แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 844

“ฉันจะสั่งสอนแกเอง!”

เฉินโม่ส่ายศีรษะ “นายไปรักษาตัวก่อน ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง!”

“ครับ!” เฉินซงจื่อไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งแม้แต่น้อย

“เฉินโม่ ตายเสียเถอะ!” หยุนซานตะโกนด้วยความโกรธ และใช้ท่าไม้ตายทันที

“วิชาหัตถ์หมุนเมฆ!”

หยุนซานกระโดดขึ้นไปกลางอากาศ ฝ่ามือของเขาประกบกัน จากนั้นก็คลายออกอย่างรวดเร็ว แล้วกดลงบนร่างของเฉินโม่

สีหน้าของหยุนเทียนหลิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “คุณพ่อใช้ท่าไม้ตายของตนเองทันที เฉินโม่ วันนี้แกต้องตายอย่างแน่นอน!”

เล่หรูหั่วรู้สึกกังวล ถึงว่าแม้ว่าเฉินโม่จะเป็นอาจารย์ของนักพรตเฒ่า แต่เล่หรูหั่วไม่รู้ว่าเฉินโม่แข็งแกร่งแค่ไหน

เล่หรูหั่วอยากจะเตือนเฉินโม่ว่าอย่าอวดดี แต่ตอนนี้สถานะของเธอคือว่าที่ภรรยาของหยุนเทียนหลิง การเตือนศัตรูของพ่อสามีในอนาคต จะถูกคนอื่นวิพากษ์วิจารณ์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เล่หรูหั่วจึงทำได้เพียงเก็บความกังวลไว้ในก้นบึ้งของหัวใจเท่านั้น

เฉินซงจื่อมองหยุนซาน และแอบเยาะเย้ย ถึงแม้เขาจะรู้ว่านี่เป็นท่าไม้ตายของหยุนซาน แต่เขาก็ไม่คิดจะเตือนเฉินโม่ เพราะเฉินซงจื่อรู้ว่าด้วยความแข็งแกร่งของเฉินโม่แล้ว การจัดการหยุนซานเป็นแค่เรื่องของหมัดเดียวเท่านั้น

“วิชาหัตถ์หมุนเมฆของหยุนซานสมคำร่ำลือจริง ๆ เคล็ดวิชานี้ไม่แตกต่างจากวิชาเปลี่ยนมังกรลวงตาของหยุนคงมากนัก” หยูหมั่นกวนถอนหายใจและกล่าว

“ได้ยินว่าวิชาหัตถ์หมุนเมฆของหยุนซาน ดัดแปลงมาจากวิชาเปลี่ยนมังกรลวงตาของหยุนคง และพลังไม่ธรรมดาเช่นกัน” ผู้นำตระกูลหวางกล่าว

“ตระกูลหยุนยืนหยัดเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในโลกฝึกบู๊ของเมืองจงไห่เป็นเวลาหลายสิบหลายปี ดังนั้นชื่อเสียงต้องสมคำร่ำลืออย่างแน่นอน! แค่มีหยุนคงและหยุนซานอยู่ ก็จะไม่มีใครสามารถสั่นคลอนตำแหน่งของตระกูลหยุนในเมืองจงไห่ได้!” หยูหมั่นกวนกล่าว

“แค่ไม่รู้ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นจะแข็งแกร่งแค่ไหน? ในเมื่อเขาสามารถทำให้นักพรตเฉินเรียกว่าอาจารย์ได้ คิดว่าเขาต้องพิเศษกว่าคนอื่นแน่นอน!”

ผู้นำตระกูลหวางส่ายศีรษะแล้วกล่าวว่า “ผมไม่คิดเช่นนั้น เด็กคนนั้นอายุอย่างมากที่สุดแค่สิบแปดปีเท่านั้น ถึงแม้ว่าเขาจะเริ่มฝึกบู๊ตั้งแต่เกิด มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะแข็งแกร่งกว่าหยุนซานได้ แล้วนับประสาอะไรกับหยุนคง”

เป็นไปได้ยังไง!

ทุกคนเงียบ!

ทุกคนมองเฉินโม่ด้วยความตกใจกลัว และสีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“หยุนซาน... แพ้แล้ว?” สีหน้าของหยูหมั่นกวนเต็มไปด้วยความตกตะลึง เขาคิดถึงความเป็นไปได้นับร้อย แต่เขาไม่เคยคิดว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้

หยุนเทียนหลิงร้องเหมือนหมูถูกเชือก “ไม่ เป็นไปไม่ได้! พ่อของฉันเป็นถึงปรมาจารย์แดนคุ้มกาย แล้วเขาจะไม่สามารถต้านรับแม้แต่กระบวนท่าเดียวได้อย่างไร? แกใช้กลอุบายต่ำทรามอะไรกับพ่อของฉัน?”

คนส่วนใหญ่ยอมรับคำพูดของหยุนเทียนหลิง พวกเขารู้สึกว่าเฉินโม่ต้องใช้กลอุบายต่ำทรามบางอย่าง มิฉะนั้น หยุนซานคงไม่ถึงกับไม่สามารถต้านได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว?

เฉินโม่ไม่มองหยุนเทียนหลิงด้วยซ้ำ เขาทำอะไร ไม่จำเป็นต้องอธิบาย

แต่เฉินซงจื่อไม่อยากให้เฉินโม่ถูกเข้าใจผิด เขาจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ความสามารถของอาจารย์ผม ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาอย่างพวกคุณจะสามารถจินตนาการได้ ไม่ต้องพูดถึงหยุนซาน ถึงเป็นผมก็ยากจะที่ต้านรับได้แม้แต่กระบวนท่าเดียวของอาจารย์!”