แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 766

จี๋ต๋าจิ่วตูเหลือบมองเฉินโม่และคนอื่น ๆ กล่าวด้วยความกล้าหาญว่า “ไป พวกเราไปหาประธานหลี่กันเถอะ ถามเขาว่าทำไมเสี่ยวถิงถึงไม่ผ่านการคัดเลือก? ถ้าคะแนนโหวตจากผู้ชมไม่สามารถตัดสินได้ ถ้าเช่นนั้นก็อย่ามาอ้างว่าการประกวดเปิดเผยและยุติธรรมเพื่อหลอกคนอื่น”

เฉินโม่มองจี๋ต๋าจิ่วตูและพยักหน้าเบา ๆ เขารู้ว่าตอนนี้ไอ้อ้วนที่กล้าหาญและไม่กลัวพลังอำนาจใด ๆ ในชาติก่อนกลับมาแล้ว

“ไป พวกเราไปเป็นเพื่อนนาย!” ห่าวเจี้ยนตบไหล่จี๋ต๋าจิ่วตูและกล่าวเสียงดัง

“ขอบคุณ!” สีหน้าของจี๋ต๋าจิ่วตูเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง หันไปจูงมือหยางบี้ถิงและกล่าวว่า “ไป พวกเราไปหาประธานหลี่กันเถอะ!”

“หยุด!” หลิ่วอี้เฟยคลายมือที่กอดอกออก มองหยางบี้ถิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม และกล่าวเยาะเย้ยว่า “หยางบี้ถิง พวกเขาล้วนเป็นคนที่โลกทัศน์แคบ เธอจะตามพวกเขาไปก่อกวนด้วยเหรอ?”

“เธอคิดว่าประธานหลี่จะรับปากคำขอของพวกเขาเหรอ? เธอรู้ดีกว่าใครว่าประธานหลี่ต้องการอะไร!” หลิ่วอี้เฟยมองหยางบี้ถิงด้วยสายตาหยอกล้อ

หยางบี้ถิงรู้สึกตกใจ อดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปสองก้าว และสีหน้าเปลี่ยนไปมาก

ในที่สุดจี๋ต๋าจิ่วตูก็ค้นพบว่าหยางบี้ถิงผิดปกติ และถามด้วยความกังวลว่า “เสี่ยวถิง คำพูดของเธอหมายความว่าอย่างไร? คุณมีอะไรปิดบังพวกเราใช่ไหม?”

หยางบี้ถิงรู้สึกตกใจและส่ายศีรษะอย่างรวดเร็ว “ไม่ ไม่มี นายอย่าฟังเธอพูดจาเหลวไหล!”

“จิ่วตู ฉันไม่อยากเป็นนักแสดงของบริษัทเจิ้นซิงมีเดียแล้วจริง ๆ พวกเรากลับกันเถอะ!” หยางบี้ถิงกล่าวด้วยสายตาวิงวอน

ตอนนี้ทุกคนสามารถมองออกว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาอย่างที่เห็น!

“ประธานหลี่ร้องขอโดยไร้เหตุผลกับคุณใช่ไหม? แล้วคุณปฏิเสธ ดังนั้นเขาจึงทำให้คุณไม่ผ่านการคัดเลือก?” จี๋ต๋าจิ่วตูถามด้วยสีหน้าจริงจัง

หยางบี้ถิงไม่พูดอะไร แต่เม้มริมฝีปากไว้แน่น

“เสี่ยวถิงพูดออกมาสิ พวกเขารังแกคุณใช่ไหม?” จี๋ต๋าจิ่วตูถามด้วยสีหน้ากังวล

หยางบี้ถิงก้มหน้า กัดริมฝีปากแน่น แต่ไม่พูดอะไร

“คุณ.......” จี๋ต๋าจิ่วตูกำหมัดทั้งสองไว้แน่น แต่เมื่อเขาเห็นชายหนุ่มห้าหกคน สวมชุดสูทดำเดินเข้ามาด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดทันที

คนพวกนี้ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน!

ชายหนุ่มพวกนั้นยืนอยู่หลังหลิ่วอี้เฟยอย่างเงียบ ๆ มองจี๋ต๋าจิ่วตูและคนอื่น ๆ ด้วยท่าทางไม่เป็นมิตร

หลิ่วอี้เฟยิ่งลำพองใจมากขึ้นไปอีก มองจี๋ต๋าจิ่วตูและคนอื่น ๆ กล่าวเยาะเย้ย “เจ้าหนู ถ้าไม่อยากถูกทำร้ายก็รีบไสหัวออกไปซะ!”

ใบหน้าของกู่หลินเฟิงเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม ขณะที่เขากำลังจะก้าวออกไป เพื่อจะไปยืนขวางจี๋ต๋าจิ่วตู แต่เขาถูกดึงเอาไว้เสียก่อน

เฉินโม่ขยับร่างกายเล็กน้อย แล้วไปยืนขวางอยู่ตรงหน้าจี๋ต๋าจิ่วตูก่อน ในเมื่อเขาเป็นคนแนะนำให้จี๋ต๋าจิ่วตูไปขอคำอธิบายจากประธานหลี่ ถ้าเช่นนั้นเขาจะต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้น

“หลีกไป!” เฉินโม่มองหลิ่วอี้เฟย และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ