แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 868

เพียงแต่ มีคนบางกลุ่มกำลังมุ่งหน้ามายังกลุ่มคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรัง

“เฉินไต้ซือ โปรดปรากฏตัวออกมา!” ชายชราสวมชุดลัทธิเต๋าคนหนึ่งตะโกนเสียงดัง ขณะที่เขาเดินอยู่กลางอากาศ

เฉินโม่ที่กำลังหลับตาฝึกอยู่บนดาดฟ้า ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ และมองนักพรตเฒ่าด้วยความเย็นชา

“แกเป็นใคร” เฉินโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ฉันนักพรตเฟยหลงจากเขาจิ่วหัว ต้องการหารือบางอย่างกับเฉินไต้ซือ!” นักพรตเฒ่าประสานมือทั้งสองข้างเป็นการคำนับเฉินโม่

“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับแก” เฉินโม่ปฏิเสธ

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็อย่ามาโทษว่าฉันไม่เกรงใจ!” นักพรตเฟยหลงเยาะเย้ย

“ฮึ่ม ทุกคนออกมาเถอะ อย่าลับ ๆ ล่อ ๆ อีกเลย!” เฉินโม่ลุกขึ้นยืน มองไปยังป่าที่อยู่หลังนักพรตเฟยหลง และพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา

“ฮ่า ๆ ผมบอกแล้วว่าพวกเราไม่สามารถปิดบังสายตาของเฉินไต้ซือได้หรอก ทุกคนออกมาเถอะ!” นักพรตเฟยหลงหัวเราะ

หนึ่ง สอง สาม......

ทั้งหมดสิบสองคน ทุกคนล้วนเป็นชายชราที่อายุเกินห้าสิบ

เฉินโม่ตกตะลึงเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าพลังบำเพ็ญของทั้งสิบสองคนนี้ล้วนเป็นแดนมองขวัญ

ปรมาจารย์แดนมองขวัญคนหนึ่ง ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน เป็นการดำรงอยู่ที่สูงสุดแล้ว แต่ตอนนี้ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมกันสิบสองคน หรือว่าแดนมองขวัญของโลกฝึกบู๊ในหัวเซี่ยมารวมตัวอยู่ที่นี่ทั้งหมด?

ถ้านักบู๊คนอื่นเห็นปรมาจารย์แดนมองขวัญรวมตัวกันสิบสองคน เกรงพวกเขาคงจะตกใจกลัวจนหมดสติไปแล้ว

ต้องรู้ว่าปกตินักบู๊แดนในนั้นมีน้อยอยู่แล้ว ปรมาจารย์ทั่วไปเป็นบุคคลที่เป็นเหมือนมังกรที่อยู่บนสวรรค์แล้ว และปรมาจารย์แดนมองขวัญล้วนเป็นเฒ่าประหลาดที่นั่งบัญชาการอยู่

ความจริงแล้วเคล็ดวิชาบู๊ของเซี่ยงชงเป็นวิชาวอกของพุทธศาสนาของหมื่นเผ่าในจักรวาล เพียงแต่เคล็ดวิชาที่เขาได้รับนั้นส่วนใหญ่หายไปแล้ว ทำให้พลังลดลงไปมาก

แต่สิ่งที่แน่นอนคือสิ่งที่เรียกว่าเคล็ดวิชาบู๊ของโลกใบนี้ ความจริงแล้วเป็นการสืบทอดมาจากการบำเพ็ญเซียนที่เสื่อมถอย

การบำเพ็ญเซียนที่เคยเจริญรุ่งเรือง จนถึงตอนนี้เสื่อมถอยจนเหล่านักบู๊ประคองชีวิตให้รอดไปวัน ๆ เท่านั้น แล้วระหว่างนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

และเมื่อพิจารณาจากจำนวนสิ่งมีชีวิตบนโลกนี้แล้ว โลกใบนี้ไม่ใช่ดาวเคราะห์ที่ขาดแคลนชี่ทิพย์อย่างแน่นอน แล้วอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้โลกกลายเป็นดาวเคราะห์ที่ขาดแคลนชี่ทิพย์และไร้ชีวิตชีวาเช่นนี้

เฉินโม่กำลังคิดถึงคำถามบางอย่าง แต่ในสายตาของนักพรตเฟยหลงและคนอื่นแล้ว พวกเขารู้สึกว่าเฉินโม่ตกตะลึงกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของพวกเขา

“เฉินไต้ซือ การที่พวกเรามารวมตัวกัน คิดว่าแกคงจะรู้จุดประสงค์ของพวกเราแล้ว แกคงจะไม่ให้พวกเรากลับไปมือเปล่าใช่ไหม?” นักพรตเฟยหลงหัวเราะ

“ส่งเคล็ดวิชาบู๊ของแกออกมา แล้วพวกเราจะไม่รบกวนแกและครอบครัวของแก” นักพรตเฟยหลงกล่าวเยาะเย้ย และเต็มไปด้วยความคุกคาม