แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 907

ในเวลานั้นเขายังคงสงสัย กับคะแนนของเฉินโม่ มหาวิทยาลัยใหญ่ๆดังพากันแย่งชิง แล้วทำไมถึงมาที่มหาวิทยาลัยหัวหนาน

แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความเป็นส่วนตัวของนักศึกษา ถึงแม้เขาจะเป็นผู้อำนวยการ ก็ไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย นานไป ผู้อำนวยการก็เลยลืมเรื่องนี้ไปเลย

ตอนนี้เมื่อเฉินโม่พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ผู้อำนวยการก็จำได้ทันที

จากนั้น ผู้อำนวยการก็เงียบ

ไม่น่าแปลกใจที่ศาสตราจารย์เสิ่นเจาะจงชื่อนี้โดยเฉพาะ ต้องการให้เฉินโม่เข้าร่วมให้ได้ และถ้าเฉินโม่ไม่ไป เขาก็จะไม่ไปเช่นกัน

เป็นไปได้ไหมว่าศาสตราจารย์เสิ่นมีสายตาที่แหลมคม และรู้ว่าเฉินโม่ได้แชมป์เอ็นทรานซ์ระดับประเทศ?

ไม่น่าเป็นไปได้ จากนิสัยของศาสตราจารย์เสิ่น เขาจะไม่ไปสนใจสิ่งเหล่านี้ ตรงจุดนี้ผู้อำนวยการค่อนข้างรู้จักเขาดี

ความเป็นไปได้อีกอย่างคือการแสดงของเฉินโม่ในบางแง่มุม ทำให้ศาสตราจารย์เสิ่นประทับใจมาก

เป็นครั้งแรก ที่ผู้อำนวยการเผชิญหน้ากับนักศึกษาคนหนึ่ง ไม่มีความมั่นใจ และมีความรู้สึกว่าไม่รู้ควรจะทำอย่างไร

“เฉินโม่ ตอนนี้นายเป็นนักศึกษาของหัวหนาน ไม่ว่าในอดีตนายจะเก่งแค่ไหน ตอนนี้ต้องคำนึงถึงปัญหาและมีจุดยืนเดียวกับมหาวิทยาลัยหัวหนาน” น้ำเสียงของผู้อำนวยการอบอุ่นและจริงใจมากขึ้น

“งานประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้ มันไม่ง่ายกว่ามหาวิทยาลัยหัวหนานจะคว้าโอกาสนี้มาได้ และเป็นโอกาสที่มหาวิทยาลัยหัวหนานของเราจะสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเอง ฉันหวังว่านายจะช่วยคว้าโอกาสในครั้งนี้ให้กับมหาวิทยาลัยหัวหนาน ไม่ใช่เพื่อสิ่งอื่นใด เพื่อตัวนายเองที่ตอนนี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยหัวหนาน!”

การแสดงออกของผู้อำนวยการรู้สึกเคร่งขรึม และเสียงของเขาก็ดังและทรงพลัง เหมือนกับนายพลที่ต้องสู้สุดชีวิตเพื่อปกป้องประเทศของตัวเอง

เฉินโม่มองไปที่ผู้อำนวยการ เลยหยุดแสดงใบหน้าเหลาะแหละ และเริ่มเคร่งขรึม

หากใช้ประโยคเดียวให้เฉินโม่อธิบายตัวตนของผู้อำนวยการ เฉินโม่ต้องการพูดเพียงสี่คำ เป็นแบบอย่างของครู!

บางทีอาจเป็นเพราะมีผู้อำนวยการเช่นนี้ มหาวิทยาลัยหัวหนานถึงสามารถดึงดูดผู้มีความสามารถระดับสูงในสาขาวิทยาศาสตร์ชีวภาพอย่างศาสตราจารย์เสิ่นมาได้

เฉินโม่ไม่ลังเล พยักหน้าและพูดว่า “โปรดบอกศาสตราจารย์เสิ่น ผมยินดีที่จะไปกับเขา"

“เยี่ยมมาก!” ผู้อำนวยการทุบโต๊ะอย่างตื่นเต้น มองไปที่เฉินโม่แล้วหัวเราะ “เด็กดี ฉันรู้อยู่แล้ว แชมป์เอ็นทรานซ์ระดับประเทศ จะไม่ใช่คนประเภทที่เพิกเฉยต่อสถานการณ์ส่วนรวมอย่างแน่นอน”

“ไม่ว่าผลลัพธ์ของงานประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้จะเป็นอย่างไร ก่อนอื่นฉันจะต้องกล่าวขอบคุณนายก่อน!"

ขณะที่พูด ผู้อำนวยการก็ยืนขึ้น และโค้งคำนับให้เฉินโม่ด้วยตนเอง