวิ่งไปดูที่ภูเขาลูกนั้น

นี่เป็นความคิดที่บ้าระห่ำ แต่จางเป่าเป็นคนที่ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา เขาปั่นจักรยานอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าไปที่ภูเขาเล็ก ๆ ลูกนั้น

แต่น่าเสียดายพายุที่อยู่รอบ ๆ ภูเขารุนแรงเกินไป จางเป่ายังไปไม่ถึงเส้นขอบของภูเขาด้วยซ้ำ เขาก็ไม่สามารถเข้าไปได้อีก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงหยุดและมองร่างที่อยู่กลางพายุหมุนและกลางสายฟ้าเท่านั้น

และมองด้วยสายตาเลื่อมใสอย่างยิ่ง!

“จริงสิ โทรศัพท์มือถือ!”

จางเป่ารีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วเริ่มบันทึกฉากนี้

“ถ้าโพสต์บนโลกโซเชียล ต้องเป็นข่าวใหญ่อย่างแน่นอน!”