แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 839

กรงเล็บขนาดยักษ์เหมือนสายฟ้าสองเส้นที่ทะลุผ่านท้องฟ้ายามราตรี และฉีกท้องฟ้าออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยพลังมหาศาล พุ่งเข้ามาหาเฉินซงจื่อ

สีหน้าของหยูหมั่นกวน ผู้นำตระกูลหยู ซึ่งเป็นตระกูลใหญ่อันดับสองในโลกฝึกบู๊ของเมืองจงไห่ เต็มไปด้วยความตกใจ “นั่นคือ... วิชาหัตถ์มังกร!”

“เป็นท่าไม้ตายที่มีชื่อเสียงของหยุนคงมานานนับสิบปี!”

“คราวนี้นักพรตเฒ่าต้องแพ้อย่างแน่นอน”

“ไม่มีใครสามารถรอดชีวิตจากวิชาหัตถ์มังกรของเขาได้ ตอนนั้นชื่อเสียงของวิชาหัตถ์มังกรสะท้านไปทั่วโลกฝึกบู๊เป็นเวลานาน!” ผู้นำตระกูลอีกคนถอนหายใจและกล่าว

บรรดาคนที่เป็นสมาชิกของตระกูลบู๊ ต่างมองการโจมตีที่ทรงพลังของหยุนคง ด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ

นึกไม่ถึงว่าหยุนคงที่หายตัวไปสิบปี เมื่อปรากฏตัวอีกครั้ง พลังความแข็งแกร่งที่เขาแสดงออกมานั้นทรงพลังกว่าเมื่อก่อนมาก

หยุนหยานกล่าวเยาะเย้ย “คุณท่านใช้วิชาหัตถ์มังกรแล้ว นักพรตเฉินแพ้แน่นอน!”

หยุนซานพยักหน้าและกล่าวว่า “เขาสามารถบีบบังคับจนคุณท่านต้องใช้วิชาหัตถ์มังกร พลังความแข็งแกร่งของนักพรตเฉินน่าทึ่งจริง ๆ ถ้าไม่มีคุณท่าน ตระกูลหยุนคงไม่สามารถรักษาตำแหน่งตระกูลบู๊อันดับหนึ่งไว้ได้”

สีหน้าของหยุนเทียนหลิงที่นั่งอยู่บนรถเข็น เต็มไปด้วยความประหลาดใจและความอิจฉา มองหยุนคงที่อยู่กลางอากาศด้วยสีหน้าเลื่อมใส

“ฮึ่ม สถานะของตระกูลหยุน ไม่ใช่ผู้บำเพ็ญที่ไร้สำนักและไม่มีพื้นฐานความแข็งแกร่งจะสามารถเทียบได้!”

เฉินซงจื่อไม่สนใจความคิดเห็นของคนพวกนั้น เขาปล่อยพลังหมัดขึ้นไปบนฟ้า ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขายืนอยู่กลางพายุหมุนที่พัดกระหน่ำ

และตอนที่พวกเขาสองคนปะทะกัน เหมือนว่าโลกทั้งใบจะสั่นสะเทือน

กรงเล็บยักษ์แตกกระจาย ร่างของหยุนคงกระเด็นกลับหัวออกไป และถอยไปห้าหกก้าวถึงจะสามารถยืนอย่างมั่นคงได้

เฉินซงจื่อกระเด็นออกไปเช่นกัน และล้มอยู่บนพื้น กระอักเลือดออกมาเต็มปาก

ตอนนี้พวกเขาเข้าใจแล้วว่าที่แท้เฉินซงจื่อนั้นแข็งแกร่งจนถึงขนาดนี้แล้ว

หลีเจี้ยนหุย ยักษ์ใหญ่ด้านอสังหาริมทรัพย์กล่าวว่า “นึกไม่ถึงว่าเขาจะทรงพลังขนาดนี้ ตอนที่หอการค้าโม่เจียเพิ่งเข้ามาในเมืองจงไห่ พวกเราปราบเขาหนักขนาดนั้น แต่เขาก็ไม่ได้ใช้กำลังข่มขู่พวกเรา แต่พวกเรากลับไปขอให้ตระกูลหยุนมาปราบปรามเขาอีก!”

“เมื่อเทียบกับเขาแล้ว พวกเราเป็นคนเลวทรามต่ำช้าใช่ไหม?”

หวางไค่เยว่พยักหน้า ด้วยสีหน้าสำนึกผิดเล็กน้อย “ถ้าเขาแสดงให้พวกเราเห็นความแข็งแกร่งที่ทรงพลังนี้ตั้งแต่แรก หอการค้าโม่เจียต้องพัฒนาเร็วกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้อย่างแน่นอน!”

“เขาเป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควรแก่การเคารพ และเป็นนักธุรกิจที่มีคุณธรรม”

หลีเจี้ยนหุยส่ายศีรษะและกล่าวว่า “แต่น่าเสียดายที่การทำธุรกิจนั้นเหมือนอยู่ในสนามรบ สุดท้ายคนที่สามารถอยู่รอดได้ ส่วนใหญ่จะเป็นคนที่ไร้ศีลธรรม และคนอย่างเขาก็ถูกลิขิตแล้วว่าจะต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้!”

หยุนซานมองเฉินซงจื่อด้วยสายตาเคร่งขรึม “ท่านพรตเฉิน นายแพ้แล้ว!”