แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 117

สวี่รั่วยีโกรธจนหน้าแดง

โทรศัพท์มือถือถูกเธอโยนลงบนพื้น

“คุณสวี่” ผู้ช่วยตกใจกับปฏิกิริยานี้ มองโทรศัพท์ที่ตกลงพื้นหน้าจอแตกเป็นเสี่ยงๆ “เกิดอะไรขึ้นกับท่าน”

สวี่รั่วยีสีหน้าเย็นชา ดวงตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

“ไปดูผลการแข่งขันด้านนอก ถ้ามีคนได้คะแนนมากกว่าฉัน รีบมารายงาน”

เธอไม่เชื่อ จะมีเพียงผลงานของแอนนาเท่านั้นที่จะได้ที่หนึ่ง แต่น้ำหอมที่เธอปรับเปลี่ยนจะไม่ได้ที่หนึ่ง

สวี่รั่วฉิงมองลง เอามือถือใส่กลับเข้าไปในกระเป๋า

สวี่รั่วยีอวดดีเกินไป ถ้าเธอไม่ปรับเปลี่ยนมัน ไม่หลงตัวเอง บางทีเธออาจจะชนะและได้ที่หนึ่งตามที่เธอปรารถนาก็ได้

ไม่มีใครช่วยเธอได้

สวี่รั่วฉิงเงยหน้าขึ้นใหม่ เริ่มดูการประกวดการปรุงน้ำหอม

ไม่นานก็ถึงฟ่านเซียวเซียวสวี่รั่วฉิงพุ่งสมาธิไป กลัวว่าตนเองจะพลาดรายละเอียดบางอย่างไป

ผลงานของฟ่านเซียวเซียวดีกว่าที่สวี่รั่วฉิงคิดไว้มาก 9.5คะแนน

ถ้านับสวี่รั่วยีและอาจารย์ฟ่านเซียวเซียว ตอนนี้ฟ่านเซียวเซียวอยู่อันดับที่สาม ถือว่าไม่เลงวเลย

สวี่รั่วฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ขอแค่คนคนนั้นไม่มีการแสดงที่น่าตื่นตะลึง เธอก็ชนะการเดิมพันของลี่ถิงเซิ่งแล้ว

“ผู้เข้าแข่งขันคนสุดท้ายของวันนี้ มู่ชิง”

เมื่อพิธีกรพูดจบ ด้านล่างเวทีก็เริ่มพูดคุยกันขึ้น

“เขาเป็นใคร ฟังแล้วเหมือนเป็นนามแฝงเลย”

“ไม่รู้ ไม่เคยได้ยิน เมืองหลินชวนมีนักปรุงน้ำหอมชื่อนี้ด้วยเหรอ”

ฝูงชนมีความคิดที่แตกต่างกัน แม้แต่ปรมาจารย์นักปรุงน้ำหอมที่มีชื่อเสียงหลายท่านก็ยังไม่เคยได้ยินมู่ชิงชื่อนี้มาก่อน

มีเพียงสวี่รั่วฉิงที่แสดงปฏิกิริยาตื่นตัวในดวงตา

มู่ชิงผู้หญิงคนนี้ ความสามารถในการปรุงน้ำหอม คงจะไม่แพ้เธอ

แต่เธอไม่ค่อยได้ปรุงน้ำหอม และไม่ชอบโอกาสทางธุรกิจ ดังนั้นชื่อเสียงในต่างประเทศจึงสู้สวี่รั่วฉิงไม่ได้

กระบวนการการปรุงน้ำหอมของมู่ชิง เหมือนเมฆลอย เสียงน้ำไหลเหมือนกับการปรับงานศิลปะ

ทำให้พิธีกรมองอย่างตกตะลึงจนตาค้างพูดอะไรไม่ออก เขายังไม่เคยเห็นความสง่างามเช่นนี้ในการแสดงการปรุงน้ำหอมมาก่อน

ในสถานที่จัดงานมีกลิ่นหอมอ่อนๆจากศูนย์กลางฟุ้งกระจายไปทั่วงาน

สวี่รั่วฉิงดวงตาลึกขึ้น หัวใจรู้สึกหนาวสั่นเล็กน้อย

เกรงว่าผลงานนี้จะได้คะแนนเต็ม

อย่างน้อยจากมุมมองของเธอ น้ำหอมของมู่ชิงสมบูรณ์แบบและไม่มีที่ติเลย

สวี่รั่วฉิงไม่ได้ดูการแข่งขันต่อ เธอลุกขึ้น แล้วออกจากงานไป เดินผ่านทางเดิน มาถึงประตูห้องแขกวีไอพี เคาะประตูเบาๆ

“เข้ามา” เสียงทุ้มต่ำของชายคนหนึ่งดังมาจากข้างใน

สวี่รั่วฉิงจับมือจับประตูไว้ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ผลักประตูเข้าไป

“ฉันแพ้แล้ว” สวี่รั่วฉิงน้ำเสียงราบเรียบ

เธอมองไปที่ลี่ถิงเซิ่งชายคนนั้นกําลังนั่งทำงานอยู่บนโซฟา

มือของเขาที่เคาะแป้นพิมพ์หยุดลง เงยหน้าขึ้น มองไปที่สวี่รั่วฉิง

“ผลการแข่งขันออกมาแล้วเหรอ” ลี่ถิงเซิ่งถามอย่างไม่แยแส

“ยัง” สวี่รั่วฉิงตอบกลับ “แต่ฉันรู้ว่าฟ่านเซียวเซียวคงไม่ติดหนึ่งในสามแน่นอน”

ลี่ถิงเซิ่งหัวเราะ วางโน๊ตบุ๊กไว้ข้างๆ

รอยยิ้มที่มุมปากของเขา คาดการณ์ไม่ได้ ทำให้สวี่รั่วฉิงรู้สึกว่าไม่เคยเดาใจผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าได้เลย

สวี่รั่วฉิงเงียบไปสักพัก จ้องมองหน้าหล่อๆของลี่ถิงเซิ่ง ถามว่า “ประธานลี่มู่ชิงเป็นคนที่คุณเชิญมาเหรอ”

ลี่ถิงเซิ่งริมฝีปากบางม้วนงอขึ้น น้ำเสียงไม่สนใจไยดี “ไม่ใช่”

ขณะที่ลี่ถิงเซิ่งพูด ก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมา จิบไปหนึ่งคำ แล้วกล่าวว่า “ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น จะไปเชิญนักปรุงน้ำหอมคนหนึ่งมา เพื่อเอาชนะการเดิมพันของคุณ”

ทันใดนั้นสวี่รั่วฉิงก็นึกถึงก่อนหน้านี้ที่ลี่ถิงเซิ่งออกจากห้องไป ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เป็นฝีมือของบริษัทคู่แข่ง”

ด้วยสไตล์การทำงานของลี่ถิงเซิ่งจะต้องคิดว่าเธอทรยศบริษัท ทรยศเขา

ลี่ถิงเซิ่งไม่ได้โกรธ ดวงตาดำที่เฉยเมยกวาดตามองสวี่ลั่วฉิงอย่างเย็นชา

สวี่รั่วฉิงฉลาดมาก มักจะรู้ว่าเวลาไหนควรพูดอะไร

ลี่ถิงเซิ่งเป็นคนอย่างไร ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าสวี่รั่วฉิงได้ส่งน้ำหอมไปให้สวี่รั่วยี

เพื่อปกป้องตัวเอง แม้ว่าจะไม่ได้ขายผลประโยชน์ของบริษัท แต่อย่างไรก็ได้ปกปิดเขา

ลี่ถิงเซิ่งในดวงตาเต็มไปด้วยความมืด ไม่มีแสงอะไรเลย

เขามองไปที่ผู้หญิงที่เหมือนกระต่ายตกน้ำ พูดด้วยเสียงเบาๆว่า “ใช้น้ำหอมของคุณ คุณเอาน้ำหอมให้สวี่รั่วยี ใช่ไหม”

ทุกคำแหลมคมมาก

ร่างกายที่เพรียวบางของสวี่รั่วฉิงสั่นเล็กน้อย

หลังจากนั้น เธอพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “ใช่ ฉันกลัวว่าคุณสวี่จะทำร้ายฉัน”

น้ำเสียงของลี่ถิงเซิ่งเย็นชามาก

เหมือนมีดกรีดการอำพรางตัวของสวี่รั่วฉิงออกอย่างสมบูรณ์

และไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ลี่ถิงเซิ่งหัวเราะขึ้นเบาๆ

เขากล่าว “แอนนา ฉันเคยพูดแล้ว ขอเพียงคุณยังอยู่ที่ลี่ซื่อกรุ๊ป ฉันก็จะดูแลความปลอดภัยของคุณ ถ้าใครคิดที่จะทำร้ายคุณ ขอเพียงคุณยังเป็นคนของฉัน ฉันก็จะปกป้องคุณ”

สวี่รั่วฉิงเม้มปาก

“ครั้งนี้ยกเว้นให้” หลังจากเงียบไปนาน ลี่ถิงเซิ่งกล่าวเบาๆว่า “ฉันเกลียดการปกปิด และเกลียดการทรยศ ต่อไปถ้าทำเรื่องเช่นนี้อีก ก็ทำให้เนียนหน่อย อย่าให้ฉันรู้”

พูดจบ ลี่ถิงเซิ่งเปิดโน๊ตบุ๊ก เริ่มทำงานใหม่

ผ่านไปอีกสักพัก เขาดูเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เงยหน้าขึ้นมาใหม่ มองไปที่ผู้หญิงที่ยังยืนอยู่ที่เดิม

ลี่ถิงเซิ่งตาของเขาปิดลง นิ้วมือแตะปุ่มEnterเบาๆ

“คนที่ให้มู่ชิงมาเมืองหลินชวนคือประธานของสวี่ซื่อกรุ๊ป คุณพ่อของสวี่รั่วยี”